'Ras is geen issue, want iedereen stemt PVV - Nederlanders, Surinamers, Hindoestanen en Antillianen.'

Onlangs werd ondergetekende gevraagd om een korte voordracht te geven in een NTR-programma van Ajouad El Miloudi over de blanke, pardon ‘witte’ man. Het verzoek was om zo dicht mogelijk bij de persoonlijke beleving te blijven.

Ik gebruik altijd bewust het woord ‘blank’ omdat ik het altijd al gebruik. Ik aanvaard niet dat de linkse kerk voor mij bepaalt, dat dit racistisch zou zijn. Het woord ‘blank’ is een verzamelnaam voor etnische groepen die lopen van Portugezen tot Engelsen en Roemenen. Die mensen zijn qua gelaatskleur niet ‘wit’. De linkse kerk politiseert dagelijks taalgebruik en ik laat mijn politieke tegenstander niet mijn taalgebruik bepalen.

Het overal zien van racisme en het aanpraten van blank schuldgevoel is een verdienmodel voor beroepsactivisten en academici. Ik kom uit uit een middenklassegezin en een dorp vlakbij de Duitse grens. Zihni Özdil van GroenLinks zei letterlijk: ‘Sid, ik begrijp jouw positie, want jij zult nooit worden gevraagd door een blad als de Groene Amsterdammer, omdat je buiten de grachtengordel-incrowd valt’. Die clubs vrezen mij, omdat ik laat zien dat je je als blanke niet schuldig hoeft te voelen. Mijn opa en oma waren tuinders die de witlof met eigen hand uit de aarde trokken en mijn ouders wasten zich in een teiltje. Nooit heb ik van enig kolonialisme geprofiteerd.

Een Koerdische vriend stemt FVD omdat hij vindt dat blank-links niet begrijpt wat institutioneel racisme is. Als hij met zijn Nederlandse paspoort naar Turkije gaat, dan krijgt hij daar vragen over waar zijn moeder is geboren. Buiten Europa word je direct in tribalisme ondergedompeld en hier zien we onder elke steen racisme.

Ik schrijf kritisch over massa-immigratie. Toch zegt een Afrikaanse vrouw: ‘Sid, ik vind jouw visies interessant en wil graag een weekend met je weg.’ Ik schrijf kritisch over China, toch nodigt een Chinese vrouw mij thuis uit. Ik schrijf kritisch over de islam, toch wil een islamitische vrouw uit Indonesië met mij een hoteldate. Dan is het een blanke blonde vrouw die mij uitscheldt voor racistische fascist. Ooit was een radicaal-linkse vrouw smoorverliefd op mij, en in haar kringen werden artikelen gedeeld dat ik een 'incel' zou zijn. Toen zag ze met eigen ogen hoe die linkse bubbel is.

Die vrouw uit Indonesië woont in Utrecht en vertelde hoe ze zich geïntimideerd voelt door jongeren met wortels in Noord-Afrika. Ze zegt dat zij zich gedragen als de voorhoede van een nieuwe orde – zij nemen de straat over, omdat ze optrekken als groepen. Blanken stellen zich op als individuen en delven het onderspit. Als een moslimvrouw uit Azië dit al benoemt, wie zijn wij dan om weg te kijken?

Door de cancel culture wordt ‘authentiek zijn’ een beroep. Anderen betalen je om dat te zeggen wat hen hun inkomen zou kosten. Weinigen zijn afdoende economisch onafhankelijk om nog te kunnen zeggen wat ze denken. Je krijgt dat ze bij de Starbucks zeggen ‘fijne winterwensen,’ in plaats van fijne Kerstmis, en alsnog op rechtse partijen stemmen omdat dit hun laatste optie tot verzet is.

Mijn broertje werkte bij een afvalbedrijf tussen Surinamers, Hindoestanen en Antillianen. “Hoe is dat,” vroeg ik gekscherend, “werken met zoveel verschillende rassen?” Hij antwoordde dat ras op zijn werk geen issue is – “iedereen is eensgezind want iedereen stemt PVV.”

U kunt de artikelen van Sid Lukkassen ondersteunen via BackMe en vergeet niet zijn werk te volgen via Telegram en zijn nieuwsbrief.