Wat hebben Aruba, Rusland en Hamas gemeen?

Aruba biedt nog steeds gelegenheid om ongezien geld te
laten stromen. Bij trustkantoor AMTR komt alles samen: Russische
oliemiljardairs, Oekraïense vliegtuig­eigenaren en zakenrelaties van
Hamas.

‘ Tssss!’ klinkt het ergens vanaf de voorste rijen. Opeens overstemt
geroezemoes de airco in het zaaltje van hotel Aruba Surfside Marina in
Oranjestad. Tot dan toe hebben de toehoorders in stilte geluisterd naar
de witwas-anekdotes over Nederlandse criminelen in Hongkong, Luxem­burg
en Zwitsersland. Maar plots, halverwege de ochtend, komt het verhaal
dichter bij huis. Dan verschijnt een geelgemarkeerde naam op het
presentatiescherm. Een naam die ze allemaal kennen. Iemand uit eigen
gelederen.

Een eilandbewoner.

Stanley Looman. Tweede secretaris van de Aruba Financial Center
Association, actief lid van de Rotary Club, penningmeester van de Dutch
Caribbean Golf Association, maar eerst en vooral eigenaar van AMTR, het
grootste trustkantoor van het eiland. Loomans bedrijf werft cliënten met
de slogan ‘A Little Trust is all you need’ en had tot een paar jaar
geleden een van Nederlands beruchtste criminelen als klant:
drugshandelaar Stanley ‘de Ouwe’ Hillis, die in februari 2011 werd
vermoord. AMTR-directeur Loomans bemoeide zich met verschillende
overzeese vastgoeddeals van Hillis, zaken waar de Nederlandse overheid
geen weet van had. Het voorbeeld van Looman was onderdeel van een
presentatie die ondergetekende eind vorig jaar gaf op de Dag van het
Vastgoed. Gast­heer was de Arubaanse Financial Intelligence Unit (FIU).
Onder de ruim honderd aanwezigen waren vooral lokale dienstverleners:
notarissen, bankiers
en makelaars. Daarnaast zaten er financieel rechercheurs en medewerkers
van het Openbaar Ministerie in de zaal. En helemaal vooraan was Juan
David Yrausquin neergevlijd, de boomlange minister van Finan­ciën van
Aruba. Hoewel die dag verscheidene sprekers wezen op het gemak waarmee –
ook op Aruba – vastgoed kan worden misbruikt om fout geld wit te
wassen, was de teneur na afloop positief: we hebben het hier onder
controle, de Bank van Aruba kijkt streng toe, de FIU probeert zoveel
mogelijk verdachte transacties te traceren en de lokale dienstverleners
doen hun best om hun organisatie in overeenstemming te krijgen met wet-
en regelgeving. De Arubanen krijgen daarbij steun van Nederlandse
professionals die zijn uitgezonden om de eilandbewoners bij te staan in
hun strijd tegen crimineel geld. Maar na afloop bij de borrel – de
minister van Financiën was toen allang vertrokken – klonk een ander
geluid. ‘Nieuwe wetgeving is mooi, maar zonder effectief objectief
toezicht werkt het eerder contraproductief,’ bromde een van de
aanwezigen. ‘Het is schone schijn om zo misbruik te bestrijden. Op
papier lijkt het streng, maar in de praktijk gebeurt er nauwelijks iets.
Iedereen weet het, staat er bij en kijkt toe.’ De financieel expert
wilde anoniem blijven. ‘Als ik kritiek spui, gaat mijn kop er af. Het is
een kleine gemeenschap van ons-kent-ons.’ Driekwart jaar later, in de
zomer van 2014, is bewindsman Yrausquin afgetreden en vult nieuws over
Aruba de Nederlandse krantenkolommen. Niet vanwege discussie over het
toezicht op de financiële sector. Nee, het eilandbestuur ligt zélf onder
vuur. Het land heeft een enorme staatsschuld en een buitensporig
begrotingstekort van 6 procent. De situatie is zo slecht, dat de
gouverneur van het eiland de begroting voor 2014 niet wil goedkeuren.
Volgens de Arubanen zit Nederland daarachter. Vanwege die ongewenste
bemoeienis trad de gepikeerde minister van Financiën terug. Een week
later ging premier Mike Eman in hongerstaking, uit protest tegen de
Nederlandse weigerachtigheid. Het politieke relletje binnen het
Koninkrijk der Nederlanden is bij het schrijven van dit stuk nog niet
opgelost. Wat daar ook van zij, Aruba heeft aantoonbaar zijn
huishoudboekje niet onder controle. En dat roept de vraag op of  of een
land dan wél in staat is om dubieuze geldstromen te ontdekken bij
financiële dienstverleners en vervolgens maatregelen te nemen. Men zocht
het antwoord in de trustpraktijk van Stanley Looman. Wat staat er nu
precies geregistreerd op Belgiëstraat 36 in Oranjestad, het adres waar
AMTR is gehuisvest? Heeft het bedrijf wat te verbergen? En zo ja, wat
doet Aruba daartegen? Een onderzoek naar een kantoortje op Aruba waar de
halve internationale zakenwereld samenkomt.

