-Frits Bosch- Mark Rutte lijdt aan ernstige aandoeningen

Nederland loopt vast. Waardoor komt dat?

Nederland loopt vast. Daar kunnen honderd redenen voor opgesomd worden, maar de diepere oorzaak is naar mijn mening dat de basisregels ten aanzien van intermenselijke solidariteit met voeten wordt getreden: onze regering is door de decennia heen te zeer solidair met mensen veraf en te weinig met mensen dichtbij.

Solidariteitsringen

Het hangt samen met de vraag met wie je solidair bent of moet zijn: wie zijn ‘wij’ en wie zijn ‘zij’. De rationele bevrediging van solidariteit hangt af van mensen of groepen die in meer of mindere mate er in slagen de gemeenschap in stand te houden. Dit is te vertalen naar solidariteitsringen van naasten of groepen van naasten die ons meer of minder nabij zijn en die we kunnen vertrouwen. Deze ringen rond de individuele mens zijn: ring 1: gezin, vrouw en kinderen, ring 2: familieleden, ring 3: naaste vrienden, ring 4: kennissen, ring 5: club en buurtgenoten, ring 6: stadsgenoten, ring 7: provinciegenoten, ring 8: landgenoten, ring 9: continentgenoten, ring 10: wereldgenoten. De mens heeft de meeste gevoelens van solidariteit, gehechtheid en empathie met mensen uit naaste ringen, dus met mensen die betrokkenheid hebben met elkaar. Dit maakt het mogelijk burgerschap te vertonen. Hier speelt evolutie en overlevingsdrang van de mens een rol. Dit wordt bevredigd door mensen die nabij zijn, waar op solidariteit en vertrouwen gerekend mag worden, vergeleken met mensen die ver weggelegen zijn, die je niet kent en in basis niet kunt vertrouwen. Als mensen van buitengelegen ringen naar binnengelegen ringen stromen ze mogen rekenen op minder acceptatie.

Amper solidariteit met ‘zij’ in Europese Unie

In de ‘wij-zij’ discussies over solidariteit is geen vaste afbakening te maken wie ‘wij’ en ‘zij’ zijn, maar doorgaans wordt gesteld dat ‘wij’ ophoudt bij de landsgrenzen, samenhangend met het feit dat men belasting betaalt en men vrij nauwkeurig kan weten waarvoor dat geld in het land dient en waaraan het besteed wordt. Burgerschap vormt de basis voor de acceptatie van het betalen van belasting. Dit verklaart tevens de weerstand die men voelt bij de vraag naar (opgedrongen) solidariteit voor mensen binnen de Europese Unie, buiten de eigen landsgrenzen: men vraagt solidariteit met mensen in ring 9, waarvoor men slechts beperkte of geen solidariteit voelt. Het is immers in ring 8 bekend dat er (veel) belastinggeld naar ring 9 toevloeit, zonder dat men echt weet hoe het besteed wordt. Men heeft er evenmin zeggenschap over, anders dan via de getrapte representativiteit. Dit is de reden dat grote rijken op den duur uiteenvallen, er is onvoldoende solidariteit met vreemde groepen binnen het rijk.

EU: hoe meer uitbreiding, hoe minder solidariteit

Het vormt een waarschuwing voor de Europese Unie niet verder uit te breiden: hoe meer uitbreiding, hoe minder solidariteit, des te sneller de unie uiteen zal vallen. Het werkt dus twee kanten op: naarmate mensen verder uit de buiten de solidariteitsring naar binnengelegen ringen wensen gaan, zal de weerstrand toenemen. Maar andersom, naarmate men in de binnenste ring iets gedaan wil krijgen dat in de buitenste ring moet gebeuren (‘Brussel’), dan zal de weerstand toenemen omdat het als afstandelijk en inefficiënt wordt ervaren. Dit is de reden dat burgers zich thans meer verlaten op locale beslissingsbevoegdheid in de stad en de buurt, ‘Den Haag’ wordt voor burgers minder relevant. ‘Brussel’ wordt belangrijker, maar wordt door burgers als opgedrongen ervaren. Het politieke krachtenveld wordt uiteengetrokken. Deze menselijke trekjes zijn ook bij apen terug te vinden volgens prof Frans de Waal en wij zijn doorontwikkelde apen. 

Empathiewaan

De conclusie is dat naarmate meer empathie, aandacht en financiën uitgaan naar de buitenste solidariteitsringen, ten koste van de binnenste ringen, de bevolking zich - plat gezegd - verneukt voelt. Terecht zo, want zij vormen de gemeenschap waarvoor zij inspanningen plegen en de belasting ophoesten. Te veel mededogen en empathie voor immigranten ten koste van de bestaande bevolking. Dit is al zes decennia gaande. Nederland loopt op alle mogelijke manieren vast: opvang asielzoekers en gelukszoekers, de zorg, het onderwijs, het milieu, de huisvesting, de criminaliteit, de drugs. Christenen: “heb uw naaste lief als u zelf”. Dat is absurd als dit grenzeloos is: men kan onmogelijk dezelfde empathie opbrengen voor iemand uit Timboektoe als voor iemand uit de naaste omgeving. Dat leidt tot empathiewaan. Mark Rutte is calvinist en liberaal. Dat is een dodelijke combinatie. Hij lijdt aan empathiewaan: hij laat iedereen, rijp en groen, ons land binnenkomen. Bovendien is hij liberaal: hij laat het vrije verkeer van mensen de markt de allocatie oplossen. Hij hoeft geen visie te hebben want de markt doet het wel. Empathiewaan is een ernstige aandoening waar nogal wat politiek correcte Nederlanders aan lijden. Mark Rutte lijdt ook aan Brusselwaan, te veel soevereiniteitsoverdracht, ten koste van de natiestaat. Koester het belang van de natiestaat! 

Salmon Rushdie is neergestoken wellicht om religieuze/ideologische redenen. We moeten dan natuurlijk ook aan Geert Wilders denken. Wat een vreselijke godsdienst is dit! Rutte spreekt zijn medeleven uit naar de familie van Rushdie. Hij heeft de sluizen voor dit soort idioten wijd open gezet, uit empathiewaan. Wat een onoprechtheid van onze premier. Zijn we daar verbaasd over? Wat denkt u zelf?

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.