We worden weer bedrogen: intransparante EU negeert eigen regels en onthoudt parlementen informatie

Met het overdragen van steeds meer macht naar Brussel betekent dat dat er daar ook steeds meer wordt besloten. Daar kun je het mee eens of oneens zijn, maar waar vrijwel niemand het oneens mee kan zijn is dat die beslissingen dan in ieder geval geopenbaard worden, zodat wetgevers in de lidstaten weten waar ze aan toe zijn.

Helaas: zelfs daar moet de Europese Unie ons stevig teleurstellen. Belissingen over migratie, terrorismebestrijding en internationale handelsovereenkomsten, die met toenemende mate door de ongekozen elite in Brussel genomen worden, worden opgeschreven in prachtige raadsdocumenten. Leuk, maar daar heb je dus niets aan als die documenten door niemand gelezen mogen worden, en laat dat nu nét het geval zijn.

CDA'er Pieter Omtzigt, die ook wel aardig terecht 'de bulldog van Den Haag' genoemd wordt, maakt zich al tijden hard voor een betere informatievoorziening vanuit de Europese Unie. Als Nederlandse parlementariërs al niet meer mogen meebeslissen over dit soort zaken moeten zij toch tenminste gewoon de relevante documenten kunnen lezen en bediscussiëren, zou je denken. Helaas doet de Unie er zoals altijd alles aan om dit soort kritiek te voorkomen, en in dit geval wordt dat gedaan door Tweede Kamerleden simpelweg de mond te snoeren: sommige documenten mogen wel vertrouwelijk worden ingekeken, maar niets mag besproken worden in bijvoorbeeld debatten. En dat betekent simpelweg dat je er niets mee kunt.

De parlementair advocaat besloot dan ook om onderzoek te doen naar deze krankzinnige gang van zagen die Kamerleden enkel beperkt in hun functioneren. Het resultaat van dat onderzoek blijkt snoeihard: niet alleen doet de Raad van Ministers er slecht aan om zoveel geheimhouding te eisen, het is ook nog eens gewoon illegaal. Deze interne regels die daar zijn opgesteld staan namelijk lijnrecht tegenover eerdere regels in het Verdrag van Lissabon, waarin onder andere staat dat dit geheimhouding enkel is toegestaan als er per specifiek geval is bepaald dat er sprake zou zijn van een groot belang bij het geheimhouden van een document. De Raad trekt zich daar echter niets van aan, en heeft met haar regeltjes documenten automatisch vertrouwelijk gemaakt. Goh, zou dat we helemaal mogen?

Het antwoord: nee dus. De Nederlandse regering zou er dan ook in Brussel op moeten aandringen om deze illegale regels naar de prullenbak te verwijzen. Helaas kan het parlement dit niet afdwingen: we zullen het van de goede wil van het volgende kabinet moeten laten afhangen. Laten we er dus met zijn allen voor zorgen dat dat na woensdag een regering is die hiertoe bereid is: met Mark Rutte en Frans Timmermans aan het roer kun je daar in ieder geval weinig van verwachten!