Nachtmerrie voor bestrijders

2 januari 2006. Een Hawker 700-privéjet die is vertrokken vanuit
Moskou stort neer op het bevroren oppervlak van het Komsomolskoje-meer
bij de Oekraïense stad Charkov. De drie bemanningsleden, twee piloten en
een stewardess, komen om het leven bij de crash. Het vliegtuig staat
geregistreerd als eigendom van Evolga AVV. ‘De feitelijke, maar
niet-officiële gebruiker is vermoedelijk luchtvaartbedrijf Avcom uit
Moskou,’ post een bezoeker van een vliegtuigsite kort daarop. ‘De
Arubaanse registratie is gedaan om interne heffingen en belastingente
vermijden, en om uit te komen onder de eis om gekwalificeerd personeel
te gebruiken.’ Evolga AVV is officieel gevestigd op het adres van AMTR.
Later dat jaar, in oktober 2006, laat directeur Looman de registratie
uitschrijven. Het kleine Aruba registreert relatief veel vliegtuigen.
Voornamelijk van Europese bedrijven, maar ook privéjets van rijke
zakenlieden, opvallend vaak afkomstig uit landen als Rus­land of
Kazachstan. Bij trustkantoor AMTR bestaat de clientèle zeker voor een
kwart uit vliegtuigbezitters. Volgens het Arubaanse Staten­lid en
advocaat Andin Bikker is zijn eiland aantrekkelijk voor buitenlandse
luchtvaartinvesteerders omdat ‘de Directie Lucht­vaart goed toezicht
uitoefent’ en omdat Aruba allerlei internationale verdragen heeft
ondertekend ‘die aan financiers meer zekerheid verschaffen’. Het
advocatenkantoor van Bikker begeleidt registraties en werkt samen met
AMTR. Ook de Aruba Financial Center Association (AFCA, met Looman als
tweede secretaris) wijst graag op de voordelen. Volgens AFCA voldoet
Aruba aan zowel de strenge Europese luchtvaartstandaard als aan die van
de nabijgelegen Verenigde Staten. Daardoor biedt het vliegtuigeigenaren
‘de hoogste graad van veiligheid, bezitsbescherming en compliance
(controle of een bedrijf aan de wet- en regelgeving voldoet, HL),’
klinkt het ronkend op de website van de organisatie. Dat oogt allemaal
heel koosjer, maar de vliegtuigen zijn ondergebracht in een Arubaanse
Vrijgestelde Vennootschap, een zogeheten ‘AVV’. En daar begint het
gedonder. Deze rechtsvorm, die in 1988 op het eiland werd
geïntroduceerd, is vanaf het begin bekritiseerd. Het is een zogenoemde
financiële offshore-constructie, bedoeld voor ondernemingen buiten Aruba
en met een minimum aan formele verplichtingen. Daarmee kan de
feitelijke eigenaar naar believen met geld schuiven; een ware
nachtmerrie voor witwas- en terrorismebestrijders. Op Aru­ba zelf is een
trustmaatschappij de wettelijke vertegenwoordiger. Die dient wel eerst
na te gaan wie er feitelijk achter de onderneming zit, wie de ­ ultimate
benefical owner (ubo) is, maar dat is in de praktijk vaak een wassen
neus gebleken. De Arubaanse overheid zag lange tijd nauwelijks toe op
naleving van de voorwaarden. Kortom, een mooi instrument voor wie
onzichtbaar wil blijven en zijn criminele geld toch wil investeren.

