Doorgeslagen linkse 'academica' beweert met droge ogen: 'Vlees eten gerelateerd aan behoeft superioriteit en dominantie'

Blijkbaar zijn we allemaal vleesverslindende monsters, niet vanwege onze biologische behoeften of omdat een sappige biefstuk gewoon echt heel lekker is, maar omdat we allemaal egoïstische egotrippers zijn die ons superieur voelen aan alle andere schepselen op deze planeet. We eten niet gewoon ons avondeten, oh nee, we vieren een triomf van superioriteit elke keer als we de barbecue aanzetten. Bedankt, Roos, voor deze prachtige inkijk in de menselijke ziel!

Maar wacht, er is meer! Vonk beweert, volgens haar eigen 'grondige' onderzoek, dat de consumptie van vlees gerelateerd is aan een behoefte aan superioriteit en dominantie. Als je een steak eet, komt dat niet omdat je een fan bent van de smaak of textuur, maar omdat je een dwingende behoefte hebt om te domineren. Eet je kip? Wel, dan ben je duidelijk op zoek naar controle. En laten we niet eens beginnen over wat het eten van een hamburger over jou zegt!

Het meest komische aan deze zaak is natuurlijk dat Vonk beweert dat het eten van vlees ons het gevoel geeft dat we onsterfelijk zijn, alsof we onszelf een soort goddelijkheid toekennen elke keer dat we een hapje nemen van een vleesspies. Laat het maar aan een hoogleraar Sociale Psychologie over om zulke diepe betekenissen te vinden in onze dagelijkse maaltijden.

Dus, daar hebben jullie het, lieve carnivoren. Laat je niet langer voor de gek houden. Je eet geen vlees omdat je het lekker vindt, of omdat het boordevol essentiële voedingsstoffen zit. Nee, je eet vlees omdat je een groot ego hebt, omdat je wilt domineren en omdat je stiekem denkt dat je onsterfelijk bent.

En natuurlijk vergeten we de hamvraag niet: wat eten de ego-vrije, nederige, stervende vegetariërs dan wel? Nou, blijkbaar alleen planten, die ongetwijfeld een onuitwisbare schreeuw uiten als ze uit de grond gerukt worden, maar hey, dat is maar een detail, toch?

Laten we eens echt zijn. De echte waarheid is dat de dood gewoon een onderdeel van het leven is. En vleeseters, met hun biefstukken en bacon, zijn zich daar waarschijnlijk veel meer van bewust dan degenen die het idee van de dood proberen te ontwijken door een komkommer te knuffelen. Niet dat er iets mis is met komkommers of het idee om vegetariër of veganist te zijn, maar laten we niet doen alsof het niet eten van vlees ons op de een of andere manier verheft tot een hoger niveau van moraliteit, bewustzijn of zelfs sterfelijkheid.

Ondertussen, terwijl Roos Vonk ons vertelt dat vlees eten gelijk staat aan een ego-trip, vergeten we voor het gemak maar even dat de mensheid al duizenden jaren vlees eet. Onze voorouders waren jagers-verzamelaars, waarbij het jagen een essentieel onderdeel van hun overleving was. Zijn we nu ineens vergeten dat het vlees op ons bord niet alleen een bron van voedingsstoffen is, maar ook een deel van onze evolutionaire geschiedenis?

En in plaats van de vleeseters te berispen voor het vermeende ego dat ze tonen bij het eten van een stukje vlees, kunnen we misschien beter onze energie steken in het aanpakken van werkelijke problemen, zoals milieuvervuiling en dierenmishandeling in de vleesindustrie. Maar nee, dat zou te veel gezond verstand vereisen en er is blijkbaar geen plaats voor zoiets in de wereld van Vonk.

Eindelijk, laten we niet vergeten dat het ook een vorm van ego is om te geloven dat jouw manier van leven, jouw dieet, jouw filosofie superieur is aan die van anderen. Het kan zijn dat mevrouw Vonk in de spiegel moet kijken als ze op zoek is naar een overvloed aan ego.

Zo blijft er weinig meer over dan een beetje te grinniken om deze uitspraken. Lieve mensen, ga door met het eten van je biefstukken, je vegaburgers, of je tofu. Doe wat goed voelt, maar laten we alsjeblieft de hamburgers niet de schuld geven van onze psychologische onvolkomenheden. Immers, ego is menselijk, maar zo is ook het vermogen om te lachen om de absurditeiten van het leven. En laten we eerlijk zijn, deze uitspraken van Vonk zijn een mooie toevoeging aan die lijst.