Waarom de republikeinse demonstratie faalt

Kijk maar op deze foto. Er loopt wel anderhalve man rond met witte kleren en een afkeer van het Huis van Oranje, maar echt grootschalig wil het maar niet worden:

Een onzorgvuldig persoon zou hier wellicht uit kunnen opmaken dat republikeinisme in Nederland morsdood is. Dat zelfs op de dag van de Koning nog geen benoemenswaardige meute op de been krijgt. Maar dat zou een onterechte analyse zijn.

Want in tegenstelling tot het op emotie gebouwde monarchisme zijn de meeste republikeinen rationele realisten. We snappen ook wel dat we niet de republiek kunnen gaan invoeren op nota bene Koninginnedag. Sterker nog; op een dag als vandaag maak je geen schijn van kans. En dan kan je daar alsnog gaan staan, met je witte shirt en je bord "kom op, het is 2013", maar je verandert daarmee niet de staatsvorm van Nederland.

Verder, en dan spreek ik voor mezelf, ben ik heus niet alleen op 30 april tegen het Koningshuis. Wanneer mijn mening wordt gevraagd over de Oranjes geef ik altijd dezelfde: geef Nederland een president, maak van het land een republiek. Ik hoef daar niet speciaal vandaag extra met een spandoek voor rond te gaan lopen.

Nee, wij republikeinen wachten wel tot onze kans komt. Dat is niet met een feestje, dat misschien nog wel meer om bier drinken en hossen draait dan om de opvolging van het staatshoofd. Wij wachten wel tot Koning Willem-Alexander enorme blunders maakt en zo zichzelf ten val brengt. Wij hoeven dan enkel het laatste tikje te geven.

Beste monarchisten, geniet van jullie dag. Onze tijd komt nog wel. Wij wachten al tweehonderd jaar; dat kleine beetje tijd kan er ook nog wel bij.