Zorgen over Turkije

Ik begin me onderhand grote zorgen te maken over ontwikkelingen in Turkije. Ankara onderhandelt officiëel nog steeds over toetreding tot de EU, maar iedereen hier weet dat Turkije nooit echt lid zal worden. Waarom dan toch die vermadelijde onderhandelingen?

Simpel: de EU steunt de Islamisering agenda van de heersende AK Parti van premier Recep Tayyip Erdogan en president Abdullah Gül. De zogenaamde 'democratisering' waar Europa het continu over heeft per saldo een Islamiserende werking. En de AKP kan die Islamisering verkopen aan een seculier land door te stellen dat de hervormingen eisen zijn van de EU.

Ondertussen houdt de EU zich angstvallig stil over werkelijke effecten van deze 'democratisering'.

De meest recente onwikkelingen die mij grote zorgen baren zijn de geplande hervormingen van het onderwijs. De AKP wil het huidige systeem verdelen in periodes van vier jaren. Geen probleem, zou je denken; het is allemaal theoretisch van aard. Jammer genoeg is dat niet het geval. De AKP wil het namelijk mogelijk maken voor kinderen om niet alleen naar een seculiere, door de staat gerunde school te gaan, maar ook naar een religieuze school (zonder dat de algemene opleiding daar onder zal lijden, aldus de Islamisten). Het is een grove schending van het seculiere fundament van dit land, maar wat is de reactie van Europa? Juist, oordverdovende stilte.

Ook hebben we niets gehoord van Brussel over de zogenaamde samenzweringen van het leger om de huidige regering omver te werpen. De Erkenegon zaak is vrijwel zeker niets minder dan een excuus van de AKP om het leger eronder te krijgen. Waarom willen de Islamisten het leger kapot maken, zult u zich afvragen? Welnu, het leger is het laatste bolwerk van secularisten. De rechterlijke macht, het onderwijs en de overheid zijn al geïnfiltreerd door de aanhangers van Erdogan en de zijnen. Als de militairen nu ook buitenspel gezet wordt is het vrijwel onmogelijk voor secularisten om de Islamisering van dit land tegen te houden. Je zou denken dat Europa dit begrijpt en zich dus tegen de AKP verzet. Niets is echter minder waar: de AKP wordt in Brussel nog altijd gezien als een betrouwbare partner.

Alsof dat allemaal niet erg genoeg is, is Turkije nu ook al een tijdlang bezig haar buitenlandsbeleid grondig te veranderen. Waar secularisten zich vooral bezig hielden met de eigen problemen en een Westerse-oriëntatie hadden zijn Erdogan en Gül al tijden bezig de 'moslimwereld' voor zich in te winnen. Men heeft de banden met Syrië en Iran aangehaald (beide bekende sponsors van terrorisme), terwijl Israël onlangs als "strategisch gevaar" werd bestempeld in een overheidsdocument. Dit terwijl Turkije altijd een loyale bondgenoot was van de Joodse natie-staat toen zij geleid werd door secularisten.

En de EU, wat doet zij? Juist: helemaal niets. Zij staat erbij met de handen in de zakken en kijkt toe terwijl Turkije langzamerhand op een pad gezet wordt dat naar grootschalige Islamisatie leidt. Het is een grove schande - én ook nog een buitengewoon gevaarlijk: het westen kan het zich niet permiteren Turkije te verliezen.