-Frits Bosch- 'Waar is de kettingzaag?'

Regeren is keuzes maken. De marges zijn dun. Een volgend kabinet moet 17 miljard bezuinigen in de begroting om te voorkomen dat de rijksfinanciën ontsporen is het advies van de ambtelijke topgroep Begrotingsruimte. Of anders lasten verhogen, maar de PVV wil juist de lasten verlagen. Waar is Javier Milei met de kettingzaag als je hem nodig hebt?!

De PVV wil meer uitgeven aan uitkeringen voor Henk en Ingrid, meer aan zorg, meer aan AOW en lasten verlichten. Bovendien moeten meer mensen bij de politie, de zorg en het onderwijs. De marges van het beleid worden door de economische mogelijkheden bepaald. Het aantal economen in de vier kabinetten Rutte was nihil met als gevolg uit de hand gelopen begrotingstekorten gaande naar 3,6% in 2028 terwijl 2% het maximum mag zijn om de staatsschuld constant te houden beneden 60% van het bnp. De kabinetten Rutte hebben de rijksuitgaven uit de hand laten lopen, waardoor het komende kabinet voor een heidense opgave staat om terug te schalen, maar toch een begin te maken met implementatie van de plannen.

Dit betekent dat het rode potlood gehanteerd moet worden te beginnen met de twee stikstof en klimaat fondsen van 60 miljard van het demissionaire kabinet. Vervolgens gaat een streep door ontwikkelingshulp en NPO. De PVV wil niet langer netto betaler aan EU te zijn maar netto ontvanger. Als nul asielzoekers binnenkomen vindt een besparing van 24 miljard plaats (wiskundige dr Jan van de Beek). Maar dan ben je er nog niet. Moet Geert Wilders net als Javier Milei ministeries afschaffen en duizenden (deloyale) ambtenaren ontslaan? Wordt het niet Geert Milders maar Geert Minders?

De Studiegroep Begrotingsruimte adviseert om “totaal anders te werk te gaan voor het oplossen van maatschappelijke problemen.” Prima, dat is precies wat Geert Wilders en Pieter Omzigt wensen te doen: Bestaanszekerheid en eigen volk en cultuur eerst. Stel dat NSC met PVV in een volgend kabinet komt dan acht ik het een groot voordeel dat econoom Pieter Omtzigt de financiële vinger aan de pols kan houden. Eindelijk economisch vernuft in het kabinet! Tot nul beperken van asielzoekers is niet alleen een sociaal-culturele noodzaak, maar vooral een economische noodzakelijkheid.

Tot slot wijs ik op het gigantische zorgprobleem. In 1976 bedroegen de zorguitgaven 26 miljard, in 2022 96 miljard en zal onder andere door de vergrijzing in 2040 176 miljard bedragen, bij ongewijzigd beleid. Dat zou de begroting en staatsschuld te fors doen doorbuigen ten koste van andere uitgaven. Er móet een oplossing komen om deze uitgaven in de hand te houden én de kwaliteit van de zorg te verbeteren. Alweer een heidense opgave waarmee het komend kabinet echt mee aan de slag moet. Waar is de kettingzaag? Waar is Milei?

Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.