-Cultuur onder Vuur- Hoe Händels Messiah ons helpt de cultus van de lelijkheid te bestrijden

De moderne cultuur van vandaag presenteert zoveel dingen die spuuglelijk zijn, of het nu gaat om architectuur, kleding, muziek, cultuur, moraal of andere gebieden. Deze "cultus van de lelijkheid" richt zich rechtstreeks tegen God, die de schoonheid zelf is.

Al het mooie in de wereld weerspiegelt een aspect van God en al het lelijke toont een aspect van de duivel. Je moet dus van al het mooie houden en al het lelijke en sinistere haten. Soms maakt een contrast van artistieke werken dit gemakkelijker te begrijpen.

De Messiah van Händel is een voorbeeld van iets dat de schoonheid van God weerspiegelt. Dit Engelstalige oratorium van Georg Friedrich Händel is een van de bekendste koorwerken in de Westerse muziek. Het oratorium bestaat uit drie delen en de meeste teksten zijn afkomstig uit de Bijbel. Enthousiaste mensenmassa's overal wonen deze twee uur durende muzikale voorstelling bij die aanzet tot reflectie en verwondering, zo tegengesteld aan veel moderne werken vandaag de dag.

Het Hallelujah Chorus is ongelooflijk grandioos en ontroerend. Als het begint, staat het publiek meteen op. Deze prachtige traditie begon toen de Engelse koning George II zo ontroerd was tijdens de uitvoering van het refrein dat hij ging staan. Sindsdien staat het publiek ter ere van dat moment. De mix van prachtige koren, buitengewone solisten en verbazingwekkende trompet- en orgelcombinaties maken het optreden tot een gedenkwaardige en prachtige ervaring. De ziel vliegt dichter naar de hemel. Het is prachtig.

Vergelijk dit met John Cage's 4'33", beter bekend als "vier minuten en drieëndertig seconden stilte". Het is een driedelige compositie gecomponeerd in 1952 voor een instrument of een combinatie van instrumenten. De blanco partituur instrueert uitvoerders om geen instrumenten te bespelen tijdens de duur van het stuk.

Het stuk werd gedeeltelijk beïnvloed door het zenboeddhisme, dat Cage bestudeerde en dat hem aantrok. Dit stuk vertegenwoordigt de afwezigheid van schoonheid. Er zijn geen combinaties van klanken. Het is het tegenovergestelde van wat muziek zou moeten zijn. Het zet niet aan tot nadenken of verwondering. Het onlogische stuk haalt de ziel naar beneden. Uitmuntende musici worden gedwongen om absurde rollen te spelen. Het is lelijk.

Het contrast tussen de Messiah van Händel en 4'33" van John Cage is een perfect voorbeeld van de strijd tussen schoonheid en lelijkheid, God en de duivel. Men moet mooie dingen zoals Händels Messiah liefhebben en promoten en lelijke en absurde dingen zoals John Cage's 4'33" schuwen.