Israëlische soldaten maken nu nog grapjes over een amateuristische ISIS-tak die vlakbij de Israëlisch-Syrische grens gelegerd is, maar het lachen zou troepen bij de grens binnenkort wel eens kunnen vergaan... Momenteel speelt
Israël geen rol in de strijd tegen ISIS. Ergens is dat logisch, want Israël heeft zelf de handen al vol aan islamitische terreur in eigen land en moet al genoeg tijd, aandacht en geld spenderen aan het bestrijden van terroristische Palestijnse organisaties.
Anderszijds is dat het natuurlijk ook niet, want Israël is natuurlijk een uniek land op één overduidelijke manier: het is de enige joodse staat ter wereld, en de extremistische antisemieten van ISIS zouden natuurlijk niets liever willen dan Jeruzalem veroveren en de hele Joodse (én christelijke) geschiedenis van het land in één grote, gore klap uitvegen.
ISIS is nu veel te hard bezig met de gebieden behouden die ze bezitten in Irak en Syrië, maar ze lijden grote verliezen. En gek genoeg verkleint dat niet de kans dat ze Israël gaan aanvallen, maar vergroot het dat juist.
The Economist legt uit hoe dat zit:
So far, at least, the [ISIS-affliatied Yarmouk] group has concentrated on skirmishing with the Syrian army and with rival rebel groups, and on securing its strongholds on the slopes of the Golan. But the Israelis are worried that, as IS is pushed back in other parts of Syria and Iraq, its leaders may decide to take over the Yarmouk Martyrs’ Brigade and use its bases for attacks on Israel or Jordan.
En dan zou het wel eens los kunnen gaan...
Its main forces in southern Syria are about 80km (50 miles) from Israel’s borders. Last month, IS put out a recording, purporting to be the voice of Mr Baghdadi, saying that “with the help of Allah we are getting closer to you every day. The Israelis will soon see us in Palestine.” On January 18th Lieutenant-General Gadi Eizenkot, the chief of staff of Israel’s armed forces, warned that “the success against IS raises the probability we will see them turning their gun-barrels towards us and also the Jordanians”.
Ik hoop dat de internationale gemeenschap ook beseft dat als ze beloven ISIS te verslaan, dat ze dat klusje dan ook helemaal klaren.
Dat betekent dus niet dat je alleen Syrië en Irak schoonveegt, maar ook dat je de afronding van de uitschakeling van ISIS niet zomaar op het bordje van Israël gooit. Sterker nog: de beëindiging van de oorlog tegen ISIS - en voor de duidelijkheid: dat moment is nog niet aangebroken, maar zal eens komen - is een uitgelezen mogelijkheid voor met name de Westerse landen om te laten zien aan wiens kant ze staan. Met een beetje moed en goede wil is dat dus aan de kant van de enige democratische staat in het hele Midden-Oosten: Israël.
