Column Sid Lukkassen: De Westerse beschaving geeft zijn ziel weg

Velen geloven dat een coronapas hen vrijheid verschaft. Maar vrijheid is de mogelijkheid om naar eigen wil te handelen. De coronapas biedt geen vrijheid, maar privileges: speciale rechten die aan mensen worden toegekend als beloning omdat zij de vaccinaties hebben genomen. Dat is iets substantieel anders dan echte vrijheid.

Hugo de Jonge zegt: “Vanaf 1 februari elke 9 maanden booster nodig voor verlenging coronapas.” Dit is verschrikkelijk. Het kabinet wil dus nu definitief toe naar een toestand waarbij het natuurlijk immuunsysteem van mensen wordt losgelaten. De default modus wordt nu een injectie- en controlesysteem. Waarbij iedereen permanent van de overheid afhankelijk is om niet te worden uitgesloten in het dagelijks leven. Al binnen twee maanden!

Iemand in mijn Telegram-kanaal zegt: “Op een dag gaat het corona-excuus niet meer op. Toch zal het de bestuurders, die controle willen, goed uitkomen om QR-codes in stand te houden.” Mensen zullen zich conformeren. Het virus blijft muteren. Er zal altijd een excuus zijn maar tegen die tijd leven we al onder social credit. Covid wordt aangegrepen om een bestuurlijke transitie in te zetten qua hoe we omgaan met persoonlijke bewegingsvrijheid.

De inhoudelijke discussie over de vaccins is vanaf nu irrelevant. Dat is een gepasseerd station. Het gaat er nu om: Wil je wel of niet de rest van je leven doorbrengen onder een totalitair QR-regime? Waarbij jij voortdurend moet bewijzen, getracked en al, dat je ‘gezond’ bent volgens een definitie die zij bepalen!

Iemand kan zeggen: “Ondanks alle coronamaatregelen voel ik me niet onvrij!” Sommigen voelen zich misschien vrijer omdat ze bijvoorbeeld niet naar kantoor hoeven. Maar wie vrijheid vertaalt als ‘zich vrij voelen’, neemt genoegen met ‘subjectieve vrijheid’. Subjectieve vrijheid verwijst naar de mate waarin er in iemands leven gebeurt wat diegene wenst. Wie een beperkt verlanglijstje voor zijn leven heeft, zal in een subjectieve zin vrijer zijn dan iemand die veel van het leven verlangt. In objectieve zin is men vrijer in een land waar minder verboden en belemmeringen zijn, en waar de bewegingsvrijheid groter is.

In een high-trust samenleving met consciëntieuze burgers, veel vrijwilligerswerk en een breedgedragen ijver voor de publieke zaak, gaan we normaal uit van constructief vertrouwen in de medemens. Dit wordt met het voortdurende QR-codes scannen vervangen door wantrouwen en controle. De geschiedenis van de mensheid bewijst dat onderdrukking en totalitarisme dan altijd volgen, want in een controlestaat is iedereen elkaars vijand.

Via verklikkingmechanismen wordt namelijk iedereen de gevangenisbewaarder van zijn naaste. Dat begint met QR-codes scannen, omdat de horeca ondernemers in een rol als staatsactor worden gedwongen. Zij moeten nu hun eigen klanten, bekenden en naasten uitsluiten. Zodra deze stap is genomen, is hun integriteit moreel gecompromitteerd. Uitsluiting en onderdrukking kunnen nu gestaag worden opgeschroefd. Men zal denken: “Waarom zou ik nu wél in verzet komen als ik dat al in een eerder stadium niet deed?”

De realiteit is dat de autoriteit die jou privileges geeft, die ook zo weer kan afnemen. Op elk willekeurig moment kunnen ze de regels veranderen. Je krijgt geen vrijheid maar maakt jezelf onderhorig. Waar je een vaccinatie kunt nemen om een medische reden, kan dit over de inschikkelijkheid naar het QR-code systeem niet worden gezegd. Dat is namelijk puur het omdraaien van de machtsverhoudingen. In plaats van dat ik me ziek voel, of bang ben ziek te worden, en daarom drukke plekken mijd, conditioneert men mij om van de staat te verwachten dat de staat mij beschermt tegen de (mogelijk) slechte gezondheid van anderen. Wie meedoet aan QR-codes, steunt een algehele verschuiving van individuele verantwoordelijkheid naar collectivisme. Je bent nu een slaaf van de willekeur van de autoriteiten, die ons dwingen tot afhankelijkheid.

