Column Jan Roos: Akwasi en Afriyie roepen ongestraft op tot geweld - naast klassenjustitie nu dus ook rassenjustitie

Het gebeurt niet vaak, maar ik ga de koning citeren en wel uit zijn troonrede van afgelopen Prinsjesdag: “De rechtsstaat is het belangrijkste publieke bezit van de samenleving. Het is de basis onder een democratisch land dat sociaal en economisch sterk is en waarin kansengelijkheid als norm geldt.” Willem-Alexander sprak daar een waar woord.

Dat de rechtsstaat niet meer naar behoren functioneert geeft dus aan dat er sprake is van een ondemocratische situatie, waar kansengelijkheid inderdaad niet de norm is. De koning, ironisch genoeg de voorzitter van het minst democratische orgaan van het land - de Raad van State -, gaf ruiterlijk toe dat met het wegvallen van een goed functionerende rechtsstaat we feitelijk in een dictatuur terecht zijn gekomen.

Nu zullen een hoop mensen, vooral aan de linkerzijde van het politieke spectrum, elkaar aankijken en zeggen dat die Roos nou echt is doorgeslagen. Een dictatuur, hoe komt-ie erop? Nou, voor een dictatuur hoeven er geen militairen door de straten te lopen. Er hoeft geen avondklok ingesteld te worden, alhoewel die nu in de grote steden in het westen wel wordt ingevoerd omdat het coronavirus blijkbaar na 1 uur 's nachts extra actief schijnt te zijn.

Voor een dictatuur zijn maar een paar onderdelen nodig om het heel vreedzaam te houden. Je hebt onzuivere en bevooroordeelde media nodig. Die hebben wij meer dan zat. Liever gezegd, de mediapartijen die zich wel neutraal opstellen zijn op één hand te tellen, verder is het allemaal een pot nat. Zelfde verhaal, zelfde invalshoek, zelfde helden en zelfde vijanden en vooral nauwelijks kritiek op de overheid.

Op politiek vlak dien je ook maar één smaak te hebben: dat noemen we sinds kort het partijkartel. Ze zijn het op hoofdzaken werkelijk allemaal met elkaar eens, alleen op detailniveau verschilt er weleens wat. Maar tegen de tijd dat de partijen een coalitie gaan vormen zie je daar niets meer van. Het is meer dat ze even voor de verkiezingen dat onderscheid, dat minieme verschil, tonen. De enige twee partijen die niet meedoen, de PVV en FVD, worden daarom bijvoorbaat uitgesloten.

Blijft over een niet-neutrale rechtspaak. De afgelopen maanden wordt daar vrijwel dagelijks bewijs voor geleverd. Van depolitieke processen tegen Geert Wilders en Richard de Mos, de zaken-Poch en -De Roy van Zuydewijn tot het handjeklap van het door en door gepolitiseerde Openbaar Ministerie met geweldsoproeper en opruier Akwasi. Aan de ene kant worden mensen belachelijk hard aangepakt en maatschappelijk buitenspel gezet en aan de andere kant mag je doen en laten wat je wil, je krijgt immers toch geen straf. Liever gezegd, je wordt op het schild gehesen als held en krijgt van de NPO als kers op de taart een prijs voor je zogenaamde strijd. Die rechtsongelijkheid is wel het grootste peiler onder de huidige gedachtedictatuur.

Naast klassenjustitie hebben we tegenwoordig ook rassenjustitie. Waar je als rechtse blanke man heel erg moet oppassen met wat je zegt kan je als linkse donkere man met geweld dreigen alsof het gelegitimeerd is. En na de vrije aftocht van de eerder genoemde Akwasi blijkt het inderdaad voor hen gelegitimeerd.

Dusdanig dat die andere schandvlek van deze op polarisatie aansturende “nieuwe Nederlandsers”, Jerry Afriyie, het nog eens dunnetjes over doet in een stukje in het voormalige verzetsblad Het Parool, nu vooral een dagblad gevuld met een anti-Nederland sentiment. “Als ik Zwarte Piet tegenkom, sla ik hem knock-out. Als nog een witte persoon mij racistisch bejegent, eindigt die in het AMC”, staat te lezen in het hoofdstedelijk suffertje. Dus weer wordt er gedreigd met geweld. Je voorvader zou maar zijn omgekomen als verzetsstrijder tegen de vorige onderdrukker vanwege zijn banden met deze krant. Hij draait zich om in zijn graf. Ik vraag me toch af of er nog een eind- of hoofdredacteuren bestaan die dit soort racistische bagger weigert af te drukken.

Het haatstuk eindigt met een volgend dreigement: “Tot die tijd oogst je wat je zaait.” Hetzelfde geldt voor de gedachtedictatuur waarin we verzeild zijn geraakt. Want als je niet meedoet met de huidige norm moet je stuk. Het is tijd voor serieus verzet.