Column Jan Bennink: Leven we in 1984? Was het maar waar!

Ik hoor het vaak de laatste tijd,

“We vliegen op z’n kop”

Met brullende motoren, crashen we in duizelingwekkende vaart, dwars door luchtlagen tradities, gewoontes, geschreven recht en op eeuwen aan ervaring gesmede waarheden. Tollend zwiepen we in een vrille door een cumulus wolk van spuitpoep, met door leugens en verraad verstopte pitot tubes.

Krankzinnige piloten klemmen de stick, hysterisch ratelend in hun vuisten. En duwen hard naar voren, richting aarde. Een macaber concert van chimes en bellen, wordt grijnzend genegeerd. “Pull Up” Pull Up”.

Kriskras scheren we inverted over de wereld, onze naar lysol en bitterkoekjes stinkende toverbal, die in krankzinnige bochten en hoeken dwars door het heelal stuitert. Verkleurend van roze kermissen naar paarse vrijdagen, van codes rood, naar code geel, uiteenspattend in een orgie van fietspadregenbogen en pedopaarse vrijdagen.

Leefden we maar in die gezapige roze roes van Aldous Huxley’s Brave New World, die “delicious illusion” van de Matrix, waarin de “juicy steak” tenminste niet naar meelwormen smaakte.

Of desnoods in de rigide, wreedstatige monotonie van 1984, waarin je tenminste wist waar je aan toe was.

Voor ons is War niet alleen Peace, Freedom niet slechts Slavery. Ignorance niet alleen Strength.

Als dat alles was. Wat een zegen zou dat zijn.

In onze clown world is Innocence, Guilt en Love is Hate.

Treason is Loyalty. Weakness is Power, Greed is good. Uglyness is Beauty.

Fat is Fab.

Sickness is Health.

Treason is Loyalty.

Poison is Cure.

Women are Men. Men are Pregnant.

Stupidity is Excellence. Lies are Truth.

Mark Rutte en Sigrid Kaag zijn alom geliefd, gekozen in goudeerlijke verkiezingen.

Abortus is Liefde.

Moordenaars zijn Zielig. Slachtoffers zijn Daders.

Foe is Friend. Laten we ze 86 miljard aan wapens geven en een adressenlijst van onze ondergedoken mensen. De eersten bungelen al onder onze eigen helicopters.

Kinderen zijn Moordenaars, Ziekteverspreiders. Frisse lucht is Vergif. Vergif een Zegen.

Het verbranden van bossen is goed voor de natuur. En bruinvissen red je door ze uit te roeien.

Apartheid doen we Samen.

Gelijkheid is Racisme. Alleen als je met de juiste kleur geboren bent, zwaaien alle gouden deuren voor je open. Dan mag je programma’s presenteren, prijzen winnen, columns schrijven, heldenrollen acteren. Dan krijg je subsidie. Dan mag je uit boosheid over een verkeerd gearresteerde crimineel, hele steden afbranden en zonder mondluier demonstreren zonder in elkaar te worden gerost. Dan knielt de politie voor je. En kust de paus je schoenen. Exclusief is Inclusief.

En als je jezelf anti fascist noemt, mag je in zwart uniform, gewapend door de straten marcheren, bejaarden en gehandicapten treiteren. En bidgroepjes uit elkaar slaan.

In onze draaikolk naar het bittere einde, vervloeien de heldere kleuren van Raphael en Van Gogh, tot een bruin groene modder van incompetentie, bewuste slechtheid en perverse banaliteiten. De kotszakjes in de cabine zijn tot de rand gevuld.

Onze engelen blijken monsters, onze hoogste leiders, het laagste uitvaagsel. Onze artsen gaan over lijken, wetenschappers zijn cynische zakenmensen of autistische meisjes die de zee alleen al kunnen laten stijgen, door getormenteerd te kijken.

Journalisten, columnisten, vrije kunstenaars en rebellen, blijken geobstipeerde trekpoedels van de macht.

In Brussel brult een zwijn, weggelopen uit Animal Farm, amechtig zijn bevelen. De leider van de vrije wereld is opgesloten in warrige wanen. En in Rome, de eeuwige stad, vereert de Paus op rode glimmende schoentjes zijn Beëlzebub en prijst namens Onze Lieve Heer injecties aan, die de schepping vernietigen.

Ik zoek de hemel. En zie alleen nog maar de grond.

Maar dan omgekeerd.