Tik op de vingers

‘De AVV is per definitie niet transparant. De feitelijke eigenaar
krijgt van de trustee een volmacht waarmee hij bankrekeningen in het
buiten­land kan openen,’ zegt de eerder ge-noemde Arubaanse financieel
expert. Hij neemt als voorbeeld de vliegtuigregistraties. ‘Bij de
exploitatie van het vliegtuig elders in de wereld blijven bepaalde
geldstromen en de herkomst daarvan buiten het zicht. Bijvoor­beeld
onderhoudswerkzaamheden die moeten worden betaald. Daardoor ontstaan
substantiële rekening courant-verhoudingen met de AVV. Dat zijn niet de
gebruikelijke en controleerbare op- en neergaande geldstromen zoals in
een reguliere concernstructuur. Nee, ineens komt er een vordering vanaf
de zijkant. Daar­van krijgt een accountant het koud om het hart. Maar in
Aruba wordt dat niet op dossierniveau gecontroleerd.’ Internationale
onderzoeken lijken die beweringen te staven. Geen wonder dat Aruba
slecht scoorde toen de Financial Action Task Force (FATF) het eiland in
2009 onder de loep nam. De intergouvernementele FATF moet er voor zorgen
dat landen met hun wetgeving en beleid voldoende doen aan terrorisme-
en witwasbestrijding. Aruba kreeg een dikke onvoldoende; er was te
weinig gereguleerd en nauwelijks toezicht op de financiële sector. Over
AVV’s waren de onderzoekers helder: ‘AVV’s lijken vooral te zijn opgezet
om zo weinig mogelijk transparant te zijn,’ schrijven ze in hun
rapportage. ‘Niet alleen waar het om de achterliggende eigenaars gaat,
maar ook met betrekking tot basale boekhouding en andere
controlemechanismen.’ Het advies is simpel: de FATF raadt Aru­ba aan om
de AVV ‘volledig af te schaffen’. Na die harde tik op de vingers paste
de Aru­baan­se overheid de wetgeving aan en verscherpte de controle
geleidelijk. Zo kon het gebeuren dat AMTR bezoek kreeg van de Cen­trale
Bank van Aruba (CBA). Die screening leidde in mei 2011 tot een
vernietigende brief aan eigenaar Looman. Vrij Nederland kreeg inzage in
het document. De bank bleek AMTR binnenstebuiten te hebben gekeerd en
had daarna geconstateerd dat Looman trustwerkzaamheden deed voor zo’n
tweehonderd ‘actieve cliënten’, gevestigd in landen als Cy­prus, Dubai,
Oe­kra­ïne, Rusland, Kazachstan, Bel­gië, Ca­na­da, het Ver­enigd
Koninkrijk en de Pa­les­tijn­se gebieden. Maar van veel van die
cliëntdossiers bleek de administratie niet te kloppen, waren er geen
gegevens over de herkomst van het vermogen van de belanghebbenden, was
er geen informatie over het doel van de vennootschapsstructuur, noch
over de identiteit van de eigenaren. Van sommige klanten was volgens de
rapporteur helemaal niets te vinden. AMTR kreeg een zogenaamde
‘aanwijzing’ van de CBA: Looman moest zijn zaken zo snel mogelijk op
orde zien te krijgen. Om daar rekenschap van af te leggen, diende hij
wekelijks elke vrijdag de vorderingen te overleggen aan de
toezichthouder. Het was een gele kaart en nog niet de zwaarste straf. De
CBA had ook de trustvergunning van AMTR kunnen intrekken, maar
blijkbaar gunde de bank hem nog een tweede kans. Hoe is het drie jaar
later met de vooruitgang? De Centrale Bank laat weten niet te willen
reageren op vragen over individuele cases. Ook Looman zelf reageert niet
op herhaalde mail- en telefoonverzoeken van ons. Om toch enig inzicht
te krijgen, probeerden we te achterhalen welke bedrijven staan of
stonden geregistreerd bij het turquoise gebouwtje aan de Belgiëstraat en
wie van die vennootschappen de uiteindelijke eigenaar, de ‘ubo’, is.
Met behulp van informatie uit de Arubaanse Kamer van Koop­handel en
andere bronnen – sommige open, sommige gesloten – konden we van enkele
tientallen AVV’s de achterliggende partij traceren (zie illustratie).
Daarbij valt op dat er veel lijnen naar oligarchen in Rusland en
Kazachstan lopen, zakentycoons die na de val van de Sovjet-Unie
miljarden hebben verdiend in de olie- en gasindustrie. Twee er van,
Vladimir Dzhangirov (Avandgard Aviation AVV) en Arkady Rotenberg (Olpon
Aviation AVV), staan op de sanctielijst van de Europese Unie vanwege hun
banden met Poetin. Daarnaast zijn er meer van origine Israëlische
ondernemers die gebruikmaken van de diensten van Looman. Dat is op zijn
minst ironisch, daar er tegelijkertijd twee vennootschappen bij AMTR
staan geregistreerd die een link hebben met de Palestijnse Auto­ri­teit
en Hamas. Die laatste organisatie wordt door Amerika en Europa als ‘terroristisch’ omschreven en zou een grondige compliance-toets vermoedelijk niet doorstaan.

