Interview met Sid Lukkassen! De nummer 8 op de FVD-lijst legt uit: 'Wat ik wil doen in de Eerste Kamer is onherroepelijk NIET DEUGEN'

Kort gezegd omdat ik denk dat de Eerste Kamer weer een plek moet worden voor mensen die voorbij het dagelijks ophefje kijken en aandacht hebben voor dieptestructuren. De Eerste Kamer is medewetgever en controleert de regering. Ieder wetsvoorstel dat de Tweede Kamer aanneemt, moet ook door de Eerste Kamer worden aangenomen voordat het wetgevend wordt.

De Eerste Kamer checkt met name of wetsvoorstellen juridisch kloppen, uitvoerbaar en te handhaven zijn. Senatoren worden voorgedragen op hun vermogen om beleid en regelgeving in een breder perspectief te zien en te beoordelen op onderlinge samenhang en toekomstgerichtheid. Hierom wordt de Eerste Kamer de ‘chambre de réflexion’ genoemd. Waar de Tweede Kamer direct door het volk wordt gekozen – en dus ook meer onder de druk staat van de media en de noodzaak om te ‘scoren’ – kijkt de Eerste Kamer verder.

Enige jaren terug sprak ik voor Utrecht Students for Liberty. Ook te gast was Ybeltje Berckmoes, destijds Kamerlid, met wie ik in gesprek kwam over het staatsrecht. Ik maakte het punt dat er steeds meer ministers naar de Eerste Kamer komen om daar tekst en uitleg te geven. Ze worden daar niet alleen ondervraagd, maar doen ook toezeggingen aan de senaat. En hier komen we staatsrechtelijk in grijs gebied. Hiermee verkrijgt de Eerste Kamer indirect een recht van amendement, van wijzigingen in de wetgeving, terwijl de grondwet dit niet toestaat aan de senaat. Berckmoes zei toen dat geen van haar ambtsgenoten hierover had nagedacht.

Nog meer voorbeelden onderstrepen dat er dringend meer aandacht nodig is voor de stelselmatige ondermijning van ons staatsrecht. Zo zijn daar, het onderzoek van de geheime diensten (MIVD en AIVD) naar oppositiepartijen en Kamerleden – een onderzoek buiten alle boeken om. We hebben minister Hugo de Jonge die een kritisch rapport van de Raad voor de Rechtspraak, dat vernietigend oordeelde over de invoer van 3G op de werkvloer, voor het parlement probeerde te verbergen. Premier Rutte probeerde de controlerende taak van het parlement te ondermijnen met de suggestie om Pieter Omtzigt weg te promoveren. Ook werden versgekozen Kamerleden benoemd in een demissionair kabinet.

Onze staatsrechtelijke instituties blijken steeds weer niet door te bijten. Al deze grove misstanden lopen met een sisser af. Wat vinden we ervan dat minister Ferd Grapperhaus de avondklok doorduwde terwijl hij wist dat de staatsrechtelijke basis wankel was? Het loopt steeds weer met een sisser af en de volksvertegenwoordigers bijten niet door. Ze laten zich het hoofd op hol brengen door media-ophef over appjes. Onder druk van gespeelde morele verontwaardiging bestrijden zij elkaar, in plaats van in hun rol te blijven en de macht te controleren. Waar blijft het weerwoord van onze chambre de réflexion? Steeds minder politici zijn competent genoeg om het grote plaatje te zien en in hun rol te blijven ondanks ophef.

Mijn conclusie is dat de leden van de Tweede Kamer lekker met elkaar moeten blijven twitteren – wij denken dieper na. De Eerste Kamer moet weer een instituut worden voor mensen die doorbijten en het grote plaatje zien.

Wat ik zeker zal doen is wachten totdat mensen overlijden of naar het buitenland verhuizen (grapje natuurlijk!). Het is vooral een ereplaats. Er woedt een oorlog met de (mainstream) media. We zien de afgelopen jaren dat verslaggeving over politiek nauwelijks meer over de inhoud gaat. Er worden valse beweringen gedaan, statements worden uit de context getrokken, van wederhoor is zelden sprake, en correcties vinden pas naderhand plaats in een kleine katern achterin. Mensen moeten keihard werken om het hoofd boven water te houden en hebben weinig tijd om zich te verdiepen. Ze krijgen een paar statements mee en vergeten de rest. Tegen deze waterval van constante mediahaat is bijna niet op te zwemmen. Maar we bouwen onze eigen beweging uit en houden stand.

