En ook nog eens allemaal tegelijk. Alsof het afgesproken was...
Iran is onstuimig het nieuwe jaar in gegaan. Terwijl de jaarwisseling hier met veel geknap en geknetter van vuurwerk gepaard ging, was er op de straten van Iran een heel ander kabaal te horen: dat van demonstranten die het helemaal gehad hebben met het autoritaire regime van hun opperhoofd, ayatollah Khamenei. Dit is de man die daar alle macht in handen heeft, zowel op religieus als op politiek gebied: de zogenaamd 'gematigde' Rohani is dan ook slechts een pion van hem die, wanneer nodig, als zondebok gebruikt kan worden.
Helaas voor de ayatollah lijkt die tactiek tegenwoordig niet meer zo goed te werken als in de goede oude tijden: zelfs in Iran, waar de informatievoorzieningen sterk beïnvloed worden door de staat, beseft men inmiddels dat alle huidige misère van het ooit zo mooie land te wijten is aan Khamenei. Niet zo gek dus dat men besloot om, zo goed of slecht als dat gaat in een land waar demonstraties tegen de regering niet getolereerd worden, de straat op te gaan om een nogal groot ongenoegen te uiten. Helden dus.
Dus hoe pak je zoiets aan als ayatollah? Natuurlijk: aan de ene kant zorg je ervoor dat demonstraties zo snel mogelijk de kop in worden gedrukt, desnoods - en misschien wel graag - met wat politiegeweld. Dat zal ze leren! Maar ja, zulke protesten blijven een slecht teken: straks gaat je bevolking nog geloven dat er een kern van waarheid in die protestleuzen zit. Er zit dus maar één ding op: je eigen, pro-regeringsbetogingen op touw zetten! En dat is dus precies wat er woensdag gebeurt: op meerdere plekken in het land gingen betogers op precies hetzelfde moment de straat op om hun steun voor het regime uit te dragen, met liefdevolle uitspraken als "Wij offeren het bloed in onze aderen voor onze leider".
Nou, dat hadden die deelnemers zeker moeten doen als ze néé hadden gezegd tegen de oproep om even vóór de ayatollah de straat op te gaan. Want laten we wel wezen: de protesten tot nu toe waren allemaal redelijk kleinschalig en geïmproviseerd op touw gezet. Niet zo gek, als je je bedenkt dat het knap lastig is in Iran om je politiek te organiseren. Het idee dat overal in het land dus opeens op precies hetzelfde tijdstip mensen vóór de regering zouden gaan jubelen, is dus eigenlijk onmogelijk... tenzij die overheid die organisatie zelf op zich heeft genomen, natuurlijk. Nee: in Iran bestaat geen toeval.