-Mark Jongeneel- Hypocrisie ten top: Oproep tot boycot van Israël bij Eurovisie Songfestival

Laten we duidelijk zijn: dit heeft niets te maken met de zogenaamde 'oorlog in Gaza' of de proporties van Israëls reactie op terreur. Dit is ronduit antisemitisme. Waar was de oproep tot boycot toen andere landen, die zich veel erger misdroegen op het wereldtoneel, deelnamen aan het festival? Het is duidelijk: Israël wordt anders behandeld, enkel en alleen omdat het Israël is.

De hypocrisie druipt ervan af. Wanneer Finse en IJslandse artiesten hun omroepen oproepen zich terug te trekken als Israël deelneemt, maar met geen woord reppen over landen met een veel kwalijker trackrecord, dan weet je dat er iets fundamenteel mis is. Het gaat hier niet om mensenrechten of gerechtigheid; het gaat om een diepgewortelde afkeer van Israël.

Wat de tegenstanders van Israël lijken te vergeten, is dat het land zich in een constante staat van zelfverdediging bevindt tegen organisaties als Hamas, die niets anders beogen dan de vernietiging van Israël en het Joodse volk. Maar nee, in hun ogen is Israël altijd de agressor, ongeacht de omstandigheden.

Het is bemoedigend om te zien dat er nog steeds een minderheid van 30 procent is die begrijpt dat Israël zichzelf verdedigt tegen onophoudelijke aanvallen. Deze mensen zien de realiteit zoals die is, niet zoals de linkse media en hun volgers het graag zouden zien.

Het is opmerkelijk en verontrustend dat veel mensen de gewelddadige acties van Hamas, zoals pogroms en andere vormen van terreur, lijken te normaliseren of zelfs te negeren. Deze houding getuigt van een zorgwekkende onverschilligheid voor de realiteit van geweld en onderdrukking. Ondanks deze houding en de controverses rondom Israël, blijft het land toch vertegenwoordigd op het internationale toneel, zoals bij het Eurovisie Songfestival. Dit jaar zal Israël wanneer het alsnog niet direct mag deelnemen, toch nog indirect vertegenwoordigd zijn door een Israëlische zangeres die voor Luxemburg uitkomt. Dit toont aan dat ondanks de kritiek en de oproepen tot boycot, Israëli's culturele en artistieke uitdrukkingen nog steeds een platform vinden op het wereldpodium.