Wijn! Waar?

Zoals de meeste dingen die met het goede leven te maken hebben, wordt er altijd een beetje gegniffeld om de wijnliefhebber. Dat komt door we 'goede' niet langer geloofwaardig vinden als we het met een hoofdletter schrijven. Wat rest is slechts een hedonistische associatie. Het goede leven is zoiets als bierdrinken en barbecuen op het strand en wijn is niets meer dan zoete, witte, alcoholhoudende drank voor dronken tokkiepubers die hun maagdelijkheid willen verliezen in het stadscentrum. Quod non.

Wijn hoort bij het Goede, zoals het Ware bij het Ene hoort. Het maakt u bewust van lichaam en geest en staat daarom boven alle andere verdovende middelen. Wijn is niet alleen de apex van genot, het is ook de top van bewustwording. Niemand heeft dat zo eloquent verwoord als Roger Scruton: 'Wine reminds the soul of its bodily origin, and the body of its spiritual meaning. It makes our incarnation seem both intelligible and right.' Voor verrassende argumenten en diepzinnige perspectieven op wijn en de betekenis ervan, rent u naar uw dichtstbijzijnde boekhandel om 'I drink therefore I am' aan te schaffen en van kaft tot kaft te lezen. Hoeft u ook niet meer naar die zelfhulpcursus.

Zo, dat gezegd hebbende, zijn we weer onder elkaar. Als ik met dit soort alinea's begin, weet ik tenminste zeker dat we op dit punt alle reaguurders geloosd hebben die u en mij in de commentsecties beledigd zouden hebben.

Ik zal u kort inleiden in wat ik van plan ben te doen, niet in de laatste plaats om mijn eigen gedachten te ordenen. We moeten natuurlijk over wijn spreken en leren. Maar hoe doen we dat? Gaan we om de zoveel tijd een goede fles bespreken? Als dat spontaan gebeurt, is dat wellicht aardig, maar het moet geen terugkerende opzet zijn. Voor we het weten, eindigen we in een discussie waarin mensen dingen zeggen als 'ja, dat is misschien uw smaak, maar ik proef nu eenmaal wat anders'. Gadverdamme. Ik wil niet dat ook een onderwerp als wijn geïnfecteerd wordt door propaganda over zoiets onzinnigs als subjectieve waarheid. Omdat we grofweg dezelfde taal gebruiken, herkennen we allemaal een huis als we het zien, een piano als we die horen en rijp rood fruit als we dat proeven – en kunnen we dat overbrengen.

Misschien dat ik op een dag met een tirade kom over de verheerlijking van extreem subjectivistische smaakbeleving, maar voor nu lijkt me dat niet handig. Misschien moeten we ons niet te veel opwinden en eerst een glas drinken. Het is tenslotte weekend. Maar voor we kunnen beginnen met de exploratie van wijn, moeten de juiste randvoorwaarden vervuld zijn. Dat is managementtaal voor: laten we eerst een kijken waar we goede wijn kopen, uit wat voor glazen we dat drinken en wat we er eventueel bij kunnen eten. Daarom nu eerst: wáár koopt u goede en betaalbare wijn? 

Dat is heel simpel: mijd alle supermarkten. U kunt een uitzondering maken voor de Albert Heijn, maar om dat tiental goede wijnen hoeven we ook niet overdreven vrolijk te zijn. Hoewel het altijd beter is dan het assortiment van zoiets als Hoogvliet. Ik heb het sterke vermoeden dat al hun wijn wordt afgetapt van septic tanks. Zoek uw heil ook niet bij Gall&Gall, maar liever bij de HEMA. De Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam verkoopt verreweg de beste wijn in uw winkelstraat. Voor een dag als vandaag is hun Grüner Veltliner niet te versmaden. En woont u in een grotere stad, dan moet u beslist naar de wijnhandel van Henri Bloem, om bijvoorbeeld de Chateau des Mouchères op te halen. 

Op uw bewustwording, zullen we maar zeggen!