De Europarlementariër noemt een aantal voorbeelden van
EU-regels die hun doel compleet voorbijschieten. Voor Ruissen lijkt het probleem hem ook vooral daar in te zitten, dat ze 'te streng' zijn. Hij noemt: verplichte camera's aan boord, extra weging van de visvangst aan land, verplicht hun locatie om de zoveel tijd door moeten geven, verboden voor bepaalde milieu- en diervriendelijke technieken, productielimieten (óók voor de onbedoelde bijvangst).
De europarlementariër gaat heel goed in op de reden of context voor die regels en de manier waarop het in de praktijk fout zal gaan, maar hij kijkt nauwelijks naar het gezamenlijke effect van die regels als ze allemaal geïmplementeerd gaan worden. Dat is veel interessanter, want daarmee kun je volgens mij meer het 'ware karakter' van de EU zien.
Ga maar na wat al die regels voor een uitwerking gaan hebben op die sector. Het kost nogal wat geld om gps-apparatuur en een aantal camera's te installeren. Ook moet je voldoende reserves hebben om de financiële klap van de waardeloze bijvangst op te kunnen vangen. Zo kun je bij al die regels eigenlijk steeds weer hetzelfde patroon herkennen: het verhoogt de drempel om toe te kunnen treden tot die markt (en dus ook om erin te blijven).
Grotere bedrijven met meer kapitaal achter de hand vangen zo'n klap wel op (dikke kans dat zij die regels (samen met de Fransen) hebben 'helpen' schrijven), maar de kleinere bedrijven krijgen het steeds moeilijker. Ook wordt het minder aantrekkelijk om een vissersbedrijf te gaan starten, waardoor uiteindelijk alleen de grootste spelers overblijven.
Dat kan toch haast niet anders? De kleinere bedrijfjes in die sector zouden zoiets nooit voorstellen (of steunen) namelijk. Het maakt in ieder geval pijnlijk duidelijk wat men in
Brussel verstaat onder de 'vrije markt' en het 'liberalisme'.