Wout Willemsen schrijft, naar aanleiding van een artikel in het AD, over het gekluns van Twitter met het account van een van hun meest omstreden gebruikers: Geert Wilders. Account geblokkeerd, dan de blokkade weer opgeheven. Opnieuw geblokkeerd. Geen mens die snapt waarom.
Welkom in de dictatoriale willekeur. We gaan toe naar een wereld van brood en spelen. De spelen worden georganiseerd aan de babbeltafels op de televisie. De babbeltafels zijn in een strijd op leven en dood gewikkeld over “kijkcijfers”. Daar mogen de gladiatoren hun kunsten vertonen. Iemand zegt iets en een uitzinnige ongeïnformeerde massa stemt dan bij plebisciet voor de dood of voor het leven. Waarom iemand dood moet of mag blijven leven? Niemand die het weet. En ook: niemand die het moet weten. We hanteren twee termen om de totale mist af te dekken:
Niemand weet om welke grens het gaat. Dat moet ook niet, want dat moet pas blijken uit de volkswoede. Elke dag wordt gestemd. Hoeveel duimen omhoog? Hoeveel omlaag?
Niemand die weet welke haat geoorloofd is en welke niet. Dat moet ook niet, want van tevoren zoiets aangeven haalt de spanning uit de wedstrijd.
Welkom in de Brave New World.