Rampenkabinet draait nu ook kunst- en cultuursector de nek om: ateliers moeten plaatsmaken voor woningen

Steden die hun kunst- en cultuursector moedwillig de nek omdraaien verliezen uiteindelijk een stuk van hun ziel. Kunstenaars voegen een bepaalde leefbaarheid toe aan de stad die niet in geld is uit te drukken. Het is dan ook schrijnend dat een stad als Rotterdam nu al voor ongeveer een derde van de 4000 kunstenaars die de stad rijk is, geen werkruimte meer heeft:

Het is echt absurd dat woningnood, dat toch voor een aanzienlijk deel wordt verergerd door een door dit kabinet gevoerd wanstaltig immigratiebeleid, de ziel van een stad langzaam de markt uit prijst. Overheid en woningcorporaties lijken het nergens echt voor elkaar te kunnen krijgen om nieuwe woningen te bouwen, dus zoeken ze maar naar goedkope alternatieven, zowel binnen als buiten de stad. Kunstenaars zijn dan kennelijk een makkelijk doelwit en de boeren, met hun goedkope grond, ook. Al blijken die toch flink meer weerstand te bieden dan aanvankelijk ingeschat.

De gemeente Rotterdam zegt weliswaar op zoek te zijn naar meer atelierruimtes en heeft als doel deze in gemeentelijk bezit te krijgen, maar volgens mij is dat juist onderdeel van het probleem. Op die manier wordt de onzekerheid voor een kunstenaar namelijk alleen maar groter:

Voor je het weet zit er een nieuw bestuur of komt er een nieuw plan vanuit de overheid en moet de gemeente ook die gemeentelijke ateliers om gaan bouwen tot nieuwe woonruimtes. Vroeg of laat kiezen kunstenaars dan eieren voor hun geld en stappen ze over naar een ander beroep. En dan is dit verschraalde land wéér een voorheen bloeiende sector armer, met dank aan een kortzichtig kabinet.