U moet dus winkelen

Het is ons allemaal weleens overkomen: een vurige wens wordt vervuld, maar pas daarna komen we erachter wat 'be careful what you wish for' betekent. Ik vermoed dat een vluchteling uit Darfur (met verblijfsvergunnig, baan en Golden Retriever, don't you worry) bekend is met deze deceptie, als hij eenmaal Nederland binnen is.

Zo'n arme ziel zag beelden van ongekende rijkdom, beelden uit landen waar mensen van waanzin niet meer wisten wat ze met hun tijd en geld moesten en daarom op zaterdagen (of alle andere dagen van de week) winkels afschuimden teneinde niets wezenlijks te kopen. Als je kapotgaat van de honger is zo'n weelde een ultieme droom. Maar goed, onze Darfuriaan vond zich uiteindelijk terug in één van Neerlands koopgoten. En hij wenste weer honger. Volstrekt begrijpelijk, want winkelen is erger dan de hongerdood. 

De man die van winkelen houdt is niet dezelfde als de man die zich graag iets laat aanmeten. De eerste groep is extreem klein en bezoekt gemiddeld 98,2 textielmagazijnen per uur, tegen slechts 0,5 per uur voor de de tweede groep. Om deze laatste groep moeten we ons zorgen maken. Het komt namelijk voor dat ze tegen hun zin de winkel-uur-ratio moeten opschroeven. Daar zijn grofweg twee redenen voor: de eerste draait om de wil van het poppetje, de tweede om een zoektocht naar het juiste artikel. 

Wat betreft milde feminiene dwang: weiger gewoon. Er is niets zo treurig als een nukkige man die voor de ingang van een winkel blijft wachten totdat zijn wederhelft terugkeert van haar exploraties. Het etaleert gewoon zo sterk dat het leven net niet helemaal volgens verwachting is verlopen. Bovendien is er geen vrouw die er zich gemakkelijker door voelt. Gewoon niet doen, bespaart iedereen treur- ende ergernis.

Dan de persoonlijke odyssee naar net dat jasje of die broek. Er zijn verhalen bekend van voor de jaren 2000, gruwelijke verhalen, over mannen die door een overdosis textiele strooptochten nooit zijn teruggekeerd. Dappere Willem Barentszen van wie alleen een in tweedehands marmer gebeitelde naam rest. Nooit meer iets van gehoord. De koopgoot geeft en de koopgoot neemt.

Maar die tijden zijn voorbij: moderne technieken als het internet - dat ook nog eens heel groot gaat worden - vergroten uw overlevingskansen. Struin gewoon eerst webwinkels af en klik alle meuk aan die u ook maar vaag aansprekend vindt. Oriënteren kunt u veilig thuis doen, sneuvelen doet u buitenshuis. Bel vooral van tevoren of een gewenst artikel beschikbaar is, kunt u direct horen of er nog juveniel huiltuig in de winkel is.

Winkel veilig, neem voorzorgsmaatregelen. En dan nu terug naar Postbus51.