Mijzelf zie ik uitdrukkelijk niet als conservatief. Alle instituties die een conservatief van oudsher wil behouden – zoals het koningshuis, de kerk, de universiteiten en musea – zijn ingenomen door ‘woke’. De instellingen waar het cultureel erfgoed normaliter wordt gekoesterd, hebben zich tegen het patriottisme gekeerd. In deze situatie komt politiek conservatisme neer op een kansloze ‘last stand’ op identitaire kleine items, zoals dat bijvoorbeeld universitaire vakken in het Nederlands dienen te worden gedoceerd. Zelfs die slag verliezen de conservatieven met een kleine c. De hetze rond de Kinderboekenweek en de voordracht van Gino Luurssen in de gemeenteraad van Arnhem, illustreert hoe conservatieven overal hun slagen hebben verloren – zelfs die over de opvoeding, de pedagogiek, rolpatronen en het traditionele kerngezin. Ahmed Marcouch van de PvdA bleek in deze discussie meer ruggengraat te hebben dan het zogenaamd conservatieve CDA.

Als ik over dit slagveld uitstaar, zie ik mezelf niet als conservatief maar als scheppend realist. Het is onze opdracht om onapologetisch te scheppen. Voor het onderliggende filosofische grondplan verwijs ik naar mijn boek Wees Afgrondelijk. 

Allereerst moeten we zorgen dat de energierekening weer betaalbaar wordt, dat de immigratie afneemt en woonruimte opnieuw betaalbaar wordt. Maar zelfs dat soort beleid wordt tegenwoordig vanuit transnationale instituties uitgerold en de landelijke politiek wordt vaak gepasseerd. Daarom is het zo belangrijk om een tegenbeweging op te bouwen, die de essentie van het gemoedelijke Nederland kan behouden tegen de ontwrichting van de globalisering in.

Dit is waarom we sociale samenhang moeten kweken en moeten scheppen tégen de verdrukking in. Hierom noem ik mijzelf scheppend realist. Dit programma maakt FVD duidelijk onderscheidend ten opzichte van clubs als BBB, PVV enzovoorts. Echter, zie deze boodschap maar eens breed verspreid te krijgen! De media werken zoals gezegd vaak niet mee.

Andere oppositiepartijen bieden tegendruk, maar uiteindelijk bezwijken zij voor de transnationale beleidsvoering. Zij werken geen eigen tegen-ideologie uit om tegenover de globalisering te stellen, en bouwen geen eigen tegen-samenleving op om op terug te vallen. De islam heeft het wat dat betreft beter begrepen. De islamitische gemeenschap zie ik nog niet zo snel meegaan in de klimaatreligie en de LGBTQ-hype.

Nu breng ik het weer even terug naar mijn eigen loopbaan. Voortdurend commentaar geven op de actuele politiek gaat op den duur zinloos aanvoelen. Het liefst zou ik mezelf een tijdje terugtrekken in een rustig studiecentrum en daar wat meer de diepte ingaan, weer als academicus. Ik zou bijvoorbeeld de tekst van Walter Benjamin willen herlezen ‘Het tijdperk van het kunstwerk in zijn technische reproduceerbaarheid’, en dit traktaat opnieuw willen doordenken in het licht van AI’s zoals Midjourney.

Deze wens stuit echter op praktische bezwaren. Ten eerste krijgen alleen linkse intellectuelen hiervoor financiering. Ten tweede, zelfs al schrijf ik een fantastisch werk hierover, dan zou het min of meer dood vallen, in het niets verdwijnen, omdat mainstream media alleen linkse intellectuelen oppikken. Door al het mediageweld is er nu ook een achterban ontstaan die zich meer bezighoudt met vaccinaties en het World Economic Forum. De interesse voor de thema’s die mij begeesteren, als echte voordenker, lijkt wat minder te leven.