Het is de autoriteiten te doen om deze machtsverschuiving, en niet om de volksgezondheid. Anders had de staat al in de eerste maanden van 2020 de capaciteit van de intensive care opgeschaald en meer zorgpersoneel opgeleid; ook zou zorgpersoneel beter worden betaald. Maar de staat zet in op repressie, tracking-apps en boa’s aanwerven. Vergeet niet dat de ‘volksvertegenwoordigers’ van de middenpartijen wegliepen bij het parlementaire stemmen over het zorgsalaris.

Dus wat is de rechtvaardiging voor dit beleid? We hebben te maken met een nieuwe ethiek die wezensvreemd is aan de individualistische uitgangspunten van het Vrije Westen. De voorstanders van de coronamaatregelen willen de burgers aan deze ethiek laten wennen, om hen mentaal voor te bereiden op een systeem van mass-surveillance en social credit zoals in China. Het doel is om burgers constant te laten denken vanuit de maatschappelijke complicaties van virusverspreiding, zodat het denken in termen van natuurrechtelijke vrijheden en individuele zelfbeschikking vreemd en ontoegankelijk wordt.

Gaan we door op deze weg, dan verliest het ‘Vrije Westen’ de eigen ziel, karakter en identiteit. Er is geen massasterfte door virusverspreiding, maar het Westen sterft wel een geestelijke dood. De Westerse beschaving is gebaseerd op het idee van onvervreemdbare individuele rechten, die slechts bij hoge uitzondering door de staat mogen worden ingeperkt. De staat hoort de dienaar van het volk te zijn – helaas wordt dat op dit moment omgedraaid: het is de staat die bij iedere actie de reikwijdte van ons handelen bepaalt. Steeds zijn we slechts vrij voor zover we handelen in overeenstemming met de wensen van de staat.

De klassieke grondrechten, bedoeld om de natuurlijke vrijheid van het individu te garanderen, worden door de beleidsmakers en opiniemakers geframed als egoïstische rechten. Namelijk als rechten die de belangen van het collectief schaden en waar we eigenlijk vanaf moeten. Wie tegensputtert krijgt te horen dat hij of zij ‘zelfzuchtig’ is, en een ‘minderheidsstandpunt’ verkondigt. “Ik doe het voor een ander”, wordt er dan gezegd, terwijl de meeste mensen zich onderwerpen aan de QR-codes om te kunnen stappen, op reis te gaan, enzovoorts. Een ander heeft er weinig aan.

Dit is een ethiek gebaseerd op altruïstische motieven die we in de hele geschiedenis terugzien, vroeger bijvoorbeeld in het communisme. Burgers worden aangespoord om hun persoonlijke belangen op te offeren ‘voor het collectief’, maar geen enkel mens is volledig onkreukbaar. Altruïsme is een maatstaf waar geen mens ooit perfect aan kan voldoen, en als je jezelf afmeet aan een moreel gebod waarbij je chronisch tekortschiet, dan opent dit de weg voor nóg meer offers. Totdat uiteindelijk de zelfbeschikking van het individu verdwijnt en een totalitaire controlestaat is geboren. Pas dus op, want wie de wereld wil redden, zoekt meestal naar een excuus om de wereld te overheersen.

De mensen die zich vanwege de vrijheid en de grondrechten verzetten tegen het QR-code totalitarisme en tegen de vaccinatiedwang, worden ‘egoïstisch’ genoemd. Maar het vergt juist ontiegelijk veel moed om tegen de meerderheid in, te strijden voor het verdedigen van de vrijheidsliefde en zelfbeschikking. En voor de klassieke vrijheden die de massa over boord wil kieperen onder invloed van de angstporno van het kartel. Onze alertheid moet evenredig zijn met de mate waarin de massa accepteert dat de overheid het verantwoordelijkheidsbeginsel voor de vrije burger invult.

De conclusie is onomstotelijk dat we onze vrijheid – en dan niet de subjectieve maar de objectieve vrijheid, de vrijheid om ons vrij te bewegen en aan het maatschappelijk verkeer deel te nemen – alléén zullen terugkrijgen als we deze hele collectivistische ethiek afwijzen. Slechts dan krijgen we onze gezellige samenleving terug!