Spam-affaire

Een andere opvallende aanwezige is de Ameri­kaanse John Joseph
Bennett, eigenaar van een immense offshore structuur, waarvan
belangrijke onderdelen tot 2012 bij Looman stonden geregistreerd.
Vermoedelijk probeerde Ben­nett, een Amerikaanse producer van online
porno, op die manier zijn miljoenen veilig te stellen. Dat deed de
seksondernemer nadat hij verwikkeld was geraakt in een spam-affaire en
vermoedelijk het onderspit zou delven in een juridisch geschil met
internetaanbieder Ame­rica Online. AMTR herbergt ook twee andere
prominente landgenoten van Bennett, maar dan afkomstig van een heel
ander speelveld: de tv-evangelisten William Horan en Ernest Angely,
beiden verwoede en vooral steenrijke zieltjeswinners met een discutabele
staat van dienst. Verder zijn er veel Nederlanders van de partij. Dat
is uiteraard minder bevreemdend, gezien de historische band met Aruba.
Wel is de vraag welke functie een AVV voor een Nederlandse ingezetene
heeft. Enkelen van hen reageerden op een verzoek om uitleg. Zoals Henk
de Vries, eigenaar van het Am­sterdamse coffeeshopimperium The Bull­dog.
‘Ik heb niks te verbergen. Die AVV stamt nog uit de tijd dat ik
participeerde in een online gokbedrijf van Maarten La­mers op Curaçao,’
laat De Vries weten. La­mers was ooit de uitbater van de Neder­landse
Satanskerk, een verkapt prostitutiebedrijf op de Wallen, waar hij
uiteindelijk een veroordeling voor fraude aan overhield. Later verkaste
Lamers naar de Antillen, waar hij met behulp van overheidssubsidies een
‘telecom­onderneming’ opzette. ‘Hij heeft mij gevraagd om mee te doen,
dat was een lucratieve investering,’ zegt coffeeshopmiljonair De Vries.
‘Op Lamers’ advies ben ik naar Stan­ley Loo­man gegaan en heb ik die AVV
opgericht. Uit­eindelijk heb ik dat geld eruit gehaald en de
vennootschap een paar jaar geleden laten opheffen.’ Een andere
Nederlandse ondernemer die ge-bruikmaakte van de diensten van AMTR is de
Monnickendammer Maarten Leek. ‘Ik heb daar niets meer geregistreerd
staan,’ reageert de horecaman. ‘En wat daar stond, had ik zelf niet
opgezet, dat was via iemand anders. Ik ben daar zijdelings bij betrokken
geweest. Ik weet niet meer precies hoe het zat, maar dat was iemand die
woonachtig was op Aruba. Ja, ik heb wel veel gebruik gemaakt van
Engelse limiteds . Maar dat is wat anders. Dat was uit de tijd dat het
oprichten van een BV nog vijfduizend euro kostte en een ltd. was voor
tweehonderd euro binnen één dag opgericht.’ Tenslotte belt de Bredase
zakenman Jan Schou­ten terug, wiens vehikels Zuiderwindlelie AVV en
Hortensia AVV volgens de Arubaanse Kamer van Koophandel nog steeds bij
AMTR staan geregistreerd. ‘Nou, dat is wel dertig jaar geleden dat we
die vennootschappen hebben opgericht,’ laat Schouten weten. ‘Mijn vrouw
en ik hebben dat ooit gedaan als oudedagsvoorziening. Maar na vier jaar
leek het ons toch niet zo’n goed idee en hebben we die bv’s naar
Nederland verhuisd. Ik probeer nu al jaren van die registratie af te
komen, maar dat is niet eenvoudig. We krijgen geen contact met die
meneer Looman.’

