Vandaag mocht onze minister van Buitenlandse Zaken en beoogde rechterhand van Commissievoorzitter Juncker in het Europees parlement komen uitleggen waarom hij de juiste man is voor de job.
Via de site van het Europees parlement zijn
de vragen en antwoorden te downloaden. Helaas alleen nog in het Engels, maar via een van mijn lezers vernam ik, dat op diens aandringen het Informatiebureau van het Europees parlement in Nederland ervoor zal zorgen dat de Europese Commissie morgen een vertaling online zet. Zonder te overdrijven durf ik te stellen dat de antwoorden van Timmermans een onnavolgbare woordenbrei heeft opgeleverd, die zelfs in het Nederlands nog knap lastig te doorgronden zal zijn. Wat dat betreft past Frans naadloos in Brussel.
Diezelfde lezer stuurde me een mail over die parlementaire vragen, en ik citeer uit diens mail:
"De parlementaire vragen zijn helaas alleen in het Engels. Ik ben hoogopgeleid, heb in het buitenland gewerkt, heb twaalf jaar aan vergaderingen in Brussel deelgenomen, en als ik deze brij Engels moet doorgronden, dan zakt mij de moed me in de schoenen. Het kost me te veel moeite er greep op te krijgen. Temeer omdat het verhullende bureaucratentaal is; dat is in het Nederlands al bijna ondoorgrondelijk, laat staan in een vreemde taal. Ik ben in staat om mijn beperkingen te onderkennen, veel anderen zullen denken dat ze het wel kunnen doorgronden, maar dat is niet zo. De discussie kan daardoor nooit scherp zijn. Zie hier de grenzen van de Europese integratie. De taal staat het onderling begrip en gedachtenwisseling in de weg."
Veel treffender had ik het niet onder woorden kunnen brengen. 'De tael is gansch het volk', weet u nog? Uit eigen Brusselse ervaring kan ik melden dat het ambtelijke Brusselse taalgebruik een gruwel is, en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Men doet het er gewoon om lijkt het wel. En het zorgt daarbij voor allerlei ongewenste en onbedoelde interpretatieverschillen. Daar weten Mark Rutte ('engage') en De Dijs ('template') intussen ook alles van. En omdat de meeste stukken eerst in het Frans verschijnen heeft dat land steevast een voordeel. Bovendien worden niet alle stukken in het Nederlands vertaald en dat is toch echt noodzakelijk om de finesses te 'verstaan'.
Maar goed, wat is dan de visie op 'Europa' van ijdele Frans? Ik zal een quote uit diens antwoord op vraag 8 met u delen. Die vraag luidde: 'What are your views on the future institutional evolution of the eurozone?' (wat is uw visie op de ontwikkeling van de eurozone, red.)
Hierop antwoordde Timmermans het volgende:
"The crisis has made us acutely aware of our extraordinary interdependence, particularly between the Member States that share the same currency. This is a huge opportunity but also a huge responsibility. The EU, and the euro area in particular, must respond with more coordination, more convergence, more social dialogue and a better external representation. It will be a priority for the Commission to deepen the reform of the Economic and Monetary Union to preserve the stability of our single currency and to give us a real springboard for growth, and the current Treaties and a modernised approach to the Community method provide us with the necessary tools to deliver that."
Daar word je toch helegaar simpel van? Bij elk falen van de Europese Unie is het geijkte antwoord 'méér EU'. We worden geregeerd door een zelfbenoemde kaste van krankzinnigen, betaald door belastinggeld, maar die volledig zijn losgezongen van de werkelijkheid. Of zoals oud-Brussel correspondente Carla Joosten van Elsevier het gisteren verwoordde bij Buitenhof:
"Men leeft met daar in Brussel (en Timmermans, Rutte, Dijselbloem c.s. ook in Den Haag, red.) in een droomwereld, een geheel eigen wereld."
En die wereld staat haaks op de bittere werkelijkheid: de actuele realiteit in Europa in het algemeen en die in de eurozone in het bijzonder. Hoe kan deze EU ooit het vertrouwen winnen van haar burgers als de officials van diezelfde EU -en ja, de eurocommissarissen voorop- niet luisteren naar het volk, zich uiten op een manier die voor een hoogopgeleid man al moeilijk is om te volgen, laat staan voor een gewone sterveling, en zich niks aantrekken van wat de bevolking zelf eigenlijk wil? Deze Schuldenunie is gedoemd, of moet ik zeggen verdoemd? In elk geval heeft het functioneren ervan niets meer met democratie te maken. De invloed van de gewone burger op dit kolossale ambtenarenapparaat is nul, nada, nothing.
In plaats dat de officials hun zakken vullen met belastinggeld zouden ze er beter aan doen om het volk weer een stem te geven. Want met oplossingen komen deze technocraten toch niet aanzetten. Zoals ik vanmiddag schreef bij onze Finance sectie: bijna vijf jaar eurocrisismanagement verder is de situatie in de eurozone er niet beter, maar slechter op geworden. Het is werkelijk om te huilen.
Hier vindt u een overzicht van mijn columns en u kunt mij hier volgen op Twitter. 
