Jan Dijkgraaf richt 'Briefje van Jan' aan Thierry Baudet uit zorg om diens veiligheid

Deze zorg komt niet uit de lucht vallen. Generaal-majoor Kyrylo Boedanov, hoofd van de Oekraïense militaire inlichtingendienst, heeft toegegeven dat Oekraïne verantwoordelijk is voor de moord op Daria Doegina, dochter van Alexandr Doegin. De Oekraïense overheid heeft altijd ontkend betrokken te zijn, maar speelt nu een veel opener spel. Daarnaast heeft Boedanov impliciet gezegd dat Oekraïne achter de moord zit op de Russische blogger Vladlen Tatarsky, die in een café is opgeblazen. Schrijver Zakhar Prilepin raakte gewond bij een autobomaanslag.

Boedanov zei in een interview op YouTube dat Oekraïne "met succes een flink aantal mensen heeft aangepakt die in verband worden gebracht met propaganda van het Kremlin. Er gevallen zijn geweest waar iedereen weet van heeft, dankzij de media-aandacht." Dijkgraaf concludeert logischerwijze dat het hier om de genoemde drie gevallen gaat, of minstens die gevallen.

En dat is waar Baudet in beeld komt. Boedanov zei over mensen die hij beschuldigt "Russische propagandisten" te zijn: "Uiteindelijk zullen individuen in elk land ter wereld worden gestraft. Alleen eliminatie kan een welverdiende straf zijn voor dergelijke acties. Ik overweeg niets anders. Het is mijn persoonlijke mening, ik blijf erbij en ik zal hem uitvoeren."

Dijkgraaf stelt zich de vraag: wie zou in Nederland het doelwit kunnen zijn van dergelijke dreigementen? Hij identificeert twee prominente figuren: Baudet die het openlijk uitlegt wat het standpunt van Rusland is en duidelijk maakt waarom Rusland zich gedwongen voelde deze oorlog te beginnen. Of eigenlijk, om de oorlog expliciet en open te maken. "En er is één journalist die er permanent door allerlei opiniërend uitschot van beschuldigd wordt een Putin-Versteher (of erger) te zijn: Wierd Duk van De Telegraaf. Doodeng."

Het gaat er dus niet om dat die twee heren daadwerkelijk Russische 'propagandisten' zijn, maar dat ze zo genoemd worden omdat ze niet roekeloos meegaan in het verhaal van Oekraïne. 

Dijkgraaf concludeert: "Oekraïne komt niet eens met tribunalen om andersdenkenden te bestrijden, nee, Oekraïne komt meteen met bommen. Net zo’n schurkenstaat als Rusland dus." Hij waarschuwt vervolgens voor de schijnbaar onverschillige houding van de Nederlandse overheid en oorlogshitsers, vragend of zij Oekraïne zullen aanspreken op dit gedrag.

Hij eindigt zijn brief met een donkere waarschuwing aan Baudet: "Pas op met autorijden en cafébezoek, Thierry."

Deze uitspraken van Dijkgraaf zijn significant. Hij stelt niet dat Baudet een propagandist voor Rusland is, maar dat hij door Oekraïne-sympathisanten van die status wordt beschuldigd. Dit, voert Dijkgraaf aan, is blijkbaar genoeg om de aandacht van de Oekraïense staat te trekken.

Dijkgraaf's brief komt op een moment waarop de internationale spanningen over de situatie in Oekraïne hoog zijn. De erkenning door generaal-majoor Boedanov van Oekraïne's betrokkenheid bij gewelddadige aanslagen tegen zogenaamde "Russische propagandisten" is een onrustbarende ontwikkeling. En het feit dat hij geen onderscheid maakt tussen binnenlandse of internationale doelen is een nog grotere zorg.