Deze weesjongens waren de beste vrienden in Afrika. Toen werden ze geadopteerd en dus van elkaar gescheiden. Of toch niet?

Ze hebben samen dan ook heel wat meegemaakt. Beide heren zijn namelijk geboren in Mozambique. En hun ouders hadden HIV/AIDS, waar ze uiteindelijk zelfs aan overleden.

Na de dood van hun ouders kwamen de jongens in een weeshuis terecht. Daar speelden ze elke dag met elkaar; ze waren meer broers dan vrienden.

Maar toen werden ze geadopteerd, door verschillende gezinnen, hoewel wel uit hetzelfde land: Amerika.

Je zou denken dat dit het einde van hun vriendschap was, maar niets was minder waar. De gezinnen Lewis en Slater, allebei uit Gilbert (Arizona), hadden namelijk onafhankelijk van elkaar een kind geadopteerd, de ene Afonso, de andere Kelvin.

Toen ze ontdekten dat ze in dezelfde woonplaats terecht waren gekomen bleken de jongens eens temeer onafscheidelijk te zijn. Ze gingen naar dezelfde sportclub, dezelfde school, en spendeerden de weekeinden met elkaar, eerst om te sporten, maar toen ze wat ouder werden ook om samen meisjes te versieren.

En dat is niet alles. De heren laten namelijk weten dat ze na de grote vakantie allebei naar Brigham Young University zullen gaan. Afonso wil daar international studies gaan studeren zodat hij het internationale adoptiesysteem kan verbeteren, terwijl Kelvin medicijnen gaat studeren. Zijn grote droom is om na zijn studie terug te gaan naar Mozambique zodat hij zijn oude landgenoten kan helpen.

Natuurlijk hebben ze ook zeker een gedeelde droom. Zoals Kelvin uitlegt:

Hij voegt daar aan toe:

En zo is het maar net.