Het dreigt zowaar gemeengoed te worden, al die demonstraties, stakingen en protesten. Dit keer zijn het niet de klimaatzombies van Extinction Rebellion of boze boeren. Nee, dit keer is het de beurt aan alle zorgmedewerkers om te laten zien dat ze het niet eens zijn met de huidige gang van zaken. Ze laten zich horen in de strijd voor betere arbeidsvoorwaarden. Via het AD. Want dat is namelijk de reden waarvoor vier vakbonden deze
staking willen opzetten. Weer een staking. Het is om moe van te worden. Wel moet gezegd worden dat deze helden niet genoeg waardering kunnen krijgen voor het heldenwerk dat ze dag in dag uit verrichten. En ja, daar hoort het financiële aspect ook bij.
",,Wij willen een salarisverhoging die vergelijkbaar is met recente zorgakkoorden”, zegt Elise Merlijn, vakbondsbestuurder bij FNV Zorg en Welzijn en onderhandelaar. ,,Ook moeten er goede afspraken komen over arbeids- en rusttijden en over instroom en behoud van medewerkers.”"
De inzet van deze landelijke staking is hoog. Vier vakbonden zijn dit project begonnen om betere arbeidsvoorwaarden te creëren voor zo'n 200.000 medewerkers die vallen onder de 'cao
Ziekenhuizen'. Er zullen zich zo'n veertig ziekenhuizen aansluiten bij de staking. Verder is de verwachting dat er zo'n 100.000 zorgmedewerkers van de partij zullen zijn.
Maar voor alle patiënten en mensen die directe zorg nodig hebben, geen paniek. De staking gaat er namelijk niet voor zorgen dat er geen hulp meer geboden kan worden. Het zorgpersoneel blijft namelijk klaarstaan om spoedgevallen, kankerbehandelingen en operaties bij kinderen uit te kunnen voeren.
Dit conflict speelt echter al langer. Zo zijn er in verschillende steden al acties gevoerd door ziekenhuismedewerkers om aandacht te vragen voor dit onderwerp, maar tevergeefs. Wellicht dat ze wat ondergesneeuwd werden door alle boerenprotesten van de afgelopen tijd. De FNV-onderhandelaar hoopt in ieder geval dat er nu wel eens wordt geluisterd door de werkgevers.
"Ik spreek regelmatig mensen die in tranen hun verhaal doen. Dan word ik boos op de werkgevers. Dan denk ik: ‘Hou eens even gauw op, jullie staan niet dagelijks met je poten in het bluswater."
En daar valt natuurlijk wel iets voor te zeggen.