Column Jan Roos: Pieter Omtzigt moet na de Belastingdienst nu ook de corrupte koninklijke familie aanpakken!

De term ‘bananenmonarchie’ valt de laatste tijd steeds vaker. Ik gebruik het al jaren, want het is precies wat Nederland is. Ons land is van gidsland verworden tot slapstick. Dat heeft niet alleen te maken met een totaal incompetente overheid, waardeloze politici en staatspropagandistische mainstream media ‒ want dat dekt alleen de 'bananen-'lading. Het hangt zeker ook samen met de corrupte monarchie. En dan laat ik maar even achterwege dat deze mensen niet eens bloedverwanten van de “Van Oranjes” zijn: het gaat om hun doen en laten.

Deze week werd duidelijk dat het Koninklijk Huis het rapport van de commissie-Machielse over de zaak-Poch eerder onder ogen kreeg dan opdrachtgever minister Grapperhaus. Dat is al ongekend in een parlementaire democratie. Waarom zouden zij dat eerder mogen inzien? Heel simpel: omdat ze de baas van dit land zijn, en niemand anders. Alleen het is nog veel erger. In “kringen om de koning” is getracht invloed uit te oefenen op de zaak. De zaak zou vervelend zijn voor Maxima, omdat haar vader met veel plezier werkte voor de Argentijnse junta als minister. En ja, tegenstanders van het regime werden boven de oceaan uit vliegtuigen gegooid. Iets waar Poch, als piloot, van wordt beschuldigd. Dat ze zich met een rechtszaak bemoeien is natuurlijk ongekend, maar blijkbaar denken ze ook dat het gewoon kan. Dat het niet abnormaal is. En eerlijk is eerlijk: het is voor ze ook de normaalste zaak van de wereld.

Kijk ook maar eens naar de zaak van Edwin de Roy van Zuydewijn. Je kan van de man vinden wat je vindt, maar een groter slachtoffer van de 'Oranje-kliek' is er niet. Hij wordt al jaren structureel kapotgemaakt. Niet alleen door de slaafse media, die meewerken waar ze moeten, maar ook door corrupte rechters die zich laten beïnvloeden door ‒ daar zijn ze weer! ‒ de koning en zijn lakeien. Dat dit nog steeds niet groot naar buiten is gekomen komt doordat er weinig mensen in dit land zijn met lef. Weinig durven het op te nemen tegen een macht die jou met veel plezier vermorzelt.

De hoop is dat er eens een politicus opstaat die deze handschoen oppakt. Mijn hoop is daarom gevestigd op Pieter Omtzigt. Na zijn heldendaad in de toeslagenaffaire zou het van een enorme moed betuigen als hij zich met dit geval gaat bemoeien. Want als alles naar buiten komt zijn we in ieder geval geen bananenmonarchie meer, maar een bananenrepubliek.