Waarom u niet stemt op... de PVV

Natuurlijk stemt u niet op de PVV. Waarom zou u? Sterker nog, als u hoort bij de 95 procent van het Nederlandse volk die niet in Den Haag of Almere woont, kunt u dat niet eens. De vraag is of u daar erg veel door mist, want om nou te zeggen dat de aanwezigheid van de rechtspopulisten in deze twee gemeenteraden een onverdeeld succes is gebleken, nee. In Den Haag vechten de PVV’ers elkaar de tent uit en is de fractie de afgelopen jaren letterlijk leeggelopen (Van Doorn, De Mos, Ter Linden), terwijl in Almere de PVV-lijsttrekker van 2010 Raymond de Roon – een man met laten we zeggen een nogal groezelig rechts verleden – vooral schittert door afwezigheid. Niet zo gek, de man is naast fractievoorzitter in de gemeenteraad ook nog eens lid van de Tweede Kamer.

Dat is uw eerste reden niet PVV te stemmen. De partij (of was het een Beweging?) slaagt er na bijna tien jaar nog steeds niet in enigszins toonbare kaderleden te vinden. Als u zo eens het lijstje doorneemt, moet u toegeven zelden zo stel doorgesnoven brievenbuspissers bij elkaar te hebben gezien. De meeste PVV’ers verwacht u eerder aan te treffen op zaterdagavond op het Leidse- of Stadhuisplein dan als vertegenwoordigers van de virtueel grootste partij in een van de oudste democratieën op aarde. Kopstoten, mishandelingen (van vrouwen), burenruzies, vuurwapenbezit, leugens over curricula Vitae en fraude, fraude, fraude – het is alle dagen feest bij de populisten.

Geert Wilders kent zijn pappenheimers. Vandaar dat hij geen haast maakt met het uitbreiden van zijn organisatie. De PVV doet in exact evenveel gemeenten mee als vier jaar geleden (2), dus erg veel groei zit er niet in. Wilders weet dat de partij vooral opportunisten, (voormalig) rechts-extremisten en halve criminelen aantrekt, dus is het niet eens onverstandig het kader zo klein mogelijk te houden. Het is dat hij de Provinciale Staten nodig had om zijn invloed in Den Haag ook via de Eerste kamer uit te breiden, anders had u ook bij het stemformulier voor de Statenverkiezingen tevergeefs naar de PVV gezocht. Wat geen groot gemis was geweest.

Natuurlijk schaamt Wilders zich de peroxide uit het haar voor het zootje ongeregeld om hem heen, vandaar dat hij niet toestaat dat beslissingen worden genomen buiten zijn kring van twee of drie Haagse vertrouwelingen. Wat ook voordelen heeft, want zijn positie was, is en blijft op deze wijze onbetwist binnen de partij, iets wat hij graag zo houdt. Vandaar ook dat u als kiezer wel goed genoeg bent om als stemvee te dienen, maar niet om lid te worden van de beweging. Een bizarre en voor zover u weet unieke situatie in de politieke geschiedenis (zelfs van de NSB of de CPN kon je lid worden). Als Wilders u niet genoeg vertrouwt lid te worden van zijn partij, vertrouwt u hem dan wel genoeg om u te vertegenwoordigen in onze democratie? Tenzij u natuurlijk het Marxistische principe aanhangt dat u nooit lid van een club zou worden die u als zodanig aanvaardt. Groucho Marx, wel te verstaan, niet Karl.

Met betrekking tot de islam heeft de PVV een punt, dat is een reactionair rotgeloof dat sinds zijn introductie pak hem beet 50 jaar geleden ons land niets, maar dan ook helemaal niets positiefs heeft opgeleverd. Maar de manier waarop Geert Wilders en de zijnen erover spreken stuit u toch wel regelmatig tegen de borst. De ridder van het vrije woord die de koran wil verbieden? Beledigende voorstellen als een “kopvoddentax”? Opportunistische proefballonnetjes over het afnemen van de nationaliteit elke keer dat een Nederlander van Marokkaanse of Turkse afkomst een misdaad pleegt?

En dan die onzinnige retoriek: “de islam is geen religie, het is een ideologie”. Tenenkrommend. Natuurlijk is de islam een geloof, dat kan een kleuter zien, het feit dat het voor sommigen ook een ideologie is, doet daar natuurlijk niets aan af. Bovendien, “de” islam? U reist wel eens en heeft bij uw bezoeken aan Marrakech, Sharm el-Sheikh of Antalya met eigen ogen kunnen zien dat er net zoveel interpretaties van de islam zijn als er moslims rondlopen. Door islam als een homogene monoliet te presenteren, scharen Wilders en co zich aan de kant van de salafisten, die dat precies zo zien. (Wat dan wel weer Arnoud van Doorns overstap van islamofobie naar islamofilie een beetje minder bizar maakt.) En dan dat overdreven en ongenuanceerde gedweep met Israel, alsof dat geloof geen krankzinnige haatbaarden heeft.

Net op tijd bedenkt u echter wie de maten van de PVV in het Europese Parlement zijn. Als supporter van het joodse volk kunt u niet met goed fatsoen op een partij stemmen die in dezelfde fractie zit als de Jodenhaters van het Franse Front National. U begrijpt niet dat Wilders als vriend van Israel het geen probleem vindt dat zijn EP-leden straks met veroordeeld serieantisemiet Jean-Marie Le Pen samenwerken. En dat de PVV’ers er nu al geen moeite mee hebben hun (schaarse) principes op te geven voor de door de Le Pens gedicteerde partijlijn in Brussel is al gebleken. Eerst stemden zij voor behoud van het geldverslindende verhuiscircus van het Europees Parlement tussen Brussel en Straatsburg en vervolgens onthielden zij zich van stemming over aanpak van homofobie, nota bene een van Wilders’ stokpaardjes in Den Haag.

De boodschap is duidelijk: u mag van de PVV geen antisemiet zijn. Tenminste, als moslim. Bent u blank en rechts is Jodenhaat best oké. En homofobie is uit den boze. Althans, voor islamieten. Franse medestanders mogen die vieze flikkers best haten (iets wat er bij een groot deel van de PVV-achterban in Nederland als zoete koek ingaat, gezien de reacties bij GeenStijl en ook op dit forum als een artikel homoseksualiteit aansnijdt). En ja, het moet maar eens afgelopen zijn met die Brusselse geldverspilling. Tenzij dit goed is voor de economie van onze Franse partners natuurlijk. U bedenkt grimmig dat hypocrisie iets is van alle partijen, ook als zij zich een “beweging” noemen.

Volgende week: Waarom u niet stemt op... D66.