Als ik dus moet kiezen of ik mezelf zie als academicus, of als politicus, dan zie ik mijzelf als politicus. Politiek is voor mij een weg om dát te doen, wat ik anders zou doen als academicus. Want een politicus heeft een eigen mandaat en verantwoordt zich alleen aan de mensen die op hem of haar hebben gestemd. Terwijl academici moeten meebuigen met de linkse kerk, en in dat opzicht geen geestelijke vrijheid hebben.

Uit deze situatie volgt dat ik met no fucks given tot de laatste man zal strijden tegen de deughegemonie – in dat opzicht ben ik de ideale senator voor FVD. Ik heb wel eens gezegd dat ik ben geradicaliseerd door Arend Jan Boekestein en gederadicaliseerd door de PVV. Het is géén grapje.

Boekestein zei ooit tegen mij: “Sid, als jij van mijn generatie was geweest, dan had jij van al jouw publicaties al lang een huis bij elkaar.” Hij had gelijk. Mijn generatie is in economisch opzicht en qua maatschappelijke stijgingskansen keihard genaaid. En wij, die onze rug recht houden tegenover de linkse kerk, al helemáál. Als onafhankelijk consultant heb ik nog mooie opdrachten kunnen uitvoeren voor onder meer de PVV. Een tijdje had ik toch het gevoel dat ik een normaal bestaan kon hebben als middenklasser.

Toch weet ik dat mijn werk van onschatbare waarde is voor het politiek landschap. Ik heb alleen maar meer lezers gekregen en ik weet dat bijvoorbeeld ook VVD-Kamerleden mijn columns bestuderen. In het boek dat Thierry Baudet onlangs uitbracht, De Gideonsbende, lees ik een samenvatting terug van Avondland en Identiteit. Concepten waarmee ik me intensief heb beziggehouden, zoals cultuurmarxisme, verzuiling en Leitkultur, blijven leven in het discours op rechts. Ook Paul Cliteur bedank ik hierbij, auteur van het excellente Tegen de decadentie, waar ook naar is verwezen in De Gideonsbende. Ik ben blij dat hij ook op de lijst staat!

Het belangrijkste punt waarvoor ik mij zal inzetten is onherroepelijk niet-deugen. Zonder gekheid: ik ben al lang aan het woord geweest en we weten waar FVD voor staat. Vóór betaalbare (kern)energie voor alle Nederlanders, degelijk onderwijs. Baas over je eigen geld! Wij staan voor een land waar de mensen zich weer thuis voelen, fluitend thuiskomen uit hun werk. FVD verzet zich tegen de inflatie die wordt veroorzaakt door de monetaire politiek van de Europese Centrale Bank, tégen de oneindige massa-immigratie, tegen verplichte vaccinaties en QR-codes. Wij strijden voor een land van goed nabuurschap, waar de mensen weer voor elkaar klaar staan.

Tsja. Je hebt natuurlijk altijd de old-school verelendung. Met de discussie rond de digitale identiteit is door het kabinet toegegeven, het staat nu zwart op wit, dat de EU dit bepaalt, en dat het niet uitmaakt wat het Nederlands parlement er van vindt: het wordt toch wel doorgevoerd. Van die halfzachte ‘beetje tegengas, beetje meebuigen’ agenda’s van andere oppositiepartijen blijft niets over. Je moet er een onapologetische eigen ideologie tegenover opbouwen. Daarmee bedoel ik: draag je eigen waarden uit en verontschuldig je nergens voor.

Met verelendung bedoel ik: things have to get worse before they can get better. We dachten bij de gemeenteraadsverkiezingen ook al: de mensen kunnen niet meer de auto starten, de huur betalen én de energierekening ophoesten. Alle drie dat kan niet meer, ze moeten kiezen, nu komt het. Alsnog bleek de meerderheid van stemmers gevangen in een vals bewustzijn. Wellicht moet de strop gewoon nóg strakker worden dichtgetrokken voordat ze wakker worden. We hebben stikstof, inflatie, woningtekorten, immigratie, vaccinatieschade, Sywert-gate en Nokia-gate; het lijkt de massa vooralsnog weinig uit te maken. Bij de verkiezingen op 15 maart gaan we zien of Nederland ontwaakt, of zich als een mak lam naar de slachtbank laat afvoeren.