Staatssecretaris Joop Atsma stuurt PVV met enorme kluit in het riet

Eerder berichtte ik dat Tweede Kamerlid Richard de Mos (PVV) vragen aan staatssecretaris Joop Atsma (CDA) had gesteld over de kosten van het klimaatbeleid. Dat waren ongemakkelijke vragen voor een staatssecretaris, die de weinig benijdenswaardige taak heeft om het beleidserfenis van zijn voorgangster, Jacqueline Cramer (PvdA), te beheren. De PVV-vragen boden hem een unieke kans om schoon schip te maken met de waanzin van het tot dusver gevolgde klimaatbeleid. In plaats daarvan beantwoordde hij de vragen op een manier die, wanneer het een bedrijf zou betreffen, geen enkele accountant voor zijn rekening had willen nemen. Immers, de beantwoording van de desbetreffende vragen werd weer eens gekenmerkt door het achterhouden van cruciale informatie. Kortom, de PVV werd met een enorme kluit in het riet gestuurd.

Rypke Zeilmaker van Climatege.nl is er ingedoken en kwam onder de titel, 'Ministeries geven tenminste 8 miljard euro's meer uit aan CO2-beleid dan Joop Atsma (CDA) doet geloven', tot de volgende analyse.

Rypke Zeilmaker:

Constateerde ik eerder al dat Henk Bleker (CDA) de PVV voorloog over visserij omdat zijn ambtenaren onjuiste informatie leveren (die van Han Lindeboom van Imares). Bleker’s CDA-collega en Staatssecretaris Infrastructuur en Milieu Joop Atsma past de kunst van het weglaten toe bij de beantwoording van Kamervragen van de PVV over de kosten van CO2-beleid. Wie beter kijkt, zoals in het rapport van de Algemene Rekenkamer over subsides aan ‘duurzaam’ ziet dat tenminste 8 miljard euro’s ontbreken op de door ambtenaren van het Ministerie aangeleverde beantwoording van Kamervragen. Dat komt omdat ministeries die klimaatkosten bij zogenaamde Zelfstandige Bestuursorganen (ZBO’s) onderbrengen, als Agentschap Nl. Daardoor vallen ze van de directe begroting van de departementen weg, en LIJKT het alsof de overheid minder uitgeeft.

Sterker nog, Atsma antwoordt eigenlijk dat hij geen flauw idee heeft hoeveel de ELI-ambtenaren strooiden met belastinggeld. De schatkist lijdt dus aan klimaatlekkage. Met zo’n informatievoorziening aan de Volksvertegenwoordiging heeft een democratie ook weinig zin meer. Zullen we deze 4-jaarlijkse toneelvoorstelling maar afblazen Joop?

Wat wil het Ministerie wel prijsgeven? Richard de Mos (PVV) vroeg:

Kunt u voor elk departement een gedetailleerd jaaroverzicht geven van de kosten in euro’s aangaande genomen maatregelen en heffingen ten aanzien van het klimaatbeleid of beleid om klimaatverandering tegen te gaan vanaf het moment dat het IPCC werd opgericht in 1988?

Atsma (CDA) antwoordt:

DE GEVRAAAGDE INFORMATIE IS NIET OVER ALLE JAREN BESCHIKBAAR.(lees, mijn ambtenaren waren niet bereid dit uit te zoeken en naar waarheid te rapporteren) Een overzicht van de beschikbare middelen voor de periode 1998 tot 2011, waarbij ook de gelden voor klimaatmitigatiemaatregelen van andere departementen zijn opgenomen, staat in de begroting van VROM van 2005 (Atsma, dat is van ZES JAAR GELEDEN, TERWIJL HET ONDER CRAMER PAS ECHT DE SPUIGATEN GING UITLOPEN) (uitgavenbudgetten; vergaderjaar 2004-2005, 29800-XI, nr 1, Tabel B.2 bijlage 5 Voortgang klimaatbeleid 2004). Voor de gedetailleerde cijfers voor de genoemde periode verwijs ik naar deze begroting. Het relevante onderdeel is als bijlage bij deze antwoorden gevoegd. Na 2005 zijn dergelijke overzichten niet meer in de begroting opgenomen. (lees: zijn wij het zicht op de klimaatuitgaven volledig kwijt geraakt)

De totale beschikbare middelen per departement over de periode 1998 t/m 2011 zijn hieronder samengevat:

EZ 960,9 miljoen euro

LNV 13,6 miljoen euro

V&W 45,4 miljoen euro

VROM 685,6 miljoen euro

FIN 95,8 miljoen euro

De kosten voor de Nederlandse Emissieautoriteit (NEa) zijn niet in deze begroting opgenomen. De kosten bedragen vanaf 2005 gemiddeld 5 miljoen euro per jaar voor het EU emissiehandelssysteem (ETS). Over de periode 1988-2005 zijn geen kosten gemaakt, omdat ETS op 1 januari 2005 is gestart. Het CBS is bezig met een project Adaptatie- en mitigatiekosten van de overheid. In dat project worden terugkijkend naar een beperkt aantal jaren (periode 2005-2009), deze gegevens gepubliceerd. Dit zal naar verwachting medio 2012 gebeuren.

