Wedstrijdje doen?

Het was laatst weer raak met een prachtige wedstrijd in het Europees Parlement wie de beste film kon maken die de minder bedeelden in Europa in beeld brengt.  De zogenaamde LUX prijs werd in Straatsburg toegekend aan een film die voor de zoveelste keer arme en zielige mensen in beeld brengt, die uiteraard worden gered uit hun benarde situatie. Een altijd te voorspellen hartverwarmende afloop van de Europese film. De winnende film wordt gesubsidieerd door de EU in de vorm van ondertiteling in de 27 officiële talen van de lidstaten. Champagne, feest. Dat de hele Europese filmindustrie voor het grootste gedeelte niet eens meer kan bestaan zonder subsidie is slechts een marginaal detail. Dat in dezelfde week een door de EU gesubsidieerde documentaire over het afschuwelijke lot van Afghaanse vrouwen niet eens uitgebracht mocht worden haalde nauwelijks het internationale nieuws. Het mag natuurlijk niet al te breed bekend worden dat het vreselijke lot van de Afghaanse vrouwen hoofdzakelijk door de islam daar wordt veroorzaakt! Deze ‘minder bedeelden’ verdienen kennelijk niet onze solidariteit, laat staan een keer in hun benarde situatie.

Dat was wedstrijdje één. Er werd de afgelopen weken echter nog een wedstrijd in het Parlement gehouden: wie wordt de beste europarlementariër van dit jaar? De mailbak lag dagelijks vol met parlementsleden die zich presenteerden vanuit hun expertise. Kandidaten werden gesteld door het Europese bedrijfsleven en lobbygroepen. De uiteindelijke shortlist werd opgesteld door The Parliament Magazine. Nu doet de PVV uberhaupt niet mee aan dit soort ongein, omdat wij van mening zijn dat niet parlementariërs onderling moeten uitmaken wie ‘de beste’ is, maar de kiezer thuis. Toch leek het mij wel eens interessant om uit te zoeken hoe deze wedstrijd opgezet was, want ik voelde aan mijn onderbuik aan dat hier weer eens iets doorgestoken was. En jawel: kandidaten op de shortlist kwamen uit alle politieke fracties van het parlement: socialisten, liberalen, conservatieven, christenen en agnosten behalve de fractie van de niet-ingeschrevenen. Er stond niet één kandidaat op de lijst!) Nu kun je stellen dat die fractie dan kennelijk geen enkele parlementariër heeft die enig zinnig werk verzet, maar dat lijkt me toch wel heel erg stug. Eerder lijkt dat dit de dames en heren belanghebbenden de wedstrijd keurig hebben dichtgetimmerd. Het zij zo, maar ik wilde het toch even vermelden.

Nog een laatste ´wedstrijd´: de jaarlijkse Sakharov prijs die wordt toegekend aan een persoon of groepering die zich sterk heeft ingespannen voor de gewetensvrijheid en/of vrijheid van meningsuiting. Afgelopen jaar ontving een gevangen Cubaan die. Dit jaar een groep activisten van de ´Arabische Lente´. In de wandelgangen van het parlement wordt stilletjes gemopperd dat men weer eens achter de feiten aanloopt. Als die prijs nu afgelopen jaar was toegekend, midden in de protesten in het Midden-Oosten dan was de prijs echt opzienbarend geweest. Nu wordt achteraf slechts een klopje op de schouder gegeven. Wellicht dat de ´Groene Beweging´ in Iran de prijs dit jaar veel harder had verdiend? Dat was pas een duidelijk signaal richting Iran geweest!

So far wat betreft wedstrijden. Zoals gezegd hecht de PVV Eurofractie veel meer waarde aan de mening van de kiezer. Wij willen graag op elk gebied zijn of haar stem vertegenwoordigen en dat zo krachtig mogelijk. Daaraan werken wij dagelijks en dat doen wij met zeer veel genoegen!