Vijftig tinten groen

Als Bert Brussen, hoofdredacteur van The Post Online, een artikel van Miko Flohr op Facebook aankondigt doet hij dit dikwijls met kapitale letters: NUANCE. TPO-columnist Miko Flohr, archeoloog van de oudheid en het weten, schrijft dat je met bommen alleen ISIS niet kunt verslaan, dat Pegida islamofoob is en dat we daarom Karl Marx moeten gaan lezen, hij wijst zijn lezers er fijntjes op dat het Westen ook de mensenrechten schendt en is het last but not least helemaal met Femke Halsema eens die jihadi’s wil begrijpen.

Miko Flohr is lid van GroenLinks. Deze partij presenteert zich graag als het redelijke linkse alternatief, het intellectuele zusje van de PvdA, een D66 voor mensen die ook nog een hart hebben. Na de terroristische aanslagen in Parijs op Charlie Hebdo en een Joods winkelcentrum waren de reacties van verschillende lokale GroenLinks-politicae dan ook heel genuanceerd en hartverwarmend.

Zo schreef Carin Hereijgers, actief voor de afdeling Nijmegen, op Twitter:

Hereijgers vond het namelijk niet genuanceerd dat moslimfundamentalisten meteen de schuld kregen en vond het daarom nodig om hardop ook enkele andere opties te roepen, waar ze later trouwens spijt van kreeg en daarom is ze nu van twitter af.

Kitty Kruger, fractievoorzitter van GroenLinks te Dordrecht, was ook genuanceerd. Na de aanslagen protesteerde ze tegen het vertonen van de Charlie Hebdo-cartoons in het Stripmuseum, omdat moslims zich hierdoor gekwetst zouden voelen. Vrijheid van meningsuiting was goed, maar daarmee werd natuurlijk niet de vrijheid van belediging bedoeld.

Het twitteraccount (vermoedelijk ook een vrouw) van GroenLinks Midden-Drenthe gaf ten slotte Geert Wilders en Annabel Nanninga de schuld toen enkele moslima’s in Nederland door islamhaters werden bedreigd. Wilders en Nanninga hadden namelijk gezegd dat het oorlog was. Dat mocht niet.

Ongenuanceerd kun je de mening van deze karmische lellebellen (dixit Michel Houellebecq) als volgt samenvatten: ze vinden dat de vrijheid van meningsuiting niet het beledigen en bekritiseren van de islam mag inhouden en het ergste van een terroristische aanslag door extremistische moslims is dat ‘rechts’ dit zou aangrijpen om de islam weg te zetten, wat weer leidt tot racisme en islamofobie. Het wereldwijde terrorisme los je volgens deze zelfbenoemde kosmopolieten niet op met bommen, drones, een goede geheime dienst, hogere gevangenisstraffen en bescherming van Joodse gebedshuizen en Joodse centra, maar door islamofobie en racisme in Nederland aan te pakken. Der Westen ist an allem schuld. (Voor historische context voor deze Duitse uitdrukking, klik hier.)

De GroenLinks-mannen Miko Flohr, Huub Bellemakers (ondanks zijn achternaam een hele nuchtere jongen), vleeseter Christiaan Kwint en Rutger Groot Wassink namen gelukkig vrij snel afstand van het enthousiaste pacifisme van deze GroenLinks-vrouwen. De media die zo focusten op deze incidenten zouden van GroenLinks een karikatuur maken. Ook andere partijen hebben ‘gekkies’, GroenLinks zou juist een hele redelijke partij zijn, helemaal niet bevooroordeeld, ook echt wel kritisch op ISIS, hoewel andere partijen dat natuurlijk ook zijn en GroenLinks daarom zaken aan de orde wil stellen die ook heel belangrijk zijn, zoals zittend plassen voor mannen… ...O nee, daar gaan we weer.

Ik loop een beetje te dollen. Natuurlijk bestaat GroenLinks niet alleen maar uit gekkies. Het wetenschappelijk bureau van GroenLinks, Bureau de Helling, schrijft boeiende publicaties en in Brussel en Den Haag zitten bekwame politici die zich in de regel constructief en inhoudelijk opstellen. De Socialistische Partij is oppositioneler, populistischer, radicaler. D66 opportunistischer. En de PvdA, tja, alleen Henk Krol is nog ongeloofwaardiger dan die meelijwekkende figuur die ooit vrolijk het eerlijke verhaal wilde vertellen, a long time ago in a galaxy far, far away.

