Nederland moet tróts zijn dat zij zich Nederlandse wil noemen: Sifan Hassan pakt GOUD op de 10.000 meter

Iedereen die de race gemist heeft moet op zijn minst de herhaling bekijken op de website van de NOS. Want wat Sifan Hassan heeft gedaan is on-ge-loof-lijk. Deze vrouw heeft op drie lange afstanden medailles gewonnen, waarvan twee keer goud. Dat is ... ongekend. Ze is werkelijk de kampioen (midden-) lange afstanden bij deze Olympische Spelen, en ook zonder meer de grootste atlete (als in: atletiek) die Nederland ooit heeft vertegenwoordigd.

Ze begon rustig aan haar race. Toen kroop ze op naar het midden. En op het moment dat de besten zich afscheidden van de rest was ze haantje de voorste. Ze zette de concurrentie uiteindelijk op schitterende, grootse wijze weg. En na 10 kilometer kwam zij als gouden winnares uit de strijd.

Schitterend. Maar nog mooier dan de winst zelf, was de manier waarop. Terugkijkend was ze helemaal in controle van de race. Ze hield de concurrentie goed in de gaten, begreep dat ze sterker was, wachtte tot diep in de laatste ronde, en liet ze toen haar hielen zien. Letterlijk.

Het was tactisch werkelijk een per-fec-te race. En die techniek! Deze vrouw rent niet, ze zwééft over de baan.

Fantastisch. En wat kan immigratie toch iets moois zijn; immigratie op een goede manier. Immigratie van mensen die blij zijn Nederland te zijn geworden. Kijk naar Sifan, hoe ze ervan geniet dat ze rondloopt in een oranjeshirt. Hoe ze heel fanatiek de Nederlandse vlag grijpt na een nieuwe zege, en hoe ongelooflijk lief ze de pers te woord staat na elk resultaat.

Nederland mag blij en trots zijn dat deze vrouw er zelf voor gekozen heeft Nederlander te worden, en ons land te vertegenwoordigen in Tokio.