Column Frits Bosch: Kansenongelijkheid wordt vergroot door de overheid

Floris Burgers, antropoloog Universiteit East Anglia en gastdocent aan de UvA meent in zijn NRC 10.2.22 “Kansenongelijkheid wordt niet opgelost door liberaal denken” dat kansenongelijkheid wordt verminderd door minder marktwerking en meer overheidsingrijpen. Floris Burgers slaat de plank helaas mis. Om te beginnen moeten we vaststellen dat er nooit kansengelijkheid zal bestaan en er zal nooit gelijke uitkomsten zijn. Het is de bekende discussie over nature en nurture, kortweg talenten meegekregen vanuit geboorte waar je niets aan kunt doen naast beïnvloeding door omgevingsfactoren.

Onderzoek van psychiater Iris Sommer, hoogleraar Universitair Medisch Centrum Groningen toont aan dat de verhouding nature: nurture op circa 75%:25% ligt, ‘Het Vrouwenbrein’, 2020. Nature is dus beduidend relevanter voor gedrag en levensloop dan nurture. Dit zo zijnde is toch een belangrijke factor is waar je wieg staat, nurture. De stabiliteit van de familie is essentieel en daarbij komt hoe hoog ouders zijn opgeleid. Prof Thomas Sowell, Hoover Institute Stanford University, VS, wijst er op dat tot de jaren zestig vorige eeuw in de VS, toen de verzorgingsstaat werd opgetuigd het familieverband in zwarte gezinnen juist door de overheidsondersteuning werd uiteengerukt. Zwarte vaders verlieten hun gezin, het gezin kon immers rondkomen met overheidsondersteuning, zonder vader. Overheidsingrijpen werkt contra productief.

Nu de groeiende ongelijkheid in ons land. Waardoor komt dat? Wat nurture betreft worden mensen met vermogen op de beurs steeds rijker. Een beetje belegger heeft z’n belegd vermogen de afgelopen twintig jaar bijna verdrievoudigd, nota bene onbelast! Slechts landen als Malta en Bulgarije kennen dergelijke onbelaste vermogenswinst. Spaarders worden sinds jaar en dag gesneden door de belasting via de vermogensrendementsheffing: pure diefstal van overheidswege op een rendement van 4%, terwijl de realiteit een negatieve rente is. De overheids is dus asociaal: vermogenden onbelast, laag vermogenden, spaarders, worden beroofd.

Floris Burgers dient te begrijpen dat de overheid puur negatief uitwerkt op ongelijkheid: meer overheid, dan meer ongelijkheid. De boodschap is: overheid blijf met je tengels van marktwerking af. Je verprutst het alleenmaar. Rampzalig additionele factor is de negatieve rente. Deze rente heeft de superturbo op vermogenswinst gezet. Oorzaak: de ECB met de welwillende goedkeuring van onze overheid, c.q. regeringen.

Nu onderwijs. Natuurlijk werkt voornoemd mechanisme in het onderwijs door. Wij plegen al decennialang roofbouw op deze sector. De voortdurende instroom van immigrantenkinderen met gigantische achterstand heeft repercussies op de kwaliteit van ons onderwijs en op het animo van leraren om deel uit te maken van een bodemloze put met een immigratie kraan die alsmaar vol openstaat. Dat mag niet gezegd worden, Floris? Ouders met vermogen - geholpen door de overheid - plaatsen hun kinderen waar het beste onderwijs gegeven wordt. Mensen houden veel van anderen, maar toch nog het meeste van zichzelf: eigenbelang prevaleert.

Op de woningmarkt werkt het mechanisme uiteraard ook door. De rijken, vermogenden, worden bevoordeeld. De overheid is de schuldige. Het ligt niet aan de woningmarkt maar aan de overheid die rijken voortrekt. Ultiem lage rente doet de rest, dank u overheid. Vraag naar woningen gigantisch mede door immigratie en overbevolking.
Dit alles gaat aan narrow minded Floris Burgers van de East Anglia University uit de UK voorbij.

De conclusie is dat kansenongelijkheid niet wordt opgelost door de overheid. Integendeel, de overheid heeft de kansenongelijkheid sterk in de hand gewerkt. Om kansenongelijkheid te verminderen doet de overheid er goed aan de marktwerking zo optimaal te maken. Dat kan door de toegang tot opleiding te verbeteren door lage studiekosten, goedkope studentenkamers, minder buitenlandse studenten. salarissen leraren omhoog. Kom los van ECB beleid van ultiem lage rente en grenzen sluiten.

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.