Het klopt dus helemaal, de focus op gekkies geeft een vertekend beeld, een karikatuur. Maar, en dat vergeten de mannen, karikaturen geven ook een deel van de waarheid weer. GroenLinks trekt, net als andere politieke partijen, bepaalde groepen mensen aan. In dit verband kun je GroenLinks goed met de ChristenUnie vergelijken. Beide partijen zijn fusiepartijen die voortkomen uit partijen die veel dogmatischer, ideologischer en principiëler waren. GroenLinks en ChristenUnie lijken hun ideologische veren te hebben afgeschud, maar in hun volière vliegen nog steeds nogal wat vreemde vogels. Zoals er nog steeds radicale ChristenUnie-leden zijn die zich fel keren tegen homoseksualiteit en abortus, met als beruchtste voorbeeld Bert Dorenbos van Schreeuw om Leven, zo zijn er ook nog steeds radicale GroenLinks-leden met wereldvreemde opvattingen. De ChristenUnie is tegenwoordig veel gematigder en veel breder. GroenLinks is dat ook. Maar de opvattingen van de radicale leden raken een gevoelige snaar bij de twee partijen omdat men deze opvattingen vroeger ook huldigde en in gematigde vorm misschien nog steeds huldigt.

Miko Flohr is in zijn stukjes niet zo genuanceerd zoals hij op het eerste gezicht lijkt. Veelzeggend is hoe de GroenLinks-intellectueel in zijn columns reageerde op Charlie Hebdo en op Chapel Hill. In het geval van Charlie Hebdo schreef Flohr ‘We zijn niet oorlog’. Hij had felle kritiek op Wilders en Nanninga, deels terecht, maar natuurlijk ook een bewuste keuze. Het was misschien ook een bewuste keuze van Flohr om de woorden ‘islam’ en ‘moslim’ niet expliciet te noemen in zijn column, waardoor sommige mensen hem verweten weg te kijken.

Van deze zogenaamde nuance was in Flohrs column over de moord op drie moslimstudenten echter niets terug te vinden. Hij noemde in de eerste zin al de etnische achtergrond van de dader, ‘een blanke autochtone Amerikaan’, en bracht diens levensbeschouwing, het atheïsme, ook meteen in verband met het achterliggende motief van de moord. Vervolgens paste hij de situatie op Nederland toe en vergeleek de moord met de moskeebezetting in Leiden door het rechts-extremistische Identitair Verzet. Het pijnlijke van deze column is dat de moord op de drie moslimstudenten, hoe verschrikkelijk en hoe fout natuurlijk ook, misschien wel helemaal niets met een hate crime van doen heeft, maar dat het ging om een slepend conflict over parkeerruimte. Het wordt nog door de politie onderzocht. Flohr gaf, hoe ongenuanceerd, te vroeg zijn mening. En wat Flohr anderen verwijt slaat dus ook op hemzelf. Ook hij gebruikt een moord voor politiek gewin en scheert mensen (blanken, Amerikanen, rechtse mensen, atheïsten) over één kam.

NUANCE mensen, NUANCE. GroenLinks is geen partij van alleen maar gekkies, maar ook geen partij van alleen maar weldenkende mensen die heel genuanceerd zijn. Vaak is nuance ook een masker, namelijk om een vooringenomen elitaire, vaak quasiprogressieve mening mee te verhullen. PvdA, D66, de VPRO, de Volkskrant, het NRC-Handelsblad en natuurlijk de Universiteit van Amsterdam met medewerkers als Martijn de Koning en Linda Duits zijn ook héél genuanceerd.

GroenLinks is niet zwart of wit, maar vijftig tinten groen.

Vandaag is het 14 februari. Daarom speciaal voor alle karmische lellebellen dit hoogtepunt uit de moderne Westerse literatuur dat u met de neus op de harde feiten drukt:

Happy Valentine!