VN Veiligheidsraad verwerpt anti-Israël-resolutie

Ondanks steun van onder andere Frankrijk.

Het gebeurt niet vaak, maar zo heel af en toe maakt de Verenigde Naties zich zowaar hard voor de enige echte democratie in het Midden-Oosten, Israël. Vannacht gebeurde dat ook - en gelukkig maar. Als deze resolutie was aangenomen zou dat land namelijk een levensgroot probleem hebben:

Het blijft opmerkelijk dat Arabische landen als Jordanië wegkomen met hun hypocrisie. Ze veroordelen Israël wanneer ze maar kunnen, maar hun zogenaamde steun voor de Palestijnen (die hun kinderen overigens leren hoe ze joden moeten neersteken voor maximaal effect) bestaat alleen uit woorden. Kijk maar eens hoe zij Palestijnse 'vluchtelingen' behandelen: stuk voor stuk zitten die in vreselijke kampen waar ze geterroriseerd worden door extremistische 'landgenoten.' Jordanië en al die andere landen in de regio doen daar niets aan, maar roepen wel steeds hard dat het niet kan wat Israël doet.

Hypocrisy much?

Dit voorstel is dus terzijde geschoven omdat het niet op genoeg stemmen kon rekenen... en zelfs als dat wel zo was had de Verenigde Staten de resolutie gevetood. VN-gezant Samantha Powers zegt daar het volgende over:

De Palestijnen en hun Arabische 'bondgenoten' wilden dat Israël bevel kreeg om alle nederzettingen voor het einde van 2017 te vernietigen. Daarnaast zou er binnen een jaar tijd een vredesakkoord moeten komen, gebaseerd op de grenzen van 1967.

Lees verder op pagina 2.

Dat betekent dus: een verdeling op basis van de situatie zoals die bestond voor Israël Gaza, de West Bank en Oost-Jeruzalem bezette omdat haar Arabische vijanden haar alwéér de oorlog hadden verklaard.

Het meest merkwaardige aan dit ideeën is dat de landen die zo'n resolutie steunen er totaal geen rekening mee houden dat Israël meer grondgebied in haar bezit heeft gekregen omdat ze haar vijanden verslagen heeft. De joodse natiestaat werd keer op keer aangevallen door Arabieren die haar compleet en totaal van de aardbodem wilden vegen. Gelukkig slaagden zij daar niet in en lukte het Israël om hen een koekje van eigen deeg te geven: in plaats van te worden vernietigd zag het land de mogelijkheid om niet slechts te overleven, maar zelfs om groter en sterker te worden dan ooit. Hierdoor zou het lastiger worden voor haar vijanden om haar in de toekomst weer de oorlog te verklaren: ze was geografisch veel minder kwetsbaar dan voorheen.

Vanuit het perspectief van de Arabieren is het logisch dat ze daar iets aan willen doen - ze willen de mogelijkheid immers hebben om Israël alsnog te vernietigen - maar de joodse natiestaat moet volstrekt achterlijk zijn om daarmee akkoord te gaan, zeker zolang haar buren (de Palestijnen incluis) haar bestaansrecht weigeren te erkennen.

Frankrijk, Rusland en de andere landen die de Jordaanse resolutie steunden kunnen daarover zeuren, maar soit; het is niet hun toekomst die op het spel staat.

Op termijn moet er natuurlijk een tweestatenoplossing worden gevonden, maar dan wel op een manier die de veiligheid van Israël waarborgt. Alleen daarom al is het van belang dat Israël erbij betrokken wordt en dat andere landen niet voor haar bepalen wat ze moet accepteren. Een ander land kan Israëls belangen immers niet zo goed inschatten en behartigen als zijzelf.

Daarom kon ik vanmorgen opgelucht ademhalen toen ik dit artikel las op de website van de BBC. Poging nummer zoveel om Israël om zeep te helpen is mislukt. Nu hopen dat landen als Frankrijk hun les geleerd hebben en de joodse natiestaat er de volgende keer wél bij betrekken zodat zij samen met haar vijand(en) op zoek kan naar een mogelijke oplossing.