Wie ergert zich eigenlijk niet aan Alexander Pechtold?

D66-voorman Alexander Pechtold noemde de SP 'bijna crimineel' omdat deze partij zich verzet tegen de verhoging van de AOW-leeftijd. Omdat ik daarover vanmorgen op de website Mootz al mijn ergernis heb laten blijken, zal ik dat hier niet weer doen. Alleen zonderlingen zoals ik (en de SP dus) menen nog dat de Haagse politiek met zijn poten van de AOW moet afblijven. Tot twee jaar geleden bevond ik mij met dat standpunt nog aan de kant van de overgrote meerderheid van het Nederlandse volk, maar dat heeft in de tussentijd een enorme evolutie doorgemaakt. Dit stukje gaat echter niet over de AOW, maar over Pechtold, en vooral over de weerzin die hij oproept. In het Parool krijgt Alexander ervan langs van Theodor Holman, en op de Dagelijkse Standaard ging Joost Niemoller al te keer over de babbelkous die twee pagina's Volkskrant ter beschikking kreeg voor zijn zoektocht naar Henk & Ingrid. Ook op de satirische site De Speld weten ze er wel raad mee.

Hoe komt dat toch, die geweldige irritatie die Pechtold oproept? Joost Niemoller wees op de woordenbrij, die ervoor zorgt dat iedereen zijn aandacht zienderhoren voelt verslappen en Jeroen Pauw er zelfs tijdens liveuitzending bij in slaap viel. Ook Pechtolds voortdurende kruistocht tegen Geert Wilders zal een verklaring zijn. Maar daarin is Pechtold warempel niet de enige, zoals D66 ook waarlijk niet de enige politiek correcte rebellenclub is. Het heeft zelfs wel iets charmants dat Alexander 'op zoek' moest naar Henk & Ingrid en vaststelde dat zij eigenlijk niet bestaan. Dat klopt helemaal. De Nederlander bestaat voor D66 ook niet, en de moslim evenmin. Voor D66 bestaat er eigenlijk niemand, behalve de kiezer. Hans van Mierlo wist in 1994 al hoe dat met die kiezer zat: "U wint!" Als enige van de gevestigde partijen (want D66 is een systeempartij die het systeem schraagt dat zij als partij met het kommaatje D'66 nog zou opblazen) luistert D66 naar de kiezer, dus naar Henk & Ingrid, dus naar U. Democratischer kan niet. Waarom dan toch al die aanstoot?

Het is een vraag waarop ik geen eensluidend antwoord heb. Alexander zit niet in de regering, is dus machteloos, maar wil zich ook niet bij de linkse oppositie aansluiten, want zo conservatief zijn de vooruitkijkende jongens en meisjes van D66 niet. Integendeel, Alexander wil de luiken opengooien en Nederland sterker maken door het volop te laten meeprofiteren van alle voordelen die de mondialisering brengt. Zeg nou niet dat Alexander nooit een standpunt inneemt, want hij is hardstikke tegen Wilders en hij schrikt niet terug voor de politieke correctheid die momenteel zo verguisd is. Dat is best dapper. Je zou kunnen zeggen dat Pechtold tegen de stroom ingaat, al zou je ook kunnen zeggen dat hij met de stroom meedrijft, maar dat is weer een stroom waarvan Pechtold nog niet weet waar die stroom heen leidt, behalve dat we er sterker door worden door die stroom te volgen en nog sterker door niet aan die onderstroom toe te geven.

Goedbeschouwd is Alexander Pechtold een buitengewoon controversieel politicus, of hij dat nu wel is of niet. Eigenlijk mag U, kiezer, dat bepalen. En als ik mag kiezen tussen een controversieel politicus of een niet-controversieel politicus, kom ik nog knap in de gewetensproblemen. Ik vind dat politici de moed moeten hebben om controversiële thema's aan te snijden (in Den Haag heet dat taboes doorbreken), maar bij nader inzien ben ik helemaal niet voor zulke controversiële politici, want ik had liever gezien dat op een eerzame oudedagsvoorziening als de AOW een stevig Haags taboe was blijven berusten en dat politici van het type Pechtold 'hun verantwoordelijkheid' hadden ontlopen en met hun poten van de AOW waren afgebleven. Dan zouden ze wat mij betreft ook minder misdadig zijn geweest. Maar dat 'misdadig', om precies te zijn: 'bijna misdadig', komt uit de mond van Pechtold en ik zal zulk populair en stemmingmakend taalgebruik nooit bezigen. Ik ben voor parlementair woordgebruik, net als D66, een nette partij voor academici, wat ik zelf ook ben. Desalniettemin werkt D66 me verschrikkelijk op de zenuwen, al jaren, zo erg dat ik er als gematigd en redelijk denkend mens in al die vijfendertig jaar dat ik stemrecht geniet nog nooit op heb gestemd. Dan moet die rebellenclub van Alexander Pechtold toch een snaar hebben geraakt, of ik nu win of niet. Heel knap.