-Mark Jongeneel- (S)linkse pogingen tot karaktermoord bereiken bizarre hoogten met aangifte tegen Mona Keijzer

Mona Keijzer heeft in het programma Sophie & Jeroen een uitspraak gedaan die bij verzuurd links Nederland in het verkeerde keelgat schoot. Ze stelde terecht dat “Jodenhaat bijna onderdeel is van de islamitische cultuur”. Directe aanleiding voor deze uitspraak was de noodzaak om asielzoekers tijdens hun inburgeringscursus beter te informeren over de Holocaust, een aanbeveling uit het hoofdlijnenakkoord. Keijzer bood haar excuses aan nadat andere gasten, waaronder Arnon Grunberg, haar uitspraak bekritiseerden. Maar excuses of niet, een groep moslims, aangevoerd door historicus Kasim Tekin, vond dit niet voldoende en diende een officiële klacht in wegens haatzaaien en discriminatie. Wat leer je hieruit? Sta achter je woorden of zwijg als het graf. Politiek is niet voor bange mensen.

De aangifte tegen Keijzer is absurd! Het toont aan hoe slinks bepaalde groepen gebruik maken van emotionele chantage om politieke tegenstanders te demoniseren en monddood te maken. In plaats van een constructieve dialoog aan te gaan over gevoelige onderwerpen, kiezen ze voor juridische intimidatie. Dit is niets minder dan een aanval op de vrijheid van meningsuiting.

Dat de islamitische gemeenschap in de slachtofferrol kruipt, is een beproefde tactiek. Westerse samenlevingen, die gekenmerkt worden door hun medeleven en openheid, zijn kwetsbaar voor dergelijke emotionele manipulatie. Deze groepen weten precies welke gevoelige snaren ze moeten raken om de publieke opinie in hun voordeel te kantelen. Wat zij echter niet beseffen, is dat deze strategie op de lange termijn destructief is voor de sociale cohesie en het vrije debat dat essentieel is voor een democratische samenleving. Deze actie komt ooit als een boemerang terug. En dan is het janken bij deze groep moslims.

De vraag is waarom links altijd zo gretig is om de discussie te smoren in plaats van deze openlijk aan te gaan. Het antwoord is simpel: als ze niet in staat zijn om hun gelijk te halen in het debat of in het stemhokje, proberen ze het via andere, slinkse wegen. Het is een teken van zwakte, een erkenning dat hun ideeën het daglicht niet kunnen verdragen zonder repressieve maatregelen te nemen tegen hun tegenstanders.

In plaats van te kijken naar de inhoud van Keijzer’s opmerkingen en de bredere context van antisemitisme en integratie, wordt zij nu het slachtoffer van karaktermoord. Dit is niet alleen onrechtvaardig jegens haar, maar ook schadelijk voor de democratie als geheel. Het is tijd dat we deze bizarre vorm van politiek correct denken afwijzen en opkomen voor een vrije en eerlijke discussie. De toekomst van onze democratie hangt ervan af.