De Poolse dichteres werd 88 jaar oud.
Eén van de meest prominente en bekendste symbolen van de Poolse cultuur Wislawa Szymborska, is niet meer. De Nobelprijs winnares overleed vandaag op 88-jarige leeftijd aan de gevolgen van longkanker.
Szymborska was een wat aparte vrouw. Ze was bijzonder gericht op privacy en sprak maar zelden met anderen (buiten haar familie en vrienden dan). Desalniettemin werd ze een bijzonder succesvol dichteres.
Waarom ik aandacht besteed aan haar dood? Omdat ik best een band met d'r heb. Op de middelbare school (dat is trouwens alweer lang geleden zeg!) had ik een docent Nederlands die erg bezig was met poëzie. Szymborska was één van zijn favorieten.
Geraakt door haar werken besloot ik om mijn eerste dichtbundel ooit te kopen. Ja, van Szymborska dus. Ik las haar gedichten elke keer weer met veel plezier. Ze raakte op de één of andere manier een gevoelige snaar in me.
Jammer dat ze niet nog meer gedichten zal schrijven.
Afijn. Zoals we allemaal weten, en zoals zij ons ook zou vertellen, hoort de dood nu eenmaal bij het leven.
Ter afsluiting één van mijn favoriete gedichten van deze terechte nobelprijswinnares:
Zo ziet mijn grote eindexamendroom eruit:
twee apen zitten aan de ketting voor het raam,
buiten waait de hemel voorbij
en baadt de zee.
Ik leg examen af in de geschiedenis van de mensen.
Ik stotter en modder.
De ene aap, die me aanstaart, luistert ironisch,
de andere doet alsof hij dut
maar wanneer op een vraag een stilte volgt,
zegt hij me voor
met een zacht gerammel van zijn ketting.
Jaren geleden heb ik dit werk uit mijn hoofd geleerd. Vandaag besefte ik opeens dat ik 't nog steeds, 100%, had onthouden en dat 't nog altijd een diepe indruk op me maakt.
Het blijft wonderbaarlijk; de poëzie.