Krakkemikkig en onvolledig

Verzoeken om reacties aan andere eigenaren van AVV’s blijven
onbeantwoord. Of het hier gaat om dezelfde vennootschappen als die waar
de Arubaanse toezichthouder in 2011 zo van schrok toen die de boeken van
AMTR bestudeerde, is ongewis. Maar de landen waar de eigenaren uit ons
onderzoek zijn gevestigd, komen in elk geval grotendeels overeen met het
lijstje uit de brief van het CBA. Inzage in de bedrijfsvoering van AMTR
hebben we niet. Hoe krakkemikkig en onvolledig de registratie is, laat
zich slechts raden. De vraag is of het trustkantoor inmiddels de beoogde
beterschap heeft waargemaakt. Een aantal van de vennootschappen die we
bekeken, is de afgelopen jaren uitgeschreven of geliquideerd – na de
aanwijzing van de Centrale Bank in 2011. Andere staan nog steeds
geregistreerd in Oranjestad. Het maakt AMTR in elk geval tot een heldere
illustratie bij het eerdere harde oordeel van de FATF over Aruba. Toch
is de situatie op het eiland ten goede veranderd, beweert de Aru­baanse
advocaat en politicus Andin Bikker. Hij wil niet oordelen over de
bedrijfsvoering bij zijn zakenrelatie AMTR, maar verwerpt wel de
aanhoudende kritiek op de AVV. ‘Naar aanleiding van aanbevelingen van
onder andere de FATF is de wetgeving verscheidene keren aangepast aan
compliance-eisen. Helaas is er een onjuiste perceptie overgebleven.’

De Al Capone van Peru

Het heeft iets ongemakkelijks om Aruba neer te zetten als een
Caribisch roversnest. Zeker vanuit Nederland, dat de afgelopen jaren
blijk heeft gegeven van een flinke hoeveelheid boter op het hoofd. Veel
buitenlandse bedrijven hebben zich hier gevestigd. Daar zitten ook
lieden bij met een dubieus trackrecord, waaronder Russische
roofkapitalisten die hun buit veiligstelden buiten de eigen
landsgrenzen. Onder meer in Nederland. Bij de recente vliegtuigramp met
het toestel van Malaysian Arlines bleek bijvoorbeeld dat de producent
van de raketten waarmee MH17 uit de lucht zou zijn geschoten zijn
belangen heeft ondergebracht in Amsterdam. Maar toch blijft de vraag hoe
een facilitator als AMTR zo lang ongemoeid is gelaten – en
ogenschijnlijk nog steeds zijn gang kan gaan. Ook zonder de uiterst
kritische analyse van de CBA is het niet zo moeilijk om een voor Looman
belastend curriculum samen te stellen. Het staat onomstotelijk vast dat
hij diensten verleende aan criminelen van naam en faam en het is een
feit dat Looman niet alleen opereert vanuit Aruba. Een simpele zoektocht
op internet levert verwijzingen op naar belangen in belastingparadijzen
als Anguilla en Panama, oorden waar het voor opsporingsinstanties – en
journalisten – veel lastiger is om informatie boven tafel te krijgen.
Loomans naam duikt bijvoorbeeld op in een Peru­viaans rechtshulpverzoek
aan de Ver­enig­de Staten uit 2008. Het gaat om een onderzoek naar
Fernando Zevallos, een prominente zakenman uit Peru die met zijn
vliegtuigmaatschappij Aerocontinente miljoenen witwaste voor de
drugskartels en daar zijn bijnaam ‘de Al Capone van Peru’ aan dankt. In
de daarvoor gebruikte offshore-structuur zou Stanley Loo­man een rol
hebben gespeeld, althans dat staat te lezen in officiële Amerikaanse
justitiedocumenten. Zevallos belandde in de gevangenis; voor Looman
lijkt de verdenking tot op heden geen consequenties te hebben gehad.
Tien jaar eerder figureerde Looman al in een Cana­dese oplichtingszaak.
Potentiële werknemers van een cruisebedrijf moesten honderden dollars
storten om kans te maken op een baan. Het bleek een scam ; de
sollicitanten konden naar hun geld fluiten. Het betrokken bedrijf, Sea
Cruise Enterprises, was geregistreerd op Aru­ba, met de lokale
trustbeheerder als bestuurder. ‘We beheren de vennootschap namens de
beneficial owner ,’ zei Looman in 1998 tegen een Canadese journalist.
Hij weigerde de identiteit van de eigenaar bekend te maken.

