Politiek is, zoals Winston Churchill treffend stelde, “het vermogen om te voorspellen wat er morgen, volgende week, volgende maand en volgend jaar gaat gebeuren—en vervolgens de bekwaamheid om uit te leggen waarom het niet gebeurde.” Links heeft deze kunst tot in de perfectie beheerst. Hun utopieën worden verkocht als onvermijdelijke toekomstbeelden, maar als de resultaten tegenvallen—en dat doen ze altijd—dan ligt het natuurlijk nooit aan hun beleid. Dan was het ‘de markt’, ‘de rijken’, ‘het populisme’, ‘de klimaatontkenners’, ‘het racisme’ of simpelweg ‘de onwetende burger’.
Wat links vooral doet, is de realiteit buigen naar hun ideaal. Zoals George Orwell waarschuwde: “Alle tirannieën regeren door fraude en geweld, maar zodra de fraude wordt ontmaskerd, moeten ze zich uitsluitend op geweld verlaten.” Dat is waarom links zijn macht verdedigt met censuur, de controle over media en onderwijs, en uiteindelijk met repressieve wetgeving. Kijk naar de EU, die Nigel Farage perfect samenvatte: “De EU is ontworpen door politici voor politici, en de mensen betalen de prijs.”
De kern van links is het geloof in een heilige overheid. De overheid als redder, als beschermer, als rechtmatige eigenaar van uw geld, uw rechten en uw toekomst. Het probleem? Zoals Ronald Reagan al zei: “De negen meest angstaanjagende woorden in de Engelse taal zijn: ‘Ik ben van de overheid, en ik ben hier om te helpen.’”
Links denkt dat hoe groter de staat, hoe beter de samenleving functioneert. De realiteit is dat bureaucratie inefficiënt is, geldverslindend en zonder enige verantwoordelijkheid. Zoals Cicero al wist: “De nationale begroting moet in evenwicht zijn. De regering moet haar uitgaven beperken, en de arrogantie van bureaucraten moet worden beteugeld.”
En als je hier kritiek op hebt? Dan ben je een fascist. Een racist. Een bedreiging voor de democratie. Links roept dat het voor diversiteit is, maar slechts zolang het hun ideologie bevestigt. Links roept dat het tegen uitsluiting is, maar zet complete politieke partijen buiten het debat. Pim Fortuyn doorzag dit: “Ik ben zo moe van dit land dat wordt bestuurd door mensen zonder visie, zonder intelligentie, zonder persoonlijkheid.”
De samenleving raakt steeds verder verwijderd van de realiteit. Klimaatbeleid? Een parade van mislukkingen en geldverspilling, zonder enig meetbaar effect op het klimaat. Elektrische auto’s, zwaar gesubsidieerd, blijken geen oplossing voor welk probleem dan ook. CO2-reductie en stikstofbeleid? Een excuus voor een verdere uitbreiding van overheidsmacht. Zoals Thomas Jefferson al waarschuwde: “Wanneer de regering bang is voor het volk, is er vrijheid. Wanneer het volk bang is voor de regering, is er tirannie.”
En als je dit benoemt? Dan word je uitgescholden, gedemoniseerd, gecensureerd. De tactiek van links is geen debat, maar karaktermoord. Mark Twain had gelijk: “Politici en luiers moeten vaak worden verschoond, en om dezelfde reden.” Want hun doel is niet het oplossen van problemen, maar het behoud van macht. De Europese elite wil een steeds grotere staat, een steeds afhankelijker burger, een steeds centralistischer regime.
Links is geen rationele stroming, maar een religie. En religies hebben ketters. Wij. Iedereen die de werkelijkheid benoemt. Iedereen die de frauduleuze utopie van links verwerpt. Daarom is de aanpak van links niet een open dialoog, maar uitsluiting en vernietiging. Ze vertellen ons dat we fatsoenlijk moeten blijven, dat we iedereen de hand moeten reiken. Maar zoals Jesse Ventura scherp observeerde: “Politiek is showbusiness voor lelijke mensen.” En wij zijn hun doelwit.
Het is dan ook tijd om de naïviteit af te leggen. Links geeft niets om de waarheid, niets om dialoog, niets om een beter functionerende samenleving. Zij willen macht. En zoals Donald Trump het kernachtig verwoordde: “Politiek is een smerige wereld vol leugenaars, bedriegers en verraders.”
Dit is geen strijd tussen links en rechts. Dit is een strijd tussen realiteit en fictie. Tussen vrijheid en onderwerping. Tussen waarheid en propaganda. En wie in deze strijd nog steeds denkt dat links ‘de hand reiken’ helpt, moet zich realiseren wat Javier Milei de huidige president van Argentinië al wist: ze nemen niet je hand, maar je hele arm. En uiteindelijk je hele toekomst.
Dr Gert Jan Mulder