Tokkies zijn de baas op onze voetbalvelden

Na de gewelddadige dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen vorig jaar december, kwam de hele voetbalwereld bij eensgezind en vol goede bedoelingen bij elkaar. Er werden veranderingen aangekondigd waardoor grens- en scheidsrechters beter zouden moeten worden beschermd. En, jawel, tokkie-voetballers (of misschien moet ik zeggen: Ahmet-voetballers, aangezien het in veel gevallen toch echt om allochtonen gaat) zouden van het veld en uit hun clubs worden gegooid.

Een nieuw tijdperk was aangebroken: één van respect en geweldloosheid.

Dat blijkt dus allemaal onzin te zijn: 

Het ergste is misschien nog wel dat de clubs deze activiteiten bewust onder het tapijt vegen. Eenderde van de incidenten wordt namelijk niet gemeld bij de voetbalbond, 'uit angst voor boetes en administratieve rompslomp.' 

Opvallend is dat het geweld steevast plaatsvindt bij een stuk of 25 clubs. Hete gaat dan om zogenaamde 'risicoverenigingen.' "Deze kenmerken zich door een hoog percentage leden met een lage sociaaleconomische status en de clubs hebben relatief veel financiële, organisatorische en bestuurlijke problemen," aldus onderzoekers onderzoeks- en adviesbureau DSP-groep die onderzoek hebben gedaan naar deze materie. Vreemd dat ze bepaalde andere (uiterlijke) kenmerken van dat soort clubs niet vermelden. Je zou bijna denken dat ze bang zijn om niet politiek correct te zijn.

Het trieste is dat, hoewel deze tokkies in de minderheid zijn, ze het wél voor het zeggen hebben. Zij bepalen wat er gebeurt; een grens- of scheidsrechter wordt aangevallen, maar waag het eens te klagen. Dan krijg jij gewoon óók een pak rammel. Zoals we gewend zijn van Nederlanders houden zij zich daarom maar afzijdig, waardoor asociale geweldplegers de baas zijn op onze voetbalvelden. En oh ja, daar komt die 'administratieve rompslom' anders ook nog eens bij kijken. Dat moet je niet willen als clubbestuur zijnde.

Zoals altijd hebben de verantwoordelijke instanties én de betrokken individuen deze situatie geheel aan zichzelf te danken. Als zij de voetbalvelden weer in handen willen krijgen hoeven ze alleen maar in te grijpen. Maar ja, daar hebben ze de moed natuurlijk niet voor.