Spaanse villa

Zomaar twee zaken, eentje in 1998 en eentje in 2008. In de
tussenliggende periode speelde de Arubaanse ondernemer in elk geval een
rol als belangenbehartiger van Nederlandse criminelen. Zo staat hij
genoemd in een verkoopcontract, waarbij een Spaanse villa van de ene
crimineel (Jan ‘de Snor’ Femer) naar de andere wordt doorgeschoven
(Stanley ‘de Ouwe’ Hillis). In de bijbehorende documenten wordt het
bedrijf Arrowplus Holdings SA uit Panama genoemd, een offshore
vennootschap die toebehoorde aan Hillis en waarvan Looman de bestuurder
was. Arrowplus dook eind jaren negentig ook op in een civiel geschil.
Beroepscrimineel Hillis had op Aruba, waar hij deels woonde, ruzie
gekregen met zijn voormalige partner in crime Ran­dy Habibe, een
veroordeelde lokale witwasser die banden had met de drugsmaffiosi van
het Colombiaanse Cartel de la Costa. Habibe had bijna 2 miljoen
Arubaanse florijnen (1 miljoen euro) in cash geleend van Hillis en
weigerde dat geld terug te betalen. Het geschil tussen de ruziënde
vrienden eindigde in een minnelijke schikking waarbij Hillis via zijn
vennootschap Arrowplus SA de Arubaanse woning van Habibe kreeg
toebedeeld. Bij de onderhandelingen kreeg Looman steun van een
Amster­damse advocaat. Consigliere Evert Hingst, de Nederlandse raadsman
van Hillis die in 2005 werd vermoord, was er speciaal voor afgereisd
naar Oranjestad. Het zijn vingerwijzingen, fragmenten die the big
picture inkleuren. Zoals de huiszoeking die de Nederlandse recherche op
19 juli 2005 deed in Amsterdam-Zuid. Het ging om een woning van
drugshandelaar Dino Soerel, vermeend zakenpartner van Stanley Hillis. Op
de salontafel lag een visitekaartje van AMTR, met de naam Stanley
Looman. ‘Die hele club rond Stan had belangen op Aruba,’ bevestigt een
Nederlandse kennis van Hillis. Oude koek? Helemaal niet. Afgelopen juli,
vijftien jaar nadat de criminelen Hillis en Habibe de deal sloten,
veroordeelde de Arubaanse rechter de Panamese vennootschap Arrowplus
Holdings SA wegens witwassen van crimineel vermogen. Het gewraakte pand,
waarin tot op heden de Arubaanse vriendin van Hillis woont, is verbeurd
verklaard. ‘Het was in die zaak moeilijk om aan te tonen dat het om
misdaadgeld ging, er lag geen misdrijf aan ten grondslag. We hadden
slechts de reputatie van Hillis, maar dat was niet genoeg,’ vertelde
zaaksofficier Bart Schmitz eind 2013, na afloop van de Dag van het
Vastgoed. Hij had zich eerder vastgebeten in de zaak Hillis en diens
vennootschap Arrowplus. ‘Uiteindelijk hebben we een uitspraak van het
hof in Amsterdam gebruikt, een belastingzaak waarin Hillis zelf had
beweerd dat hij nauwelijks inkomen genoot. Dus die twee miljoen
Arubaanse florijnen konden alleen maar uit misdrijf afkomstig zijn.’ Het
recente vonnis in die zaak heeft overigens geen consequenties voor
Stanley Looman. Hij was al geen bestuurder meer van Arrowplus Holding
SA. Wie dat wel is, wilde officier van justitie Schmitz niet zeggen,
maar uiteindelijk had hij de noodzakelijke informatie losgepeuterd in
Panama. ‘Het was heel moeilijk om een dagvaarding in Panama te
betekenen,’ zei de openbaar aanklager. Om daar met een ironisch lachje
aan toe te voegen: ‘Als je geld wilt witwassen, moet je eigenlijk meteen
een Pana­mese vennootschap aanschaffen.’ Daarmee legde Schmitz
onbedoeld de vinger op de zere plek. Zolang er geen wereldwijd bindende
afspraken zijn over witwasbestrijding en het lucratief blijft voor
afzonderlijke landen om financiële diensten te verlenen aan
schaduwspelers, blijft het drukken op een waterbed. Ondertussen studeert
de Arubaanse overheid op het instellen van een aparte
scree­nings­autoriteit voor klanten van trustkantoren. Logisch, en
vermoedelijk goed voor het internationaal aanzien van het eiland. Maar
wie zich niet meer veilig waant op Aruba, verhuist zijn papieren nering
simpelweg naar een andere vrijhaven. Dat is een fluitje van een cent,
met dank aan mensen als Stanley Looman.

bron: http://www.stopdebankiers.nl/wat-hebben-aruba-rusland-en-hamas-gemeen/

Word lid van onze GRATIS Nieuwsbrief

Krijg ELKE dag het ECHTE nieuws GRATIS en voor niets in je inbox. Abonneer je vandaag!

Abonneren