Filmmuziek kan een film maken of breken. In het geval van de scifi-film Oblivion met Tom Cruise is de futuristische soundtrack zelfs een van de hoogtepunten van de film.
De nieuwe scifi-film van regisseur Joseph Kosinski en acteur Tom Cruise, Oblivion, is geen revolutionair werk. Het is niet de beste film van Cruise. En ook Morgan Freeman heeft eerder beter acteerwerk geleverd. Een klassieker zoals Stanley Kubricks 2001: A Space Oddyssey zal Oblivion nooit worden. Maar daar gaat het in dit geval niet om. Wat Oblivion toch goed maakt, is de futuristische soundtrack, gecomponeerd door de Franse band M83.
Bijna alle soundtracks moeten worden beluisterd in de context van de film, het liefst in een IMAX-zaal van een grote bioscoop. Thuis vanachter de computer luisteren naar een soundtrack is niet interessant, al is het maar omdat de cd meestal niet alle muziek uit de film bevat. Vaak wordt een beperkte selectie gemaakt. Dat geldt ook voor de soundtrack van Oblivion, maar de cd geeft toch een idee van wat ik precies bedoel met de term futuristische muziek - de soort muziek die de film draagt. Het gaat om bijvoorbeeld dit liedje, het stukje synthesizermuziek vanaf 3:24:
Het bedoelde stukje duurt slechts één minuut (daarna wordt het te bombastisch), maar het stukje is heel intens en indrukwekkend. Het brengt de wereld in de film echt tot leven. Voor een echt goed begrip van wat futuristische muziek is, zou je eerst
Oblivion moeten zien, en horen. De muziek erin doet sterk denken aan de soundtracks van scifi-shooters als
Mass Effect 2 en
Mass Effect 3 en en de synthesizermuziek van het album
Drokk van Portishead-man Geoff Barrow
voor een film die eigenlijk niet bestaat. Om een idee van dat laatstgenoemde album te geven:
De soundtrack van Oblivion is op punten precies zoals bovenstaand nummer: futuristisch en tegelijkertijd retro. IJskoud, afstandelijk, zonder ziel en zonder lyrics. Deze muziek zou de popmuziek kunnen zijn in een wereld niet ver in de toekomst waarin robots en artificial intelligence een steeds grotere en dominantere rol gaan spelen in ons leven. Met dit soort muziek waan je je voor even in een enge dystopie, een ijskoude wereld waarin de relatie tussen mens en machine sterk is veranderd. Dát is de kracht van futuristische muziek. Oblivion is helemaal niet zo briljant, maar de muziek sleept de kijker mee naar een nieuwe wereld. Oftewel: ga die film zien, en vooral luisteren!