Column Sid Lukkassen: Forum voor Democratie voelt aan als een familie
Zonder de Zuil zijn wij als los zand, dat snel verstuift. Deze zin inspireerde mij tot het schrijven van Kerkgangers en Zuilenbouwers in 2018. Toen ik aankondigde dat ik als nummer twee op de lijst sta voor FvD Arnhem, reageerde een oude filosoof waarmee ik vroeger bevriend was als gestoken door een wesp. “Ik hoop dat je in de toekomst voor een meer zuivere partij zult kiezen!”, beet hij me toe. Ik antwoordde dat hij geen persoonlijke belangstelling toonde en terugviel op goedkoop moralisme. Zogenaamd ‘inclusieve’ partijen staan vooraan om anderen uit te sluiten. Waarom weigert zo iemand te begrijpen welke persoonlijke ontwikkeling ik de laatste jaren heb doorgemaakt?
Dat is precies het punt van mijn speech. Het persoonlijke, laten zien wie je bent als mens. Er is niets vreemd aan ons, en de mensen die denken zoals Forum voor Democratie over de maatschappij denkt, die zijn niet gek. Wij staan hier nu samen als gemeenschap – we doen het samen en zijn een team. Dit klinkt als holle gemeenplaatsen, maar het maakt een wereld van verschil.
In 2020 werkte ik als beleidsadviseur op het Europees Parlement. Ik ging door een zware periode. Na acht jaar samen waren mijn partner en ik uit elkaar, twee maanden voor ons geplande huwelijk, door het coronabeleid was er al een jaar lang geen normaal sociaal contact mogelijk op het werk, en mijn oma was al maanden bezig met een langgerekte doodsstrijd. Over deze zaken heb ik persoonlijke gesprekken gevoerd met mijn collega’s, gewoon van mens tot mens. Bij mijn evaluatie was er geen vuiltje aan de lucht en Derk Jan Eppink, Rob Roos en Rob Rooken hebben alle drie mijn boek Links en Rechts in dialoog aangeschaft. Rob Rooken vroeg zelfs twee exemplaren omdat hij er één aan zijn vriendin cadeau ging doen. Er was op dat moment enige frictie binnen FVD en ik had geen zin om daarin betrokken te raken. Ik kon met iedereen goed opschieten, was mijn eigen trauma’s aan het verwerken en richtte me op het overkoepelende doel: het bouwen van de Nieuwe Zuil.
En plots werd ik gebeld door twee van de Europarlementariërs dat ik binnen twee maanden opgekrast moest zijn. Reconstructie wijst erop dat dit samenhing met de afsplitsing: de Judas-partijtop had bevolen dat ik moest worden afgevoerd. Persoonlijke loyaliteit is belangrijk voor mij en toen ik bij de VVD zat, schreef ik op zijn verzoek nog een aanbeveling voor Derk Jan Eppink, toen hij Kamerlid wilde worden voor de VVD. Toen ik in Brussel in het ziekenhuis lag, ben ik bij het verlaten van het ziekenhuis langs de ambassade gegaan om voor hem een ondersteuningsverklaring te maken voor de Europese FVD kieslijst. De patriottische ondernemer Remco Valkman was hiervan getuige.
Dit alles wil ik hier benoemen omdat dit het slag Judassen is waar wij het tegen opnemen. Ze zijn niet integer en offeren mensen op als inwisselbare pionnen. Ze zijn bereid mensen op hun zwakste, meest kwetsbare moment in het leven keihard in de rug te steken. Zodoende werd mij duidelijk: mensen als Thierry Baudet en Freek Jansen, zijn anders. Zij staan ergens voor en steunen elkaar door weer en wind. Zij laten zich niet tegen elkaar uitspelen door gestook in de media. Dat is nog véél belangrijker dan dit of dat partijprogramma, dít of dat verkiezingspunt. Het gaat erom dat wij hier staan, met elkaar. Dat wij samen ergens voor opkomen en elkaar niet laten vallen.
En de koers, die Thierry met FVD heeft ingezet, is noodzakelijk, omdat het maatschappelijk systeem zó verstikkend politiek-correct is, dat de kritische tegenstem niet meer kan worden geïncorporeerd. Wie als vrijdenker wijst op de weeffouten binnen het systeem, wordt verketterd en gedemoniseerd. Dit zagen we bij Pim Fortuyn en het ging hetzelfde met Thierry’s proefschrift en zijn bijdrage aan het Oekraïne-referendum. Het is ook precies wat ik mijn hele loopbaan aan den lijve heb ervaren. De overlopers weten dit alles als geen ander: hierom mogen zij met recht als Judas worden aangeduid. Ze verkochten hun ziel en knielen nu afwachtend naast Rutte’s dinertafel, hopende dat daar ooit wat kruimels vanaf zullen vallen. Maar wij wachten niet: wij bouwen onze eigen gemeenschap!
