Met een doffe dreun viel ze op de vloer, en ze hoorde haar botten kraken. Tot overmaat van ramp lijken ook haar
honden haar te verlaten. Of toch?
Het was geen prettig moment toen Janet Wihelm met een doffe dreun op de
vloer van haar huis viel. Ze was net met het hondenvoer in de weer, toen ze over iets uitgleed en een pijnlijke ontmoeting had met de vloer die zich onder haar bevond. Resultaat? Haar bekken was op vijf verschillende plekken gebroken. Ondertussen kon Janet niet meer omhoog komen. Er was verder niemand thuis, en de telefoon was buiten handbereik. Het enige wat Janet had, waren haar honden:
"Ik kon me niet bewegen. Het was gewoon slopend. Het was zo'n moment waarop je dacht: 'kom ik hier nog wel levend uit?'"
Drie jaar daarvoor had Janet haar hond Mabel uit het asiel gehaald. Hij zat daarvoor bij mishandelende eigenaren, en daar hadden Janet en haar man het arme dier van verlost.
Mabel was duidelijk nog niet vergeten wat Janet voor haar had gedaan. Dus toen de hond eraankwam, greep de vrouw hem
bij z'n halsband. Tot haar grote schrik leek het beest echter weg te willen lopen van z'n gewonde baasje.
Maar kort daarna besefte Janet dat ze dat verkeerd had gezien. Mabel was haar juist aan het voorttrekken. Hij wilde z'n baasje zo snel mogelijk in de buurt van een telefoon krijgen, zodat de ambulance gebeld kon worden!
En zogezegd, zogedaan. Even later lag Janet in het ziekenhuis, en werd ze verpleegd. Ze is nu herstellende van haar tragische geval. En Mabel? Die heeft heel veel hondenkoekjes gekregen voor z'n heldendaad!