Waar zijn de MEP-subsidies gebleven? Opgeteld zou je dan op slechts anderhalf miljard euro komen, ongeveer wat men nu bij Defensie weghaalt en Cultuur. Maar dat klopt niet. Ik berichtte al over de ongeveer 8 miljard euro aan subsidies die richting onrendabele wisselvallige energie (‘duurzaam’) gingen onder Cramer en Van der Hoeven (CDA). Het ENIGE argument is daar om de gemiddelde wereldtemperatuur tussen 1961 en 1990 constant te houden, of iets in die CO2-geest.

Zoals Offshorewindparken die Bard mag bouwen boven Schiermonnikoog en de CDA-molens in Natura 2000-gebied Steile Bank rondom Urk. Getallen die de Algemene Rekenkamer wél kent, maar Joop Atsma plotseling niet als hij het Parlement moet informeren.

We citeren nu – Atsma, laat ik je even helpen - de Algemene Rekenkamer Het gaat voor 2010 om een totaal van maximaal € 8 147 miljoen aan verplichtingen. Deze verplichtingen zijn het gevolg van:

• de openstelling van de SDE voor 2010, exclusief Wind op Zee, met een subsidieplafond van € 1955 miljoen (EZ, 2009b);

• een aparte tender binnen de SDE voor windenergie op zee, met een subsidieplafond van € 5312 miljoen (EZ, 2009c);

• een aanpassing van de SDE met een geschat totaal van € 880 miljoen (EZ, 2009h).

De verdwenen MEP-subsidies (Van Geel, ook CDA), die nu in de houtkachel van Essent (Amercentrale) worden verstookt met een snelheid van ongeveer 5000 euro per uur. Een spoor waar ik op kwam dankzij wijlen Van Andel.

De enige manier die ik kan voorstellen waarom deze kosten voor DEZE PERIODE (tot 2011) niet zijn opgenomen, is omdat ze mogelijk zijn uitgesmeerd over de begrotingsperiode tot 2020. Toch zijn dit wel degelijk gemaakte klimaatkosten voor CO2-beleid. Formeel liegt Atsma dan niet, maar natuurlijk zijn dit betalingsverplichtingen die de overheid met de klimatocratie is aangegaan in de periode waarover de PVV vragen stelt.

Nog een voorbeeld, het ministerie claimt totaal niet te weten hoeveel personeel er met CO2-beleid is gemoeid. De Mos vraagt:

Kan van elk departement worden aangegeven hoeveel fte er gemoeid zijn met ambtenaren die zich (deels) met het vraagstuk rond de klimaat verandering bezighouden en wat de totale loonkosten hiervoor zijn op jaarbasis sinds 1988?

Atsma antwoordt:

De precieze informatie op jaarbasis over de inzet van fte’s op de verschillende onderwerpen binnen de departementen is over de gevraagde jaren niet te geven. (lees, mijn ambtenaren hadden geen zin om dat uit te zoeken) Fte’s worden over verschillende begrotingsonderdelen en operationele doelen ingezet en zijn niet rechtstreeks aan de onderwerpen te relateren.

Dit is niets minder dan één grote middelvinger naar de volksvertegenwoordiging. Dag boze burgertjes, doei doei.

Enige indicatie voor extra kosten die het bedrijfsleven moet maken voor CO2-beleid zijn die van emissierechten. Die moeten energiebedrijven inkopen om uitstoot te compenseren (op papier), om die extra kosten vervolgens naar burgers door te rekenen. Een klimaatschaduwbelasting sinds 2005 van 6 maal 800 miljoen euro. Als we Atsma’s opgave kunnen geloven. Maar je kunt in onze lobbycratie bestuurders dus niet geloven.

Dat Atsma een tik van de windmolen heeft gekregen blijkt andermaal uit dit antwoord: De relatie tussen uitgaven in het kader van klimaatbeleid en effecten op trends in temperatuurreeksen en trends in verminderde zeespiegelstijging kunnen pas op langere termijn zichtbaar worden. en the horror:

klimaat, energie en milieu kunnen sterk met elkaar samenhangen.

Er zit niets anders op dan dat we onze Joop Atsma de komende tijd eens helpen om eerlijker te zijn. Daarom doe ik in volgende blog een boekje open over de schaamteloze promotiecampagne van VROM om klimaatkoningin Jacqueline Cramer in de markt te zetten als ‘daadkrachtig bestuurder’. Dat kostte ook de nodige euro’s.

Dat CO2 veel mensen laat profiteren zonder enige verantwoording is niet mijn mening, maar een constatering van die zelfde Algemene Rekenkamer: zij lieten vorig jaar al zien dat volslagen onduidelijk is waar alle klimaatsubidies naartoe verdampen

We hebben de minister nogmaals op het risico van budgettaire onbeheersbaarheid willen wijzen, omdat dat bij de uitvoering van de MEP destijds juist een probleem was. De MEP werd uitgevoerd door een zelfstandig bestuursorgaan (zbo). In het geval van een zbo worden de uitgaven niet via de departementale begroting verantwoord en onttrekken ze zich, zonder extra maatregelen, aan het zicht.

Ach, laten we positief blijven .

Aldus met dank aan Rypke Zeilmaker op Climategate.nl.

Bron.