Dat getalenteerde en intelligente mensen worden gedwongen tot deze confronterende koers, zou bij het bestel moeten leiden tot een moment van integrale zelfreflectie: dat had eigenlijk al moeten gebeuren bij het Oekraïne-referendum. Vanochtend stond er een column in de Gelderlander van tv-recensente Angela de Jong, waarin ze verlekkerd beschrijft hoe Pepijn van Houwelingen wordt uitgesloten. Daar staan ze dan, deze inclusieve mensen. Hun hypocrisie is om te kotsen!
Wie wil weten wat macht en invloed zijn, moet het hele staatsrecht vergeten en zich verdiepen in Antonio Gramsci. En achter Antonio Gramsci staat weer Ibn Khaldûn, en die schrijft over groepssolidariteit. Dát is wat wij hier vandaag met elkaar creëren. Door liberalisme, globalisme en digitalisering vallen alle sociale verbanden uit elkaar. En de sociale verbanden die hecht blijven, zullen bepalend zijn voor de nieuwe samenleving. De groepssolidariteit werkt aanzuigend.
Met deze gemeenteraadsverkiezingen richten wij ons op de lange termijn. Nu zijn er absurde dingen die ik in Arnhem oprecht wil bestrijden, zoals een cultuurbeleid van coronadeeltjes en spermacellen op de Eusebiuskerk, wat gewoon neerkomt op christenen pesten en de vervanging van het transcendente door het seculiere. Atomen en beerdiertjes, die ook op dit christelijke erfgoed worden geplaatst, zijn pantheïstische en universalistische symbolen. Van ditzelfde cultuurbeleid mag de islam echter tribaal en exclusief blijven.
Nu we het hebben over deze unholy alliance van conservatieve islamieten en cultuurmarxistisch woke, moeten we óók wijzen op het Boa-beleid. Want de gemeenteraad van Arnhem heeft per motie besloten dat Boa’s voortaan islamitische kledij mogen dragen, evenals tulbanden en keppeltjes. Zo maakte de raad een einde aan de scheiding tussen kerk en staat. Een Boa die zoiets draagt, wekt de indruk dat hij een ander onder de lat van zijn geloofsovertuiging wil laten kruipen.
Dit alles willen wij als FVD oprecht bestrijden, maar het is een lange termijn verhaal. Hoe hard we ook flyeren: deze strijd winnen we niet van vandaag op morgen. Staar je niet blind op verkiezingsuitslagen. Besef dat het rood kleuren van bolletjes voor de elite dient als ‘hopium’: mensen koest houden met de illusie dat ze tóch inspraak hebben. Voor ons, oppositie, dienen rode bolletjes om er mensen neer te zetten die zich full time kunnen wijden aan het vergroten van bewustwording en het grondvesten van een Zuil.
Daarmee bedoel ik dat realistische waarheidszoekers zich in dit politiek-correcte tijdgewricht slechts staande kunnen houden tegen deugers, door het vrijdenken te ondersteunen met een sociaal-economische onderbouwing. Dit wil zeggen standvastige samenhang en gemeenschapszin die beschermen tegen maatschappelijke uitsluiting en een zakelijk netwerk dat beschermt tegen broodroof. Het individu wordt verpulverd door de deughegemonie maar samen staan wij sterk!
Wat wij hier dus doen, door mensen bijeen te brengen – waar bijvoorbeeld Henry, Joost en Joey zich voor inzetten – dat is het échte doel. Het hogere doel dat nog achter de rode bolletjes ligt. Wij bouwen een ecosysteem en groepssolidariteit op als tegenkanter van het deugsysteem van de elite.
Rutte riep deze week in de krant op tot verbinding en tot het overbruggen van maatschappelijke kloven. Is het in Rutte’s verbroederde ‘nieuwe Nederland’ mogelijk om een stabiele maatschappelijke loopbaan te hebben voor: klimaatsceptici, liefhebbers van Zwarte Piet, mensen met een voorkeur voor traditionele rolpatronen, critici van de EU en de eenmaking der Europese landen, mensen met bezwaren tegen islamisering en immigratie? Om nog niet te spreken over anti-vaxxers? Worden de belangen van deze groepen voortaan óók behartigt op institutioneel niveau? Ik vermoed dat Rutte dit niets kan schelen en dat we deze belangenbehartiging toch écht zelf moeten doen!
Ons grootste asset is dat wij van FVD, als ledenpartij, een échte dwarsdoorsnede van de samenleving zijn. Jong en oud, hoog- en laagopgeleid, allochtoon en autochtoon. Laten we die troefkaart uitspelen! Wie zijn die FVD’ers dan? Nou, wij dus! Gewone open, spontane mensen. Alle negatieve framing die de mainstream media rond FVD hebben opgebouwd, valt in het niets bij het aanzien van onze eigenheid, onze menselijkheid en onbevangenheid. Wij staan waar wij staan, wij zijn wie wij zijn – wij kunnen niet anders. Dus fuck it – fuck het deugpronken – en maak er een epische campagne van!
