Thierry Baudet wordt voorvechter van het christendom, steunt uitspraak: 'We zullen ons beklagen dat we het christendom van de cafétafel hebben geveegd'
"Eén van de meest pregnante analyses van de beklagenswaardige toestand van onze beschaving die ik in tijden heb gelezen."
Op Twitter promoot Forum voor Democratie-leider Thierry Baudet een analyse van Benno Barnard. Die schrijft in een recent stuk:
"We zullen het ons nog vreselijk beklagen dat we het christendom zo nonchalant van de cafétafel hebben geveegd."
Baudet is het daar helemaal mee eens. Hij noemt deze analyse "één van de meest pregnante analyses van de beklagenswaardige toestand van onze beschaving" die hij in tijden heeft gelezen, en linkt voor de volledigheid naar het artikel zodat mensen het zelf ook kunnen lezen:
https://twitter.com/thierrybaudet/status/970436454462709760
Barnard schrijft ook:
Het zou lang duren voordat sommige mensen, van uiteenlopende generaties, begonnen in te zien wat er na mei 1968 gebeurd was. Gramsci had gelijk gekregen, er waren stellingen veroverd, in de pers, in het onderwijs, vooral aan de universiteiten, burgerlijke instituten als kerk en huwelijk werden afgebroken en het extreemlinkse denken vrat de burgerij geleidelijk van binnenuit op. De leerlingen werden leraar; de stencildraaiers journalist; de seminaristen vader van weldra te indoctrineren kinderen…
En:
Welnu, staat u mij toe dat ik, door tijdnood daartoe gedwongen, de geschiedenis aldus samenvat: het probleem van mei ’68 is niet mei ’68, maar wel dat mei ’68 nu al vijftig jaar duurt. Anders dan uw en mijn ouders, die niet wisten wat er eigenlijkgebeurde, kunnen u en ik het slagveld overzien...
Ook hier legt Barnard de vinger absoluut op de zere plek:
U meent dat de victorianen de wereld seksualiseerden door tafelpoten te bedekken (overigens een fabeltje dat door de zichzelf ijverig bevrijdende leden van de Bloomsburygroep is verzonnen); maar ons tijdsgewricht omhelst nu geestdriftig een nieuw puritanisme. Tegelijkertijd durft niemand hardop te zeggen dat het slikken van hormonen en het laten afsnijden van de eigen penis in het kader van het zoeken naar jezelf, ook in die gevallen waarin een echtgenote en kinderen daarmee misschien niet dolgelukkig zijn… dat dit identitaire narcisme nadrukkelijk een bepaald mensbeeld propageert, namelijk dat van de ego-bevrediging ten koste van alles. Wee de reactionaire smeerlap die durft te zeggen dat de bestemming van een mens in de verantwoordelijkheid tegenover anderen ligt!
Dat narcisme is geheel conform de geest van de identiteitspolitiek, die van iedereen een lid van een permanent beledigde minderheid maakt. Ook op deze manier, via de psychologie, infiltreert het neomarxisme in de burgerlijke salon; op de sofa ligt de westerse mens, met een hoofd vol verwarrende noties over zichzelf en de maatschappij, en hij merkt nauwelijks dat de waardevolle spullen waarmee zijn huis was gemeubileerd al naar buiten zijn gedragen en op de container gegooid.
Zijn conclusie:
Mijn conclusie luidt dat we het ons nog vreselijk zullen beklagen dat we het christendom zo nonchalant van de cafétafel hebben geveegd. Niet dat ik overal aan de horizon barbaarse stammen zie; de toestand is ingewikkelder: de grootste bedreiging komt uit onze eigen decadentie voort.
Je mag het al tijden niet meer hardop zeggen -- zeker niet als je toevallig in Amsterdam woont -- maar Barnard heeft natuurlijk wel degelijk een punt. Het christendom is systematisch kapotgemaakt en vervangen door een neomarxistische cultuurreligie die eerst en vooral tot doel heeft om alle oude normen en waarden af te breken. We worden als maatschappij losgescheurd van onze geschiedenis, van onze tradities, van onze cultuur en onze historische waarden... en krijgen er alleen maar gekkigheid voor terug.
Die analyse klopt volledig. Het enige verrassende is dat Baudet die analyse nu ook hardop verkondigt. Maar daar moet je je wel bij afvragen: ziet hij het christendom als een 'levend' iets, als iets dat je elke dag doet, of is het simpelweg een traditie die de boel bij elkaar houdt en daardoor van belang is? In het laatste geval zal hem natuurlijk (terecht) hypocrisie verweten worden: de christelijke religie is voor het plebs, om dat in het gareel te houden, niet voor de zelfverklaarde intellectuele elite.
Dat laatste is overigens geen nieuwe visie. Veel keizers, koningen en zelfs de Pausen hadden min of meer dezelfde mening. Alleen hielden ze publiekelijk dan nog wel de schijn op dat zij óók zo religieus waren als ze graag wilden dat hun volk was. Met andere woorden, als Baudet dit serieus meent zou hij het goede voorbeeld moeten volgen door Pasen en Kerst, bijvoorbeeld, publiekelijk te vieren (en op die dagen naar de kerk te gaan, een mooie uitvoering van de Matthäus Passion bij te wonen, etc.).
