De ramadan verdient geen respect, maar minachting

Als ze meer inzicht willen in de altruïstische versie hoeven ze niet ver te zoeken. Er is namelijk één religieuze traditie die altruïsme zo letterlijk in de praktijk brengt dat eenieder het kan begrijpen. Ik doel uiteraard op de gisteren afgesloten islamitische vastenmaand ramadan.

Ik ben geïnspireerd deze column te schrijven door Hans Teeuwen die in zijn memorabele optreden in Zomergasten volkomen terecht 3FM en het glazen huis bekritiseerde. Ik wachtte toen hoopvol op een referentie naar de ramadan in zijn betoog tegen (hypocriet) lijden in naam van het lijden. De ramadan bleef onbesproken. Mogelijk dacht Teeuwen er zelf niet aan, mogelijk deed hij aan zelfcensuur.

Wat is de morele basis voor het vasten tijdens de ramadan? De ramadan draait om meer dan enkel vasten, maar gezien vasten een verplicht onderdeel is en van grote invloed is op het dagelijks leven van een moslim is het in mijn ogen fundamenteel.

De basis voor het vasten is het streven naar een zuivering van de ziel en gehoorzaamheid aan God. Andere doelen zijn onder meer het versterken van de zelfbeheersing en de ervaring van honger die de empathie met de armsten onder ons moet versterken. Dit alles in combinatie met het volledig lezen van de Koran dient ertoe om ‘’zwakheden’’ in het karakter te overkomen.

Tijdens de gehele maand mogen moslims tussen de zonsopkomst en de zonsondergang niet eten, drinken of seks hebben. Daarnaast zijn ook vloeken en roddelen niet toegestaan. Een toename van het bidden en een grotere mate van vrijgevigheid wordt aangeraden.

Deze morele basis kan het best worden opgevat als tegenhanger van individualisme, comfort (luxe) en productie. Het is moreel gezien niet verenigbaar met een verlichte, westerse, kapitalistische maatschappij. De boodschap die deze verplichtingen en aanbevelingen communiceert is die van de zondige, overdadige, ongehoorzame mens. Die zwakheden in het karakter zijn vlagen van menselijkheid. Ik doel op de honger en de wens om te overleven die worden onderdrukt door deze maand in het teken van collectief lijden.

Het eerste dat opvalt is het nemen van armoede als standaard voor mensen om aan te refereren. Waarom zouden mensen die niet arm zijn zich een maand lang moeten voelen alsof ze arm zijn? Waar is dit offer goed voor? Ayn Rand stelde in een essay gepubliceerd in 1960 dezelfde vraag. Uit Faith and Force:"The destroyers of Our Modern World:

Er bestaat geen rationele motivering voor, er is enkel een waanzinnige religieuze plicht om diegenen die het minder goed hebben op een moreel voetstuk te plaatsen. Arme mensen slaan geen voedsel en drinken af en doen er hopelijk alles aan om hun armoede te beëindigen. Geen enkel arm mens in de historie van de mensheid is ooit geholpen door de honger in de buik van een ander. In werkelijkheid is deze verheerlijking van armoede gewoon een les in nederigheid voor de gelovige.

Het mag ons niet verbazen dat seks verboden is, want iedereen weet dat arme mensen niet vaak aan seks doen! Wat is er mis met seks? Het antwoord is heel simpel: seks is te lekker, te 'menselijk' en te egoïstisch om toe te staan als het doel is een religieuze gemeenschap van martelaren te creëren.

De ramadan is anti-menselijk, want het ontkent en onderdrukt de ware aard van de mens. Deze is gericht op overleven en op het aanpassen van de natuur aan onze behoeftes. Deze egoïstische drang naar leven heeft ons in de westerse wereld een niveau van welvaart gebracht waar vroegere vorsten enkel van konden dromen. Jezelf deze luxe ontzeggen in dienst van een hogere macht die je gehoorzaamheid en onderwerping eist, is een afwijzing van de menselijke geest en haar ongeëvenaarde productie. Het is een afwijzing van alles wat de mens heeft bevrijd van de honger en de dorst, die duizenden jaren lang onze grootste bedreiging vormden. De etenstijden voor de ramadantijden controleren op een smartphone maakt het conflict concreet. De bron achter de smartphone (productie, creativiteit en het winstmotief) wordt bestreden door de bron achter de ramadan (gehoorzaamheid, onderwerping en opoffering. Het is letterlijk de keuze tussen moderniteit en pre-moderniteit in de palm van je hand.

Uiteraard heeft een ieder het recht om zichzelf uit te hongeren ongeacht hoe achterlijk de bron van hun motivatie ook is. Op het moment dat er kinderen slachtoffer worden verandert de zaak echter, zeker in moreel opzicht en mogelijk ook juridisch. De meeste islamitisch opgevoede kinderen beginnen vanaf de pubertijd al met vasten en dit wordt ook vanuit de familie gestimuleerd. Je bent immers (mits gezond) pas een echte moslim als je ook vast. Het is dan ook zeer begrijpelijk dat kinderen zich willen bewijzen door zichzelf uit te hongeren van jongs af aan, maar van echte vrije wil is hier in mijn optiek echter geen sprake. De groepsdruk vanuit het gezin en of de leeftijdsgenoten maakt van vasten een uitdaging en een moreel streven voor deze geïndoctrineerde pubers.

Als islamitische ouders respect hebben voor de individuele rechten van hun kinderen zouden zij hen het vasten moeten verbieden, in ieder geval tot aan een leeftijd van 16 jaar. Het stimuleren van vasten bij pubers in de groei en het opleggen van dit gedrag uit naam van God is niets anders dan zowel mentale als fysieke kindermishandeling. Nu kan de overheid niemand dwingen zichzelf te voeden en ik zou ze die taak ook nimmer toevertrouwen, maar we kunnen wel op andere wijzen deze achterlijke traditie bestrijden. Laten we beginnen door onze medeplichtigheid aan deze verwerpelijke traditie via de overheid onmiddellijk te beëindigen.

1. Geen gesubsidieerde scholen die deze vorm van kindermishandeling als gevolg van religieuze indoctrinatie faciliteren.

2. Geen propaganda voor de ramadan op de publieke omroep van onze belastingcenten,

3. Geen gesubsidieerde iftarmaaltijden die ons bekend moeten maken met de ramadan en de islam.

Het laatste wat de tegenstanders van de ramadan kunnen doen is een keihard moreel oordeel vellen en deze communiceren. We dienen minachting te hebben voor het praktiseren, de morele basis achter en het ultieme doel van de ramadan. We zullen via het publieke debat onze weerzin moeten communiceren. Gezien de recente ervaringen met de Islam en publiek debat voorzie ik geen enkel probleem, U wel?