Ze zoeken paddestoelen in het bos en zien opeens een geheimzinnige hut. Dan spreekt een angstaanjagende man hen aan
Het is de vraag of hun bizarre ontdekking iets zal veranderen.
Je zult het maar meemaken tijdens een rustige boswandeling. Twee dorpelingen in Toscane – ver weg van het Zuid-Spaanse Seville waar Carlos vandaan komt – zijn op zoek naar paddestoelen in het bos. Heerlijk in een pastagerecht met wat roomsaus, bijvoorbeeld.
[caption id="attachment_123880" align="aligncenter" width="627"]
In dit bos aan de Toscaanse kust ontdekten de mannen iets ongelooflijks. Foto: WikiMedia Commons[/caption]
Maar wat ze dan zien, hadden ze niet verwacht. Ze stuiten op een hut, midden in het bos. Verbazingwekkend, want het bos is onderdeel van een natuurgebied waar normaal gesproken niet mag worden gebouwd. Bovendien is er geen enkele toegangsweg naar het bouwvallige hutje. De twee halen hun schouders op, er is verder niets te zien, en maken aanstalten om verder te lopen.
Dan krijgen ze de schrik van hun leven. Opeens horen ze een stem:
Ik ben Spaans, mijn naam is Carlos en ik woon hier al twintig jaar.
De man ziet er angstaanjagend en verwilderd uit. Zijn gezicht en kleren zijn vies, en hij heeft een woeste baard. Gelukkig blijkt hij niets kwaads in de zin te hebben. Hij laat hen zelfs zijn paspoort zien, dat zijn identiteit bevestigt. Hij zegt wel, dat hij zal vertrekken om een nieuwe schuilplaats te vinden.
Eenmaal thuisgekomen nemen de paddestoelenplukkers contact op met een Spaanse organisatie voor vermiste personen. Die organisatie weet het schokkende verhaal van Carlos te achterhalen:
Twintig jaar geleden stond de familie van de Spaanse Carlos namelijk voor een raadsel. De 26-jarige jongeman was spoorloos verdwenen. Zelfs na wekenlang zoeken door de autoriteiten bleef hij onvindbaar. Een groot mysterie, want hij had een prima baan als dokter en had zich nooit ingelaten met het criminele circuit. Omdat alle zoekpogingen op niets uitliepen, werd Carlos in 2010 doodverklaard, 15 jaar na zijn vermissing.
[caption id="attachment_123881" align="aligncenter" width="626"]
Carlos voormalige collegekaart van zijn studie geneeskunde[/caption]
Maar nu was dus ontdekt, dat Carlos nog leeft. Zijn moeder vliegt direct naar Italië om zelf in Toscane te gaan zoeken naar haar zoon, maar helaas is hij alweer spoorloos verdwenen. De voormalige arts is vastbesloten om als kluizenaar te leven, volledig afgesloten van de rest van de mensheid.
Zijn ouders vinden het vreselijk dat hun zoon alweer is verdwenen, maar zijn wel ontzettend blij dat hij nog leeft. Zijn moeder vertelt:
We respecteren zijn wensen en zijn vrijheid, maar we zullen niet rusten totdat we hem weer hebben omhelst, al is het maar voor even.
Of Carlos ooit nog terechtkomt, is de vraag. Misschien zet de toevallige ontmoeting met twee nietsvermoedende natuurliefhebbers hem toch aan het denken, en besluit hij terug te keren naar de normale maatschappij. Maar misschien zal het nog twintig jaar duren voordat deze mysterieuze kluizenaar weer wordt ontdekt. Zijn familie haalt troost uit het bericht dat hij een gezonde indruk maakt en dat hij nog leeft, en blijft hopen dat ze Carlos ooit weer kunnen omhelzen.
