Václav Klaus over klimaatverandering

Geen categorie06 nov 2010, 16:30
Onlangs heeft de Tsjechische President, Václav Klaus, een inaugurele rede gehouden voor de Britse 'Global Warming Policy Foundation', die zich de bevordering van rationaliteit in de klimaatdiscussie ten doel stelt.
Bij mijn weten is Klaus de enige politicus die – na zich vele jaren met het klimaatvraagstuk te hebben bezig gehouden - in staat is om zelfstandig daarover een oordeel te vormen en dus niet afhankelijk is van de propaganda van het VN-Klimaatpanel (IPCC). Voordat hij de politiek inging was Klaus econometrist en heeft hij zich met economische modellen en statistische toetsing van hypothesen bezig gehouden - een discipline die erg nuttig is om klimaatmetingen en -modellen naar waarde te kunnen schatten, vooral wanneer het gaat om de correlatie/causaliteit tussen temperaturen en de CO2-concentratie in de atmosfeer.
Maar belangrijker nog, als geen ander weet hij de wetenschappelijke, economische en politieke dimensies in hun onderlinge samenhang te analyseren. Daarbij wordt hij vooral gedreven door de bedreigingen die hij in het milieuradicalisme ziet voor de vrijheid van de mens. Hij is daar gevoeliger voor dan de meeste andere mensen omdat hij een groot deel van zijn leven heeft gezucht onder het juk van 'die andere grote idelogie': het communisme. Klaus is een klassiek liberaal die persoonlijke vrijheid niet wenst op te offeren voor de ideologie van al diegenen die zeggen de planeet te willen redden.
Hij heeft het resultaat van zijn studie vervat in een boek: 'Blauwe planeet in groen kluisters', dat in vele talen is verschenen (de Nederlandse editie is inmiddels uitverkocht).
Ik weet overigens niet of het al eerder in de menselijke geschiedenis is voorgekomen dat een staatshoofd over een complex wetenschappelijke/politiek/economsich/maatschappelijk probleem een coherente analyse heeft gepubliceerd zonder hulp van 'ghost writers'. Het lijkt mij in ieder geval uniek.
Ik pik een paar saillante passages uit zijn toespraak:

The current debate is a public policy debate with enormous implications. It is no longer about climate. It is about the government, the politicians, their scribes and the lobbyists who want to get more decision making and power for themselves. It seems to me that the widespread acceptance of the global warming dogma has become one of the main, most costly and most undemocratic public policy mistakes in generations. The previous one was communism.

Maar is de wetenschap er dan niet uit? Klaus is van mening dat dat niet het geval is.

What belongs here is our insisting upon the undisputable fact that there are respectable but highly conflicting scientific hypotheses concerning this subject. What also belongs here is our resolute opposition to the attempts to shut down such a crucial public debate concerning us and our way of life on the pretext that the overwhelming scientific consensus is there and that we have to act now. This is not true. Being free to raise questions and oppose fashionable politically and “lobbystically” promoted ideas forms an important and irreplaceable part of our democratic society. Not being allowed to do so would be a proof that we have already moved to the “brave new world” of a postdemocratic order. (I am tempted to say that we are already very close to it). .

Many of us came to the conclusion that the case for the currently promoted anthropogenic global warming hypothesis is very weak. We also know that it is always wrong to pick a simple, attractive, perhaps appealing scientific hypothesis, especially when it is not sufficiently tested and non-contentiously pushed forward, and to base ambitious, radical and far-reaching policies on it – without paying attention to all the arguments and to all the direct and indirect as well as opportunity costs associated with it. The feeling that this is exactly what we have been experiencing motivated me to write a book with the title Blue Planet in Green Shackles, which was published in May 2007 and in which I attempted to put the global warming debate into a broader perspective.

Volgens Klaus hebben de klimaatsceptici het pleit nog niet gewonnen, maar er gloort licht aan het eind van de tunnel.

We are not on the winning side, but looking back, we can afford to say that since the launching of the massive global warming propaganda at the UN Rio Summit in 1992 and since its subsequent acceptance worldwide, several things happened that suggest some degree of optimism:

  • the global temperature ceased rising;
  • new alternative hypotheses for the explanation of climate fluctuations have been formulated;
  • the reputation of the “scientific standing” of some of the leading exponents of the global warming doctrine has been heavily undermined recently (the most scandalous example being the case of the “hockey stick”, which constituted the basis of the 2001 Third Assessment Report of the IPCC);
  • the Copenhagen Conference in December 2009 revealed to everyone willing to see the existing heterogeneity of views and the apparent contradictions of interests.
Maar hoe komt het dan dat die klimaathype toch maar doorgaat?

Their [bedoeld is de klimaatalarmisten] success in influencing millions of quite rational people all around the world is rather surprising. How is it possible that they are so successful in it? And so rapidly? For older doctrines and ideologies, it took usually much longer to get such an influential and widely shared position in society. Is this because of the specifics of our times? Is this because we are continuously “online”? Is this because religious and other metaphysical ideologies have become less attractive and less persuasive? Is this because of the need to promptly refill the existing spiritual emptiness – connected with “the end of history” theories – with a new “noble cause,” such as saving the Planet?

The environmentalists succeeded in discovering a new “noble cause.” They try to limit human freedom in the name of “something” that is more important and more noble than our very down-to-earth lives. For someone who spent most of his life in the “noble” era of communism this is impossible to accept.

Waarom zijn zo vele mensen niet kritischer ten aanzien van de menselijke broeikashypothese? Klaus concludeert:

The only reasonable explanation is that – without having paid sufficient attention to the arguments – they have already invested too much into global warming alarmism. Some of them are afraid that by losing this doctrine their political and professional pride would suffer. Others are earning a lot of money on it and are afraid of losing that source of income. Business people hope they will make a fortune out of it and are not ready to write it off. They all have a very tangible vested interest in it. We should say loudly: this coalition of powerful special interests is endangering us.

Our interest is, or should be, a free, democratic and prosperous society. That is the reason why we have to stand up against all attempts to undermine it. We should be prepared to adapt to all kinds of future climate changes (including cooling) but we should never accept losing our freedom.

De video van zijn rede is hier te vinden – de tekst van de rede hier.
Voorwaar, een opmerkelijk intelligent en moedig politcus! Vergelijk dat eens met wat in Brussel op klimaatgebied de dienst uitmaakt. Nou nee, laten we dat maar niet doen. Zelfbescherming noopt ons af en toe maar de ogen te sluiten voor de ellende elders in de wereld. Of ?
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten