Zwaar deprimerend: ruim 150.000 statushouders sinds 2014 nog steeds in bijstand

Wederom worden we met onze neuzen op de feiten gedrukt: tussen de 150.000 en 200.000 statushouders die sinds 2014 in Nederland wonen, zijn werkloos. Ook wordt het er niet snel beter op. Dat meldt Het Financieele Dagblad.

Van vluchtelingen die sinds 2015 in Nederland aankwamen, heeft slechts 17 procent betaald werk. Dat is slechts vier procentpunt meer dan vluchtelingen die het jaar ervoor aankwamen. Een dikke 80 procent zit dus gewoon thuis niks te doen en te wachten op de uitkering. Het gaat om zo'n 150.000 tot 200.000 mensen die dus geen betaald werk hebben.

En voor wie goede hoop heeft voor die 17 procent die wél werkt: 'betaald werk' betekent minimaal 12 uur per week werken. Ga er maar vanuit dat een groot deel van die 17 procent nog steeds een uitkering heeft waarmee ze hun inkomen aanvullen.

Kennisplatform Integratie en Samenleving (KIS), Divosa (vereniging van directeuren van sociale diensten) en de Sociaal-Economische Raad wijzen op allerlei mankementen bij gemeenten en overheidsorganen die een vlotte integratie belemmeren. Gemeenten delen hun ervaringen niet, hebben geen centraal aanspreekpunt et cetera, et cetera.

Maar volgens mij ligt het voor het grootste deel gewoon aan het feit dat zij al beginnen met een uitkering en vrij snel doorhebben dat werken betekent dat je gekort wordt op je uitkering, waardoor je dus gewoon net zo goed niet kunt gaan werken. De levensstandaard is hier al vele malen hoger dan zij gewend zijn, waardoor ik me prima voor kan stellen dat onderaan de sociale ladder hangen voor hen nog helemaal niet zo slecht is. Het zure is alleen dat wij dat met z'n allen bekostigen en er overduidelijk niet geluisterd wordt naar kritiek op dit fenomeen. De cijfers liegen er niet om! Ga maar na wat dat maandelijks kost aan belastinggeld...