Iedereen staarde zich blind op het feit dat teruggekeerde jihadisten overal makkelijk mee weg zouden komen wegens gebrek aan bewijs, maar had iemand verwacht dat de kinderbescherming IS-kinderen, ondanks waarschuwingen, alsnog bij IS-sympathiserende opa zou plaatsen? Nou, dat is nu dus wel de realiteit. Via de NRC. De Kinderbescherming heeft de taak om voor IS-kinderen, waarvan er volgens de AIVD nog zo'n 200 in het buitenland zitten (en zo'n 130 ook in het buitenland geboren zijn), een passend thuis te vinden.
IS-kinderen worden in eerste instantie als slachtoffer van hun ouders beschouwd (als hun ouders een straf te wachten staat) en krijgen de daarvoor benodigde hulp via een instelling of pleeggezin. Cruciaal daarbij is deze uitleg van een woordvoerder van de Kinderbescherming:
"We willen de kinderen het liefst bij familie plaatsen om hen niet te vervreemden van hun wortels. Dat geeft een gevoel van geborgenheid. Een gezonde identiteitsvorming is een beschermende factor als het gaat om risico’s op radicalisering op latere leeftijd.”
Oké, prima, hartstikke duidelijk! Er zijn zat redenen te bedenken waarom zo'n kind geborgenheid en hulp nodig heeft (indoctrinatie; leven in een woestijn; overleden, getraumatiseerde of gedesillusioneerde ouders; oorlogsgeweld; gedwongen kijken naar afgehakte hoofden, massagraven, etc.). Zo valt te lezen over een kind dat bijvoorbeeld vraagt:
‘Hoe komt het dat hier geen lijken op straat liggen?’
Er was kortom nogal wat ruimte voor verbetering voor de kwaliteit van leven voor IS-kindjes.
Maar goed, het beeld is helder! Wat doen we met de familie van IS-mama en IS-papa, waar die kinderen lekker kunnen 'wortelen' en 'geborgenheid' kunnen krijgen? Nou die nemen dus kennelijk een oppervlakkig testje af genaamd de LAT-procedure, waarmee een ambtenaar/adviseur/professional/jihad-guru van het Landelijk Steunpunt Extremisme (LSE) op kenmerken van extremisme screent. 'Bent u jihadist en vindt u kalifaten cool? Nee? Oké!' Vinkje, stempeltje, hartstikke mooi!
Dit gebeurde dus in Ede, waar grootouders van een bekende IS-familie zo door de keuring kwamen en de burgemeester aan de bel moest trekken. Kinderbescherming wuift die waarschuwing gewoon opzij en heeft het volledige vertrouwen in het LSE: kinderen mooi terecht bij IS-opa en IS-oma.
Er volgt een rechtszaak begin 2019 en warempel! IS-opa blijkt toch echt IS-sympathisant te zijn en hoofdverantwoordelijke voor de
radicalisering van de familieleden! Strafrechtelijk onderzoek wijst uit:
"Uit het strafrechtelijk onderzoek blijkt dat hij in 2014 een brief stuurde aan een gouverneur van IS, waarin hij schrijft dat hij met zijn hele gezin in het kalifaat wil gaan wonen. Hij omschrijft IS in de brief als „de staat van de jihad en de islam”. Bij een inval in het huis van de vader in 2015 vond de politie een grote IS-poster in de woonkamer."
NRC: "In de rechtszaak wordt de vrouw veroordeeld tot 20 maanden celstraf. Ook de reclassering heeft dan vastgesteld dat er sprake is van „sturing en indoctrinatie” waarbij „leden uit het gezinssysteem” dezelfde opvattingen delen."
Nou, heeft de Kinderbescherming dan inmiddels het ongelijk toegegeven? Nee hoor, die kinderen zitten er nog steeds! Zijn ze bij de Kinderbescherming wellicht compleet achterlijk geworden? Nou, JA! Volgens de Raad voor de Kinderbescherming heeft de organisatie namelijk geen expertise om radicalisering in te schatten.
"Wij kijken naar het kind en de pedagogische situatie. De deskundigen van de LAT kunnen ons adviseren wanneer wij twijfels hebben over radicalisering.”
Juist ja, en een burgemeester die waarschuwt zorgt kennelijk niet voor enige twijfel... Een therapeut antwoordt op de vraag 'Waar ligt dan de grens?'
"Als mensen de IS-ideologie aanhangen, is dat een risico voor het kind. Maar als de ouder competent is en het kind voelt zich er veilig, kun je een kind daar toch plaatsen. Want waar beginnen en eindigen foute en goede ideeën? Ook een jihadistische moeder kan een goede moeder zijn.”
Dit land is kapot en dit soort zielloze ambtenarenmentaliteit helpt het nog verder om zeep.
