#SorryJohan: Jetten, Van Engelshoven en de deug-polonaise

Iedereen trok weer de slachtofferkaart, werd weer bestempeld als held en menig politicus haakte weer lekker aan bij de deug-polonaise. Maar ja, we hebben het weer over een groep, dus de in elkaar geslagen homo en de sociaal introverte homo worden op één hoop gegooid. Je kunt ze grofweg indelen in 'getraumatiseerden' met logische angsten en ervaring met reëel gevaar en de 'aanstellers' die met tranen in de ogen de handdoek al in de ring hebben gegooid nog voor er ook maar een belediging is geuit. Als je dus zegt dat homo's wat meer karakter moeten tonen dan moge duidelijk zijn dat het niet over de eerste groep gaat. Het wordt echter wél betrokken op het ernstigste geval en hoe moedig dat deel van de groep al wel niet is.

We zagen op Twitter ook een hoop figuren die (uit hun eigen verhaal op te maken) bij voorbaat al, zonder slag of stoot, zich conformeerden en hun eigen identiteit onderdrukten uit angst voor wat voor reactie dan ook.

Dat er een verschil zit tussen iemand die met 'homo' of 'flikker' loopt te schelden en iemand die een homo halfdood slaat omdat hij de hand van een man vasthoudt, maakt ineens niet meer uit. Van misplaatste grap en belediging, tot dreiging van geweld en zelfs gevaar voor leven, lijkt ineens allemaal even erg te zijn.

Het is kennelijk onmogelijk om tegen de ene groep te zeggen dat ze zich eens niet zo moeten aanstellen, terwijl je begrip toont voor de angstige houding van de écht getroffen en getraumatiseerde groep. Het gevolg? Iedereen gaat zich weer bemoeien met oplossingen voor een betrekkelijk kleine groep misdadigers, waardoor héél voetbal weer wordt overladen met regenbogen en 'raising awareness'-achtige acties die nog nooit hebben gewerkt. Dan wordt ineens voetbal 'homo-vriendelijk' verklaard en blijft de getraumatiseerde homo alsnog thuis, terwijl 'de aansteller' zich ineens onterecht veilig waant. Dan komt Jesse Klaver weer om de hoek kijken en geeft ons even aan dat het 'tweeduizend-fucking-[jaartal]' is en begint het gedram weer opnieuw.

Dat er uiteindelijk niks wezenlijks verandert maakt niet uit, 'emancipatie en acceptatie is namelijk nooit af', dus laten zien dat je wel wilt bijdragen is waar het uiteindelijk om te doen is...