-Jan Bennink- We moeten het hebben over anti blank racisme

Ik begrijp wel dat er niet over geschreven wordt. Het is een van de laatste taboes, zelfs in mijn kleine hoekje van het enge dierenbos.

Een ware carrière killer. Zeker als je nog iets te verliezen hebt aan posities of relaties in de main stream media of culturele en politieke nomenclatuur.

Degene die dit taboe doorbreekt, kan zijn stoeltje bij Sophie en Jeroen, om zijn boekje te promoten of het lucratieve plekje van Asha Ten Broeke of Rob Hoogland op pagina zeventien onderin de krant, wel voorgoed vergeten. En een toekomst als extreem- of ultra rechts, nazi, fascist en ander fraais tegemoet zien.

Fuck it.

Zoals de grootste componist van de 20 ste eeuw, Lemmy Kilmister ooit zei; “Iron horse. Born to lose.”

Toch heb ik ook lang tegen dit verrotte thema aangehikt om maar niet het ostentatieve gehuil en gedram van trollen en wokies en de toorn van Leo Lucassen en zijn allesvernietigende staafdiagrammen te hoeven onder gaan.

Maar er brak iets in me, toen ik in Volkskrant’s Elke Dag Podcast hoorde hoe Esma Linneman, zelf een fake blondine, er geen enkel probleem in zag, om blonde vrouwen met hun gezinnetjes en het afbeelden daarvan, één op één te linken aan nazi Duitsland. “Het centraal stellen van blonde mensen, heeft een griezelige bijklank, doet je denken aan tijden waar we niet graag op terugkijken”; kraste ze met haar linkse oude meisjes stemmetje van vers gemalen glassplinters.

En zo ging het, zonder enige nuance, zeker een kwartier door.

Blond is fout, gedrenkt in nazisaus met stukjes vreemdelingenhaat. Daar wil je niet op terugkijken. Laat staan ze afbeelden, die gemene blonde vrouwen, met hun dikke buiken en hun veel te mooie kindertjes! Tenzij er in de reclame een Nigeriaan naast staat te grijnzen.

Je bent als blondie, volgens de Volkskrant verdacht, puur en alleen omdat je blond bent geboren. Blank en ook nog in verwachting.

Een nazisymbool, niet omdat je bij de Bund Deutscher Mädel hebt gezeten of een kamp hebt bewaakt.

Puur om je huidje en je haarkleur.

Robert van der Griend, haar gesprekspartner, die zich naar verluid zelf voordeed als klein blond meisje op Snapchat en, zo zegt de grapevine, niet vies is van een vers blondje, klapte er nog eens vol overheen.

Zwangere vrouwen afbeelden? Nationaal Socialisme.

Blauwe ogen? Helga from the Gestapo!

Eva Vlaardingerbroek…

… De vrouwelijke Hitler!

Melk drinken?* Himmler’s Hondenfluitje! Auschwitz!

De Volkskrant maakt zich een hele podcast lang schuldig aan puur en onversneden racisme; anti blank racisme wel te verstaan. En dat zonder enige reserve of schuchterheid. Omdat ze denken dat toch niemand iets terugzegt.

En bijna iedereen haalde inderdaad zoals gewoonlijk zijn schouders op.

Maar ik ben klaar met het accepteren van deze racistische vuiligheid. Het zit me tot hier. Ich habe die Nase voll, zouden de Duitsers zeggen.