-Wybren van Haga- De ‘ik zie het, ik sta aan jou kant’ campagne vanuit de VVD-fabriek van gebroken verkiezingsbeloften is tenenkrommend

Met een ongewijzigd grote VVD en een door de media omhoog gepushte fusieclub van GroenLinks/PvdA en NSC, de PVV-uitsluitende club van Pieter Omtzigt, bestaat de kans dat de koers van Nederland na de verkiezingen niet gericht is op het belang van Nederland, maar op pappen en nathouden.

Belangrijke zaken niet herinneren, informatie niet vastleggen of vrijgeven: het zijn uitingen van de zogenoemde 'Rutte-doctrine' waaronder Nederland de afgelopen 13 jaar zwaar te lijden heeft gehad. Al voordat deze doctrine aan het licht kwam grossierde de VVD-leider in breken van verkiezingsbeloften. De immigratiecijfers braken onder VVD-ministers en staatssecretarissen record na record. Op ondernemend Nederland, ooit de VVD-bakermat, wordt met o.a. de erf-en schenkbelasting en het versoberen van de bedrijfsopvolgingsregeling (BOR) voor familiebedrijven een heuse klopjacht gemaakt. En de werkende Nederlander? Die kon fluiten naar de belofte van €1.000 de neus.

Maar pas bij de toeslagenaffaire kwam de manier van werken bij de ‘Rutte-doctrine’ pas echt goed aan het licht. De Tweede Kamer werd heel slecht geïnformeerd. Daardoor konden de juiste vragen niet gesteld worden, duurde de affaire langer en langer en zitten de slachtoffers nog steeds te wachten op financiële compensatie.

Tijdens de coronacrisis werden de grondbeginselen van de rechtsstaat met voeten getreden. Het kabinet eigende zich onder aanvoering van Rutte macht toe waar ze in Noord-Korea likkebaardend naar kijken. Ernstige vrijheidsberoving door de avondklok, QR-codes en lockdowns. Een trauma voor veel burgers. En wat te denken van al die ondernemers die in deze periode naar de ratsmodee zijn geholpen?

VVD-er Rutte heeft de laatste jaren voor Nederland desastreus D66-beleid uitgevoerd, wat heeft geresulteerd in tal van crisissen waar wij voor zijn geplaatst. Een échte woon-, zorg-, asiel-, en vertrouwenscrisis. Een gecreëerde en vooral peperdure klimaat- en stikstofcrisis.

En wat te denken van het feit dat we jaarlijks miljarden euro’s meer naar Brussel brengen, dan dat we terughalen? Wat we wél weggeven is onze soevereiniteit en wapens aan de Oekraïne.

De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) schreeuwde meer dan eens moord en brand omdat gemeenten jaarlijks miljarden tekort komen. Dat houdt in dat de burger mag bloeden. Lokale lasten stijgen en het voorzieningenniveau holt achteruit. Veel bejaardentehuizen, politiebureaus en ziekenhuizen sloten al hun deuren. Er is een tekort aan leraren, agenten en zorgpersoneel. Het openbaar vervoer staat ernstig onder druk, net zoals de ouderen-, jeugd-, en thuiszorg. Ook de gevolgen van de aanhoudende bevolkingsgroei drukken op onze verzorgingsstaat. Het absorptievermogen in onze grote steden is allang bereikt. In hele wijken is de bevolkingssamenstelling in onbalans en is de sociale cohesie verdwenen. Taalachterstanden, criminaliteit, armoede, werkloosheid en radicalisering zijn schering en inslag. In plaats van immigratie beperkende maatregelen te nemen, is de regio ingetekend met meer dan één miljoen huizen. We tasten daarbij ons landschap, dat we ook nog vervuilen met zonneparken en windmolens, onherstelbaar aan. Bovendien zorgen we er met evenzo ridicuul als rampzalig stikstofbeleid voor dat de laatste boer en de laatste visser eerdaags in een museum zijn terug te vinden.

Nee, als VVD-lijsttrekker Dilan Yesilgöz ‘ik zie je, ik sta aan jouw kant’ zegt geloof ik daar, met deze keiharde feiten in het achterhoofd, hé-le-maal niets van.

Ik reken erop dat de Rutte-doctrine, de ontevredenheid over de coronamaatregelen, de toeslagenaffaire en de aardgasperikelen in Groningen niet ongestraft zullen blijven. Dat de kiezer de keiharde bezuinigingen op de zorg niet is vergeten. Dat de kiezer niet voorbij gaat aan het halveren van het aantal ic-bedden en het wegsaneren van spoedeisende hulp afdelingen. Dat de kiezer het beu is om op lange wachtlijsten te staan voor een huis, en dat statushouders daarbij voorrang krijgen.

Woensdag is dé kans om eindelijk met de hoofdverantwoordelijke voor al dit leed, de VVD, af te rekenen.

En ik heb het volste vertrouwen dat mijn partij, BVNL, voldoende zetels haalt om partijen als de VVD de goede kant op te duwen. Het is nodig, nu meer dan ooit!